Control Center

Βασισμένοι στις τεχνικές του Ζωντανού Κινηματογράφου, οι καλλιτέχνες Στάθης Τσεμπερλίδης, Πάνος Αλεξιάδης και Στάθης Χρυσίδης δημιουργούν ένα «Κέντρο Ελέγχου», μέσα από το οποίο συνθέτουν μια μοναδική, διήμερη οπτικοακουστική παράσταση, που αποτελείται από τέσσερα πρωτότυπα έργα.

Ο Ζωντανός Κινηματογράφος είναι μια σχετικά πρόσφατη τεχνική, που έγινε εφικτή χάρη στις νέες ψηφιακές τεχνολογίες. Οι αναφορές του ξεκινούν από τον φουτουρισμό, το Bauhaus και το De Stijl και φτάνουν έως το Fluxus, τη Musique concrète, αλλά και τη σύγχρονη ηλεκτρονική μουσική. Συνδυάζοντας τις τεχνικές παραγωγής εικόνας του κινηματογράφου, που λαμβάνουν χώρα απόντος του θεατή, με τις τεχνικές τηλεοπτικής αναμετάδοσης που συμβαίνουν ενώπιον του θεατή, έχουμε ως αποτέλεσμα μια κινηματογραφική αφήγηση σε πραγματικό χρόνο. Καθώς ο θεατής εισάγεται στο κέντρο ελέγχου της παράστασης, δεν του αποκαλύπτεται μόνο το τέχνασμα του αφηγηματικού μηχανισμού, αλλά και ο τρόπος λειτουργίας του.

Για την παράσταση «Κέντρο Ελέγχου», οι τρεις περφόρμερ συνδυάζουν πανοραμικές προβολές UltraHD, μικροκάμερες υψηλής ανάλυσης 4K, αρχιτεκτονικές μακέτες, video projection mapping, προγραμματισμό game-engine, αναλογικά συνθεσάιζερ και τετραφωνικό surround ήχο. Αξίζει να σημειωθεί ότι σημαντικές επιρροές έχουν αποτελέσει τα ευρωπαϊκά κόμικς των δεκαετιών του 1970 και 1980 (Moebius, Philippe Druillet, Caza), η ρωσική πρωτοπορία του κινουμένου σχεδίου (Anatoliy Petrov, Vladimir Tarasov), η λογοτεχνία της ουτοπίας και τα έργα επιστημονικής φαντασίας των Philip K. Dick ("VALIS, A Scanner Darkly") και Stanislaw Lem ("Cyberiad, Solaris").

Θα παρουσιαστούν οι εξής τέσσερις θεματικές ενότητες:

Παρασκευή 15 Δεκεμβρίου | 21:00

«Έσχατον» – Μια αναζήτηση στα όρια του χώρου και του χρόνου
«Πρισματικός Άνθρωπος» – Κυβερνοπάνκ βιοτεχνολογία και συλλογική νοημοσύνη

Σάββατο 16 Δεκεμβρίου | 21:00

«ΜΟΑ192Β» – Διαστασιακές μεταβάσεις της συνείδησης σε έναν έρημο πλανήτη
«Άγνωστο Φως» – Η Τεχνητή Νοημοσύνη ανακαλύπτει την Τεχνητή Πίστη

Πάνος Αλεξιάδης

Ο Πάνος Αλεξιάδης είναι ηχητικός καλλιτέχνης και μουσικός, που εξερευνά τα όρια μεταξύ σύνθεσης και αυτοσχεδιασμού πάνω στη σύγχρονη ηλεκτρονική και ηλεκτροακουστική μουσική. Έχει περισσότερες από 40 κυκλοφορίες με διάφορα πρότζεκτ, ενώ έχει δώσει πολλές συναυλίες στην Ελλάδα και την Ευρώπη. Τα τελευταία χρόνια, εξερευνά ένα πιο εσωστρεφές ηχητικό περιβάλλον, χρησιμοποιώντας ως κυρίαρχο εκφραστικό μέσο ένα modular synthesizer, σε συνδυασμό με φυσικούς ήχους, μαγνητοταινία και ηχογραφήσεις περιβάλλοντος. Tον Απρίλιο του 2017, στο πλαίσιο της Documenta 14, παρουσίασε ζωντανά στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών μια δική του σύνθεση, με τη χρήση του σπάνιου EMS Synthi 100, ενώ τον Ιούλιο της ίδιας χρονιάς φιλοξενήθηκε η πρώτη του πολυκάναλη ηχητική εγκατάσταση στο Κέντρο Πολιτισμού Ίδρυμα Σταύρος Νιάρχος.

Στάθης Τσεμπερλίδης

Στάθης Χρυσίδης

Ο Στάθης Χρυσίδης κινείται στον χώρο της περιθωριακής τέχνης εδώ και δύο δεκαετίες. Αυτοδίδακτος προγραμματιστής και καλλιτέχνης, καθώς και ανεξάρτητος παραγωγός, έχει συμμετάσχει από το 2000 και έπειτα σε πολυάριθμα καλλιτεχνικά έργα, αρχικά ως τεχνικός, ενώ από το 2009 ξεκίνησε να παρουσιάζει αποσπάσματα από το προσωπικό του έργο με τον γενικό τίτλο «Χαοτικό Τηλεσκόπιο», μέρος του οποίου αποτελεί και το απόσπασμα «Άγνωστο Φως», που θα παρουσιαστεί στο πλαίσιο της παράστασης «Κέντρο Ελέγχου». Άλλες παραστάσεις: «Θραύσμα» (2009), «Συχνότητα Δέλτα» (2010), "Machine Code Sunset" (2010), «H Μηχανή και ο Σκλάβος» (2010), «Τερματικό Ένα» (2011), «ΜΕΜ: Μηχανή Εντός Μηχανής» (2012), «Απομονωμένο Κύμα» (2012).

Λαέρτης Λιάγκος

Ο Λαέρτης Λιάγκος, παράλληλα με την εργασία του σε βιομηχανικής κλίμακας υδραυλικές εγκαταστάσεις, εργάστηκε σε διάφορα καλλιτεχνικά πρότζεκτ, με σημαντικότερο την έκθεση «Μνημόνια» στο Ιστορικό Αρχείο Εθνικής Τράπεζας, το 2008. Από το 2010 και έπειτα, έχει εστιάσει σχεδόν αποκλειστικά στον καλλιτεχνικό χώρο, προσφέροντας τεχνική υποστήριξη σε δεκάδες καλλιτεχνικά πρότζεκτ, ανάμεσα στα οποία ήταν και η παράσταση «Τερματικό Ένα» του Στάθη Χρυσίδη (2011), η μεγάλου μήκους ταινία «Άλφα», σε σκηνοθεσία Στάθη Αθανασίου (2013), το ParaMana Puppet Theatre (2014-16) και η διεθνής έκθεση Documenta 14 (2017).