Τρεις Τετάρτες για την Ψηφιακή Επανάσταση

Τετάρτη 2 Δεκεμβρίου 2015 | 19:00-21:00

«Ανατρεπτικά μέσα» | James Bridle

Η τεχνολογία είναι δίκοπο μαχαίρι. Τα ίδια πληροφοριακά συστήματα που χρησιμοποιούνται για συγκάλυψη και έλεγχο μπορούν επίσης να χρησιμοποιηθούν από καλλιτέχνες, ακτιβιστές και δημοσιογράφους, με σκοπό τη διαφάνεια και τον εκδημοκρατισμό. Τα ίδια δίκτυα που εποπτεύουν από τα πάνω και συγκεντρώνουν μαζικές ποσότητες προσωπικών δεδομένων μπορούν επίσης να μετασχηματιστούν και να επιτρέψουν τον από τα κάτω έλεγχο, τον δημιουργικό εκτροχιασμό, την εκτροπή.

Στο πλαίσιο τόσο της δικής του δουλειάς, όσο και της δουλειάς άλλων, ο Τζέημς Μπράιντλ μας μιλά για την ελεύθερη πρόσβαση στην πληροφορία, για την ανοιχτή γνώση, το ελεύθερο λογισμικό και, γενικά, για τη συλλογική ευφυΐα που δημιουργείται και αναπτύσσεται μέσα από τις ανοιχτές τεχνολογίες.

Τετάρτη 9 Δεκεμβρίου 2015 | 19:00-21:00

«Ριζοσπαστικά Πλαίσια» | Θεόδωρος Σπυρόπουλος

Η αρχιτεκτονική σήμερα πρέπει να συμμετέχει και να εμπλέκεται ενεργά στα πλούσια σε πληροφορία περιβάλλοντα που διαμορφώνουν τη ζωή μας. Πρέπει να είναι σε θέση να κατασκευάζει συμπεριφορικά πλαίσια που να επιτρέπουν την αλλαγή, αγκαλιάζοντας ένα προσαρμοστικό και συμμετοχικό μοντέλο ζωής. Τα μοντέλα του παρελθόντος δεν μπορούν να λειτουργούν ως οδηγοί για το μέλλον μας, όταν η επιστημονική φαντασία έχει γίνει ήδη πραγματικότητα. Σήμερα, η αρχιτεκτονική πρέπει να μετακινηθεί πέρα από την αναπαράσταση και πέρα από τις σταθερές και πεπερασμένες τάσεις που δηλώνουν τι θα έπρεπε να είναι η αρχιτεκτονική. Σήμερα, η αρχιτεκτονική πρέπει να εργαστεί στην κατεύθυνση του τι θα μπορούσε να είναι.

Η διάλεξη διαπραγματεύεται το ρόλο της σχεδιαστικής έρευνας εντός πειραματικών πρακτικών εξετάζοντας σχεδιαστικά πλαίσια που επιτρέπουν ανοιχτές και εξελισσόμενες αλληλεπιδράσεις. Η τάση αυτή εξετάζει μια αρχιτεκτονική που έχει συναισθήματα, μοιάζει ζωντανή και είναι αυτοδομούμενη. H παρουσίαση κάποιων παραδειγμάτων αυτής της έρευνας που αναπτύχθηκαν από το στούντιο αρχιτεκτονικής και design Minimaforms και το εργαστήριο AADRL θα μας βοηθήσουν να εκφράσουμε πρωτο-τυπικά δείγματα αυτής της προσέγγισης.

Η σύλληψη της αρχιτεκτονικής ως μιας οικολογίας διαδραστικών συστημάτων μετακινεί τις σταθερές και πεπερασμένες τάσεις του παρελθόντος προς την κατεύθυνση χωρικών περιβαλλόντων που είναι ευπροσάρμοστα, συναισθηματικά και συμπεριφορικά. Τα περιβάλλοντα που τοποθετούνται εντός του πλαισίου αυτού είναι απόπειρες κατασκευής σεναρίων αλληλεπίδρασης που επιτρέπουν τη διαμεσολάβηση, την περιέργεια και το παιχνίδι. Τα περιβάλλοντα αυτά σφυρηλατούν και διαμορφώνουν οικείες ανταλλαγές οι οποίες είναι συμμετοχικές, συναισθηματικές και εξελισσόμενες με την πάροδο του χρόνου.

Η συμπεριφορική πολυπλοκότητα, που ενεργοποιείται μέσω προγραμματιζόμενης ύλης, υλοποιημένης ήπιας ρομποτικής και ενσωματωμένων αισθητηριακών τεχνολογιών, προσφέρει νέους όρους αναφοράς για την αρχιτεκτονική. Αυτή η αρχιτεκτονική θα μας καλέσει να εμπλακούμε δημιουργικά μαζί της, θα μας προκαλέσει και θα επιτρέψει νέα είδη και ταξινομίες των πρωτόλειων οικολογιών ανθρώπου-μηχανής.

