Όταν αναδύεται το μπλε, Μια επιτελεστική αρχαιολογία

Σε μια εδώ και πολύ καιρό χαμένη επιστολή, από τα τέλη του 1911, ο Κ. Π. Καβάφης αναφέρει σε έναν φίλο του την ύπαρξη μιας εκδοχής του διάσημου ποιήματός του, «Απολείπειν ο θεός Αντώνιον». Αυτό το παράδοξα αισιόδοξο ποίημα, κόντρα στην ειρωνική ιδιοσυγκρασία του ποιητή, δεν μπορεί να εντοπιστεί στο αρχείο του, ούτε βρέθηκε έκτοτε.

Ποιος είναι ο αντίκτυπος ενός ποιήματος; Και ποιος μπορεί να είναι ο αντίκτυπος ενός ποιήματος για το οποίο γνωρίζουμε μόνο πολύ λίγα, αλλά δεν μπορούμε να το διαβάσουμε; Μια ομάδα νέων ερευνητών συμπράττουν με τον Daniel Wetzel και επιχειρούν από κοινού να συν-δημιουργήσουν το ποίημα ακολουθώντας τις μεθόδους του προοδευτικού θεάτρου.

Ποιες να ήταν οι στροφές του ποιήματος και ποιες λέξεις να χρησιμοποίησε ο ποιητής; Προφανώς, όπως κάνει κανείς τα παρκούρ – ενέργειες ανεύρεσης και απώλειας, η αντιμετώπιση πραγμάτων που σβήνουν στη φωτιά, το βλέμμα σε έναν καθρέφτη, το γράψιμο λέξεων, τα δικά τους ονόματα όπως επίσης ευχές και κατάρες υπήρξαν στοιχεία που διερευνά κανείς περνώντας από σταθμό σε σταθμό. Δεν πρόκειται για μια ακαδημαϊκή εκδήλωση, αλλά για μια παιγνιώδη προσέγγιση στην τέχνη της επιτελεστικής ποίησης δίχως την απαγγελία ούτε ενός στίχου.

Το ψηφιακό εργαστήριο «Όταν αναδύεται το μπλε, Μια επιτελεστική αρχαιολογία» υλοποιείται από τον καλλιτέχνη και σκηνοθέτη Ντάνιελ Βέτσελ, βασισμένο στο μυθοπλαστικό γεγονός ενός χαμένου ποιήματος του Κ. Π. Καβάφη.

Όλοι οι συμμετέχοντες θα κληθούν να συμμετάσχουν και να συνδημιουργήσουν κάτι σαν μια σκηνοθεσία του χαμένου ποιήματος δημιουργώντας ένα παρκούρ επιτελεστικών δράσεων από «σταθμό» σε «σταθμό», δουλεύοντας είτε ατομικά είτε σε ομάδες.