Balkans: "Night of Performances"

18:15-19:00 & 20:30-21:15 | Κεντρική Είσοδος
Igor Josifov (ΠΓΔΜ)
"2-Dimensional"

21:00-22:00 | Φουαγιέ 1ου - 5ου Ορόφου
Bruno Isaković (Κροατία)
"Make One's Way"

21:30-23:00 | Φουαγιέ 4ου Ορόφου
Bojana Radulović (Μαυροβούνιο)
"Air Doll #2"

22:00-22:20 & 23:00-23:20 | Εργαστήριο Εφηβικού Θεάτρου (5ος Όροφος)
Petra Kovačić (Κροατία)
"Act(ing)"

22:30-23:30 | Κεντρική Σκηνή
Bruno Isaković (Κροατία)
"Denuded"

23:30-24:00 | Κεντρική Σκηνή
Tsvetelina Stoyanova (Βουλγαρία)
"White Plague"

24:00-00:30 | Μικρή Σκηνή
Alen Sinkauz / Nenad Sinkauz / I.M. Klif (Κροατία)
"66th Day of the Year"

Petra Kovačić (Κροατία)
"Act(ing)"

Το "Act(ing)" είναι μια ζωντανή εικαστική εγκατάσταση, στην οποία η Πέτρα Κόβατσιτς εκθέτει τη δουλειά της με έναν ασυνήθιστο τρόπο – εκθέτει τη δουλειά της αλλά και την ίδια μέσα στην αίθουσα τέχνης. Αμφισβητεί έτσι το χώρο της αίθουσας τέχνης ως ένα περιβάλλον όπου συνήθως παρουσιάζεται το ολοκληρωμένο προϊόν, καθώς το κοινό σπάνια έχει την ευκαιρία να δει τη δημιουργική διαδικασία. Αφετηρία του έργου υπήρξε η επιθυμία της Κόβατσιτς να έχει το κοινό μάρτυρα και στη δημιουργική διαδικασία. Με αυτό τον τρόπο, η Κόβατσιτς αντιστρέφει πλήρως την καθιερωμένη τάξη της εμπειρίας του κοινού, καθώς βάζει τους θεατές να αναρωτηθούν για τη σχέση τους με το έργο (τέχνης) και με τη διαδικασία δημιουργίας του. Αυτό το πολυεπίπεδο πρότζεκτ έχει ως αποτέλεσμα ορισμένα εντυπωσιακά οπτικά δείγματα, που διατηρούν το χαρακτήρα ίχνους της καλλιτεχνικής εργασίας.

Η Πέτρα Κόβατσιτς αποφοίτησε από την Ακαδημία Καλών Τεχνών του Ζάγκρεμπ το 2008. Το έργο της ισορροπεί ανάμεσα στην περφόρμανς και τα εικαστικά. Έχει παρουσιάσει εκτενώς τη δουλειά της στην Κροατία, στις Βαλκανικές χώρες, στις ΗΠΑ και στη Γαλλία.

Alen Sinkauz / Nenad Sinkauz / I.M. Klif (Κροατία)
"66th Day of the Year"

Το "66th Day of the Year" είναι μια οπτικοαακουστική περφόρμανς και εγκατάσταση. Ο τίτλος της περφόρμανς αλλάζει ανάλογα με την εκάστοτε ημέρα του χρόνου στην οποία παρουσιάζεται, δίνοντας έτσι, με αυτό το συμβολικό τρόπο, έμφαση στη μοναδικότητα της κάθε παράστασης. Έτσι, η 7η Μαρτίου 2014 υπαγορεύει τον τίτλο της συγκεκριμένης περφόρμανς (Η 66η μέρα του χρόνου). Μέσω αυτοσχεδιασμών και ζωντανών δειγματοληψιών (sampling), οι καλλιτέχνες εξετάζουν και εκθέτουν τη διαδικασία δημιουργίας μιας «στιγμιαίας σύνθεσης». Οι μουσικοί στέκονται ο ένας απέναντι από τον άλλον και επικοινωνούν με παρεμβάσεις στον ήχο και στο ρυθμό ο ένας του άλλου, ενώ η ένταση για τη διατήρηση και την οικοδόμηση του μουσικού και οπτικού υλικού έχει μια ισχυρή, σχεδόν δραματική ποιότητα. Κατά τη διάρκεια της περφόρμανς, οι οπτικοακουστικές δομές μεταβάλλονται συν τω χρόνω σε απρόσμενες μορφές, οι οποίες προκύπτουν από τη διαρκή δόμηση και αποδόμηση των ήχων και των εικόνων.