Τετάρτη 16 Δεκεμβρίου | 19:00-21:00

«Η επανάσταση των «δημιουργών»: Κίνημα ή βιομηχανία;» | Ειρήνη Παπαδημητρίου

Η παρουσίαση διερευνά το υπόβαθρο, την ανάπτυξη της κουλτούρας των «δημιουργών-κατασκευαστών» (“maker movement”) και τη σημασία της «δημιουργίας-κατασκευής» και της τεχνολογίας. Η ομιλία καταδεικνύει ότι η τάση αυτή αποτελεί καμπή για τον τρόπο που αναπτύσσουμε τεχνολογία και συνιστά ένα δυναμικό τρόπο για επίλυση προβλημάτων μέσω της συνεργασίας, του διαμοιρασμού και της κοινότητας.

Πιο συγκεκριμένα, θα εστιάσει σε χώρους «δημιουργίας-κατασκευής» στη Μεγάλη Βρετανία, καθώς και σε οργανισμούς που υποστηρίζουν αυτή τη δουλειά (όπως και στο γιατί θα πρέπει να το κάνουν) παρουσιάζοντας παραδείγματα του τι κάνουν οι «δημιουργοί-κατασκευαστές», κάποια καινοτομικά έργα, αλλά και το πώς, τελικά, «δημιουργοί» και βιομηχανία συναντιούνται και παράγουν κάτι πραγματικά νέο.

James Bridle

Ο Τζέημς Μπράιντλ είναι ένας Βρετανός καλλιτέχνης και συγγραφέας, εγκατεστημένος στην Αθήνα. Τα έργα τέχνης και τις εγκαταστάσεις του τα έχουν δει διαδικτυακά εκατοντάδες χιλιάδες επισκέπτες.

Έχει δεχθεί αναθέσεις από οργανισμούς όπως το Μουσείο Victoria & Albert (Λονδίνο), το Barbican (Λονδίνο), το Artangel (Λονδίνο), η Τριενάλε Αρχιτεκτονικής του Όσλο, η Μπιενάλε Design της Κωνσταντινούπολης, ενώ έχει τιμηθεί από την Ars Electronica, το Japan Media Arts Festival και το Design Museum του Λονδίνου. Κείμενά του για τη λογοτεχνία, την κουλτούρα και τα δίκτυα έχουν δημοσιευτεί σε περιοδικά και εφημερίδες, όπως το Frieze, το Wired, το Domus, το Cabinet, το The Atlantic, το New Statesman και πολλά άλλα, τόσο σε έντυπη όσο και σε ηλεκτρονική μορφή, ενώ διατηρούσε τακτική στήλη στην εφημερίδα Observer.

Η διατύπωση του ερευνητικού του πρότζεκτ για μια Νέα Αισθητική έχει πυροδοτήσει δημόσιο διάλογο και δημιουργικό έργο σε πολλά πεδία, ενώ συνεχίζει να εμπνέει κριτικές και καλλιτεχνικές απαντήσεις. Δίνει τακτικά διαλέξεις στο ραδιόφωνο, σε συνέδρια, πανεπιστήμια και άλλες διοργανώσεις, ανάμεσά τους και στα SXSW, Lift, Global Art Forum, Re:Publica και TED.

Έχει φιλοξενηθεί στο Lighthouse του Μπράιτον, στο White Building του Λονδίνου και στο Eyebeam της Νέας Υόρκης, ενώ έχει διατελέσει επίκουρος καθηγητής του Προγράμματος Διαδραστικών Τηλεπικοινωνιών στο New York University.

Θεόδωρος Σπυρόπουλος

Ο Θεόδωρος Σπυρόπουλος είναι αρχιτέκτονας και εκπαιδευτικός. Είναι διευθυντής του παγκοσμίου φήμης Εργαστηρίου Έρευνας Design της Αρχιτεκτονικής Ένωσης (AADRL / Architectural Association’s Design Research Lab) στο Λονδίνο. Έχει διατελέσει επισκέπτης ερευνητής στο Κέντρο Προηγμένων Εικαστικών Σπουδών του MIT και είναι συνιδρυτής της Ερευνητικής Πρωτοβουλίας Νέων Μέσων και Πληροφοριών στην Architectural Association. Έχει διδάξει στη μεταπτυχιακή σχολή του Πανεπιστημίου της Πενσυλβάνια (UPenn), στο Τμήμα Μηχανικών Καινοτομικού Design του Royal College of Art και στο Πανεπιστήμιο του Ίνσμπρουκ.

