TOROBAKA

Ο τίτλος είναι μια λέξη κατασκευασμένη από τους δύο δημιουργούς. Χρησιμοποιώντας στην πρόβα ένα φωνητικό ποίημα του ντανταϊστή Tristan Tzara, εμπνευσμένο από τους Μαορί, το “Toto-vaca”, αυτόματα σκέφτηκαν τη νέα λέξη που έχει ως συνθετικά τα δύο ιερά ζώα των πολιτισμών τους: TORO, για τον ταύρο, και BAKA (από το ισπανικό VACA), για την αγελάδα.

Έξι μουσικοί ερμηνεύουν ζωντανά επί σκηνής τη μουσική της παράστασης, συνδυάζοντας μουσικά όργανα, ύφος και ήχους από τις παραδόσεις των δύο χορευτών.

O πολυβραβευμένος Ισραέλ Γκαλβάν μεγάλωσε χορεύοντας φλαμένκο με τον πατέρα του José Galván και τη μητέρα του Eugenia de los Reyes. Ξεκίνησε την επαγγελματική του πορεία ως μέλος της Compañia Andaluza de Danza υπό τη διεύθυνση του Mario Maya, αγαπημένου του δασκάλου. Μέσα στα δέκα χρόνια που ακολούθησαν, σάρωσε ό,τι βραβείο υπήρχε για το φλαμένκο. Το 1998 ίδρυσε τη δική του ομάδα και άρχισε να περιοδεύει με τις παραστάσεις που τον έκαναν διάσημο, χάρη στο ρίσκο που έπαιρνε ως χορευτής.

Για τις παραστάσεις του, “Arena” (2004) και “La edad de oro” (2005), απονεμήθηκε στον Γκαλβάν το Εθνικό Βραβείο Χορού της Ισπανίας. Το 2006, η χορογραφία του, “La Francesca” (για την αδελφή του, Παστόρα), απέσπασε δύο βραβεία Giraldillo (καλύτερης μουσικής και πιο πρωτοποριακής παράστασης). Είναι ο πρώτος Ισπανός καλλιτέχνης που συνδέθηκε ως φιλοξενούμενος καλλιτέχνης με το Théâtre de la Ville του Παρισιού. Το 2012 του απονεμήθηκε ένα Bessie Award, εξαίρετης σκηνικής παραγωγής, για την παράσταση La edad de oro”, καθώς και το Χρυσό Μετάλλιο Καλών Τεχνών του Υπουργικού Συμβουλίου της Ισπανίας.

Η παράσταση “Lo Real–Le Réel–The Real" του Γκαλβάν παρουσιάστηκε με μεγάλη επιτυχία στη Στέγη τον Απρίλιο του 2014.

Ο Άκραμ Καν είναι ένας από τους πιο δημοφιλείς καλλιτέχνες και από τους πιο αναγνωρισμένους στο χώρο του χορού παγκοσμίως. Απέκτησε τη φήμη του χάρη στην επιτυχία των ευφάνταστων και προσιτών στο κοινό παραγωγών του, “DESH”, “Vertical Road”, “Gnosis” και “zero degrees”. Καθώς το ένστικτό του αλλά και η φυσική του ροπή τον ωθούν προς τις συνεργασίες, έχει καταφέρει να συμπράξει με μερικούς από τους πιο διάσημους καλλιτέχνες του κόσμου, από την ηθοποιό Juliette Binoche μέχρι τη μπαλαρίνα-φαινόμενο Sylvie Guillem, τον χορογράφο Sidi Larbi Cherkaoui, την ποπ σταρ Kylie Minogue, τους εικαστικούς Anish Kapoor, Antony Gormley και Tim Yip, τους συνθέτες Steve Reich, Nitin Sawhney, Jocelyn Pook και Ben Frost και τον συγγραφέα και σεναριογράφο Hanif Kureishi. Οι παραστάσεις του χαρακτηρίζονται από ένα προσωπικό αφηγηματικό στυλ που συνδυάζει την πολυπολιτισμικότητα και την προσωπική εμπειρία. Κάτι που ο ίδιος θεωρεί το πιο πρόσφατο επίτευγμά του είναι η δημιουργία ενός μέρους της Τελετής Έναρξης των Ολυμπιακών Αγώνων του Λονδίνου (2012), το οποίο έγινε δεκτό με καθολικούς επαίνους.

Ο Καν έχει λάβει πολυάριθμες τιμητικές διακρίσεις, ανάμεσά τους το Βραβείο Laurence Olivier, το Βραβείο Διακεκριμένου Καλλιτέχνη του ISPA (International Society for the Performing Arts), το Βραβείο Τεχνών South Bank Sky και το Εθνικό Βραβείο Χορού που απονέμει ο βρετανικός Κύκλος Κριτικών. Το 2005 τιμήθηκε με τον τίτλο του MBE, δηλαδή του Μέλους του Εξαίρετου Τάγματος της Βρετανικής Αυτοκρατορίας (Member of the Most Excellent Order of the British Empire). Είναι φιλοξενούμενος καλλιτέχνης του θεάτρου Sadler’s Wells του Λονδίνου.

Ο Άκραμ Καν εμφανίστηκε για πρώτη φορά στην Ελλάδα το 2001, στο Διεθνές Φεστιβάλ Χορού Καλαμάτας, ενώ ακολούθησαν οι εμφανίσεις του στο Φεστιβάλ Αθηνών το 2007, μαζί με τη Συλβί Γκιγέμ στο “Sacred Monsters”, στη Στέγη το 2012 με το “DESH”, και στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών το 2013, όπου παρουσιάστηκε για δεύτερη φορά το “Sacred Monsters”.