Ο Άλεν και ο Νέναντ Σινκάουζ γεννήθηκαν στην Πούλα. Σπούδασαν μουσικολογία στην Ιταλία και κατά τη διάρκεια των σπουδών τους σχημάτισαν ένα συγκρότημα, τη μουσική κολεκτίβα East Rodeo, με το οποίο κυκλοφορούν τακτικά δίσκους και περιοδεύουν. Συγχρόνως, οι αδελφοί Σινκάουζ συνθέτουν και παίζουν μουσική σε θέατρα, έχοντας συνεργαστεί με πολλούς καλλιτέχνες του θεάτρου και του χορού, στους οποίους προσφέρουν το ιδιαίτερο μουσικό στίγμα τους.

Bojana Radulović (Μαυροβούνιο)
"Air Doll #2"

Η καλλιτέχνις παρουσιάζει το σώμα της ως ένα αντικείμενο στο χώρο, παίζοντας με τις πιο στερεοτυπικές εικόνες του γυναικείου σώματος. Το σώμα εκτίθεται σε ένα αποστειρωμένο περιβάλλον, είναι απομονωμένο στο χώρο και πλαισιώνεται από λευκούς τοίχους. Η καλλιτέχνις φοράει μια φόρμα από λάτεξ, που προσδίδει στα διακριτικά του σώματος αμορφία και αποπροσωποποίηση. Ωστόσο, δύο ανοίγματα στη φόρμα από λάτεξ αποτελούν τους ακρογωνιαίους λίθους της φαντασίωσης που η καλλιτέχνις προσφέρει στο κοινό. Η περφόρμανς εστιάζει σε στιγμές στη ζωή οι οποίες κυριαρχούνται από πόνο, φόβο και, ενίοτε, υπερβολική επικοινωνία. Περιορίζοντας τα πάντα σε δύο ανοίγματα, σε δύο οπές, δίνεται στον θεατή η ευκαιρία να φαντασιωθεί και, ίσως ακόμα, να ασελγήσει στο σώμα που εκτίθεται σε ένα αποστειρωμένο, τρόπον τινά νοσοκομειακό σκηνικό. Η σωματικότητα είναι αυτό που προτείνει η καλλιτέχνις με την έκθεση του σώματός της, αλλά στην πραγματικότητα απευθύνεται στην ψυχολογία του κοινού.

Η Μπογιάνα Ραντούλοβιτς είναι εικαστική καλλιτέχνις και οπτικοακουστική παραγωγός, απόφοιτη της Σχολής Εικαστικών Τεχνών της Ποντγκόριτσα, με πτυχίο στις οπτικοακουστικές παραγωγές. Έχει συμμετάσχει με πολλές ομαδικές και ατομικές εκθέσεις πολυμέσων. Η Μπογιάνα δουλεύει με φιλμ και βίντεο, τα οποία έχουν παρουσιαστεί σε διάφορα διεθνή φεστιβάλ.

