Βραδιά χορού με τον Nacho Duato
Εθνικό Μπαλέτο Ισπανίας
Ημερομηνίες
Εισιτήρια
Χώρος
Ημέρες & Ώρες
Πληροφορίες
Εισιτήρια
15, 20, 25, 40, 60 €
Φοιτ. 10, 15, 25 €
Περιγραφή
Ο διάσημος Ισπανός χορογράφος παρουσιάζει τρία έργα που υμνούν με ευαισθησία τις ανεξάντλητες δυνατότητες έκφρασης του ασκημένου σώματος του χορευτή.
Φωτογραφία: Fernando Marcos
Ο καταξιωμένος Ισπανός χορογράφος Νάτσο Ντουάτο, καλλιτεχνικός διευθυντής του Εθνικού Μπαλέτου της Ισπανίας από το 1990 έως το 2010, παρουσιάζει τρία έργα ρεπερτορίου, στα οποία φαίνεται η σταθερή πρόθεσή του τα τελευταία είκοσι χρόνια να δώσει στην ομάδα ένα σύγχρονο χαρακτήρα, χωρίς βέβαια να προδίδεται το κλασικό λεξιλόγιο και ύφος που τη χαρακτηρίζει από την ίδρυσή της το 1979.
Με το έργο “Gnawa” μεταφερόμαστε στο κομμάτι εκείνο της Μεσογείου όπου η Ισπανία συναντά το Μαρόκο. Ο τίτλος παραπέμπει σε λαούς της βορειοδυτικής Αφρικής, ενώ ολόκληρο το έργο είναι χτισμένο πάνω σε ρυθμικούς βηματισμούς, έντονες κινήσεις της λεκάνης και ελευθερία στον κορμό. Μέσα σε μια ατμόσφαιρα τελετουργική, ή και μεταφυσική, η εναλλαγή σόλο, ντουέτων και ομαδικών κομματιών μεταδίδει τελικά την αίσθηση της συλλογικότητας μιας αρχέγονης φυλής.
Το “O Domina Nostra”, βασισμένο στο ομώνυμο μουσικό κομμάτι του Χένρυκ Γκουρέτσκι, ξεδιπλώνεται γύρω από την πρωταγωνιστική φιγούρα της Παρθένου Μαρίας, την οποία περιβάλλει χορός δέκα ανδρών. Εμπνευσμένος από τη σκούρα εικόνα της Παναγίας στο ναό του λόφου Γιάσνα Γκούρα, ο Ντουάτο παρουσιάζει εδώ τη γυναικεία φιγούρα ως τον κρίκο μεταξύ θεϊκού και γήινου, ή αθανασίας και θνητότητας, ένα σύμβολο ανεξαρτησίας και, συγχρόνως, πίστης, ευλάβειας και αιωνιότητας.
Τέλος, το έργο “White Darkness”, σε μουσική Καρλ Τζένκινς, το οποίο μάλιστα συμπεριλαμβάνεται από το 2006 και στο ρεπερτόριο του Μπαλέτου της Όπερας του Παρισιού, αποτελεί έναν ανοιχτό συλλογισμό του Ντουάτο γύρω από το σύγχρονο και επίμαχο θέμα των ναρκωτικών. Εάν η έντονη σπασμωδική ποιότητα των κινούμενων σωμάτων μεταδίδει μια αίσθηση αδιέξοδου και εγκλωβισμού, ο λυρισμός που συχνά τη διαδέχεται παραπέμπει σε μια κατάσταση αδυναμίας, εξάρτησης ή και παραίτησης.
Διακρίνει κανείς αδιαμφισβήτητα και στα τρία έργα τη μοναδική ευαισθησία του Ντουάτο απέναντι στις αδυναμίες της ανθρώπινης ύπαρξης, όπως επίσης την πίστη και το θαυμασμό του για τις ανεξάντλητες δυνατότητες έκφρασης του ασκημένου σώματος του χορευτή.