Το 2002 ίδρυσε τη Minimaforms, μια πειραματική πρακτική αρχιτεκτονικής και design, μαζί με τον αδελφό του, Στέφανο Σπυρόπουλο. Η δουλειά της Minimaforms έχει εκτεθεί και δημοσιευτεί διεθνώς. Έργα τους βρίσκονται στις μόνιμες συλλογές του FRAC Centre (Ορλεάνη Γαλλίας), του Signum Foundation (Πότσναν Πολωνίας) και του Archigram Archive (Λονδίνο) και έχουν εκτεθεί πρόσφατα στο MoMA (Νέα Υόρκη), στο Barbican Centre (Λονδίνο), στο Detroit Institute of Arts και στο ICA (Λονδίνο).

Στα πρόσφατα πρότζεκτ τους περιλαμβάνονται μια πρόταση για δύο θεματικές προβλήτες-ορόσημα και τη σύλληψη φωτισμού για το Κέντρο Πολιτισμού Ίδρυμα Σταύρος Νιάρχος στην Αθήνα που σχεδίασε ο Renzo Piano, μια μεγάλης κλίμακας υπαίθρια καλλιτεχνική παρέμβαση στη Νορβηγία και μια πρόταση για αυτοοργανωμένη πολεοδομία με τίτλο Emotive City (Πόλη με συναισθήματα).

Στο παρελθόν, ο Θεόδωρος Σπυρόπουλος εργάστηκε ως αρχιτέκτονας έργου (project architect) για τα γραφεία του Peter Eisenman και της Zaha Hadid. Το 2013, η Ένωση για το Σχεδιασμό με Βοήθεια Υπολογιστών στην Αρχιτεκτονική (ACADIA / Association for Computer-Aided Design in Architecture) του απένειμε το ομώνυμο βραβείο αριστείας της, για το εκπαιδευτικό του έργο στη διεύθυνση του AADRL. Ανάμεσα στα βιβλία του που έχουν εκδοθεί περιλαμβάνεται και το "Adaptive Ecologies: Correlated Systems of Living and Enabling".

Ειρήνη Παπαδημητρίου

Η Ειρήνη Παπαδημητρίου είναι μάνατζερ των Ψηφιακών Προγραμμάτων του Μουσείου Victoria & Albert (V&A), υπεύθυνη κατά κύριο λόγο για τις εξής δραστηριότητες: (α) το ετήσιο Digital Design Weekend, μια μεγάλης κλίμακας διοργάνωση με διαδραστικές εγκαταστάσεις, εργαστήρια και συζητήσεις, έργα ψηφιακής τέχνης και design projects, που δίνει στο κοινό την ευκαιρία να συναντήσει τους καλλιτέχνες και να μάθει για τις καλλιτεχνικές διαδικασίες και πρακτικές (ανάμεσα στις θεματικές της διοργάνωσης ήταν και οι: Δημιουργία και Τεχνολογία, Χειρονομία & Επικοινωνία, Συνεργασίες Τέχνης, Design, Επιστήμης, Ψηφιακή Αξία και Αστικό Design)· (β) το Digital Futures, μια συνάντηση και ανοιχτή πλατφόρμα για επίδειξη και συζήτηση έργου από ερευνητές, καλλιτέχνες, σχεδιαστές, εταιρείες και άλλους επαγγελματίες που εργάζονται με την τέχνη, την τεχνολογία, το design, την επιστήμη και πέρα από αυτά, ενώ συγχρόνως είναι και μια ευκαιρία δικτύωσης, καθώς φέρνει κοντά ανθρώπους από διαφορετικά υπόβαθρα και επαγγελματικά πεδία με την προοπτική δημιουργίας μελλοντικών συνεργασιών· (γ) το Digital Design Drop-in, μια διοργάνωση όπου παρουσιάζονται πρότζεκτ στα σημεία διασταύρωσης της τέχνης, του design, της χειροτεχνίας, της τεχνολογίας και της επιστήμης, όπου οι συμμετέχοντες επεξηγούν τα πρότζεκτ που παρουσιάζουν και στήνουν αυτοσχέδια στούντιο.

Η Ειρήνη Παπαδημητρίου είναι επίσης επικεφαλής της Ανάπτυξης Τεχνών Νέων Μέσων του Watermans, ενός καλλιτεχνικού οργανισμού που παρουσιάζει έργα καινοτομίας και υποστηρίζει καλλιτέχνες που δουλεύουν με την τεχνολογία. Εκεί, έχει την επιμέλεια ενός εκθεσιακού προγράμματος και ενός ετήσιου φεστιβάλ ψηφιακής περφόρμανς.

Τέλος, είναι εκ των διοργανωτών του Elephant & Castle Mini Maker Faire στο Λονδίνο, μιας ημέρας δημιουργίας, εκπαίδευσης, επινόησης και μαστορεμάτων, καθώς και της πρόσφατης διοργάνωσης Maker Assembly.

Twitter: @irini_mirena