Bruno Isaković (Κροατία)
"Denuded"

Το "Denuded" («Απογυμνωμένο») προέκυψε από την έρευνα που έκανε ο Μπρούνο Ισακόβιτς κατά την προετοιμασία της προηγούμενης σόλο περφόρμανς του με τίτλο "Invoke" («Επίκληση»), η οποία διερευνούσε τα απόκοσμα και δαιμονιώδη χαρακτηριστικά και τις μεθόδους εξωτερίκευσής τους. Στο Denuded, ο Μπρούνο Ισακόβιτς διερευνά περαιτέρω τη σωματικότητα αυτού του θέματος, διαχωρίζοντάς το από την πηγή της έννοιάς του και δημιουργώντας ένα σόλο τελετουργικό μεταμόρφωσης. Το έργο δημιουργήθηκε κατά τη διάρκεια μιας διαδικασίας που περιλάμβανε όχι μόνο σωματικούς (απο)σχηματισμούς των σωματικών κινήσεων, αλλά προϋπέθετε επίσης μια ψυχολογική ενδοσκόπηση για τη δημιουργία ενός Gestus (σχολιαστικής στάσης), που διαχέεται προσεκτικά σε όλη τη διάρκεια της περφόρμανς. Η χρήση της φωνής στην περφόρμανς γίνεται τμήμα των κινήσεων που εγγράφονται στο σώμα, καθιστώντας αυτή τη διαδικασία και την περφόρμανς ακόμα περισσότερο πειραματικές.

Απο-δραματοποιώντας την κλασική αφήγηση με μια πολύ απλή δομή, χωρίς ταυτόχρονα να εγκαταλείπει τη γραμμική και λογική ανάπτυξη των κινήσεων, των χειρονομιών και της φωνής πάνω στη σκηνή, το "Denuded" εξετάζει τις πιθανές σχέσεις ανάμεσα στο κοινό και τον περφόρμερ. Αυτή η έντονη περφόρμανς είναι γεμάτη από οικειότητα και προσωπικότητα και ανοίγει μια εμπιστευτική επικοινωνία με το κοινό, καθρεφτίζοντας συναισθήματα, προοπτικές και ματιές.

"Make One's Way"

Πώς φτάσαμε μέχρι τις ανάγκες μας; Ποιο ήταν το σημείο αναχώρησης και τι συλλέξαμε στην πορεία; Καθώς νιώθουμε πολύ έντονα τον εαυτό μας, είναι δυνατό να αναγνωρίσουμε τη ροπή αυτού που περιγράφει την παρούσα κατάστασή μας και το πώς αυτή αλλάζει; Μπορούμε να την προβλέψουμε;

Για να δημιουργήσουμε ξεκάθαρες ιδέες για το τι μας έκανε αυτό που είμαστε, χρειάζεται να κοιτάξουμε στα πιο αναπάντεχα, στα ξεχασμένα και σε όλα όσα θεωρούμε δεδομένα. Δεν πρόκειται για μια ψυχαναλυτική ιστορία, γιατί δεν αφορά μόνο εμάς, αφορά όλο τον κόσμο και ένα δίκτυο συστημάτων που επηρεάζουν πολύ έντονα το ταξίδι του δικού μας γίγνεσθαι.

Ο Μπρούνο Ισάκοβοτς έχει πτυχίο σύγχρονου χορού από τη σχολή Καλών Τεχνών του Άμστερνταμ (2009). Το 2010 επέστρεψε στην Κροατία για να συνεχίσει τις πολυάριθμες δραστηριότητές του στον τομές του χορού (ως χορογράφος, χορευτής, καθηγητής) και τον Σεπτέμβριου του 2011 έγινε μέλος του Contemporary Dance Studio στο Ζάγκρεμπ. Κέρδισε το βραβείο της κριτικής επιτροπής στο 9ο Διεθνές Φεστιβάλ Σόλο Χορού στη Βουδαπέστη το 2008 και το 2010 έλαβε υποτροφία από την Deutscher Akademischer Austausch Dienst.

Tsvetelina Stoyanova (Βουλγαρία)
"White Plague"

Το "White Plague" είναι μια περφόρμανς και εγκατάσταση σχετικά με τη ζωή και την ασθένεια. Η καλλιτέχνις Τσβετέλινα Στογιάνοβα, γιατρός η ίδια, εστιάζει σε αυτή την περφόρμανς στα ενδεχόμενα της σχέσης ανάμεσα στον ασθενή και τον θεράποντα γιατρό του. Τι είναι υγεία και τι αρρώστια, ποιος το αποφασίζει αυτό και ποιος επιβάλλει την εξουσία που συνεπάγονται αυτές οι αποφάσεις; Τα ισχυρά οπτικά στοιχεία στο έργο της παίζουν με τις προσδοκίες μας για μια κοινωνία που είναι υπερβολικά ιατρικοποιημένη και της κοινωνίας που εξελίσσεται σε ένα στάδιο όπου πλέον δεν είμαστε πολίτες, αλλά ασθενείς.

Η Τσβετέλινα Στογιάνοβα είναι αυτοαπασχολούμενη ηθοποιός και σκηνοθέτις. Ζει και εργάζεται στη Σόφια της Βουλγαρίας. Έχει κάνει εκτεταμένες σπουδές για αρκετά χρόνια και έχει αποφοιτήσει από τρία πανεπιστήμια. Έχει πτυχίο στην Υποκριτική και τη Σκηνοθεσία Σύγχρονου και Πειραματικού Θεάτρου από το Τμήμα Θεάτρου του Νέου Βουλγαρικού Πανεπιστημίου, στη Σόφια, και μεταπτυχιακό στη Σκηνοθεσία κινηματογράφου και τηλεόρασης από το Τμήμα Κινηματογράφου, Διαφήμισης και Βιομηχανίας Θεάματος του ίδιου πανεπιστημίου. Είναι επίσης απόφοιτος ιατρικής.

Igor Josifov (ΠΓΔΜ)
"2-Dimensional"

Το "2-Dimensional" («Δισδιάστατο») είναι μια περφόρμανς/εγκατάσταση που διερευνά τη λεπτή σχέση ανάμεσα στον καλλιτέχνη και τον θεατή. Ο καλλιτέχνης είναι ξαπλωμένος κάτω από μια πλεξιγκλάς κατασκευή και προσκαλεί τους θεατές να περπατήσουν από πάνω του για να φτάσουν στον προορισμό τους, ένας-ένας. Πρόκειται πιθανώς για έναν αναστοχασμό αφενός πάνω στην υποκειμενικότητα των γαμήλιων πομπών και στη σημασία τους για την οικοδόμηση ταυτότητας και αφετέρου πάνω στην πολιτισμική και αισθητική συνάφεια των νεκροταφείων στην πατρίδα του. Ο Ιωσήφοφ αναστοχάζεται πάνω στην κατάσταση της σύγχρονης ταυτότητας, της δημιουργίας τέχνης, της απώλειας και του θανάτου. Παράλληλα, η περφόρμανς υπενθυμίζει την παλιότερη πειραματική του περφόρμανς και σειρά φωτογραφιών, με τίτλο "Lost Bodies—dying artist" («Ξεθαμμένα σώματα – θνήσκων καλλιτέχνης»), για την οποία ο Ιωσήφοφ συνεργάστηκε με τον Αμερικανό καλλιτέχνη M. Ryan Noble, προκειμένου να στοχαστούν πάνω στις υποκειμενικές εμπειρίες τους, από τους τόπους και τις κουλτούρες από τις οποίες προέρχονται, καθώς και πάνω στο ρόλο τους ως δημιουργοί τέχνης. Σε αυτή την περφόρμανς, ο καλλιτέχνης είναι ένας παρατηρητής, εκτός από παρατηρούμενος, την ώρα που ο θεατής γίνεται περφόρμερ. Αυτή η αντιστροφή ρόλων αποτελεί ένα κομβικό σημείο στην εμπειρία του κοινού και του καλλιτέχνη, καθώς ο Ιωσήφοφ στοχάζεται πάνω στις χρήσεις και τις καταχρήσεις της σύγχρονης τέχνης και των δημιουργών της.