FFF6 | Ποιος φοβάται την ιδεολογία; Μέρος 2

• Η ταινία «Ποιος φοβάται την ιδεολογία; Μέρος 2» (2019) δημιουργήθηκε στο πλαίσιο μιας καλλιτεχνικής ανάθεσης από την 14η Μπιενάλε της Σάρτζα.
  
  
• Η ταινία αποτελεί το δεύτερο μέρος της διλογίας «Ποιος φοβάται την ιδεολογία». Στο πρώτο μέρος που γυρίστηκε το 2017, η καλλιτέχνις εξερευνά σχήματα αυτοδιακυβέρνησης που αναπτύχθηκαν από κοινόβια αυτόνομων κινημάτων γυναικών κουρδικής καταγωγής. Στο πλαίσιο της προετοιμασίας για την παραγωγή της ταινίας, η ίδια συμμετείχε σε λέσχες ανάγνωσης και εργαστήρια που διοργανώνει η κοινότητα. Η ταινία εστιάζει στην πρακτική γνώση και την εργασία που μεταβιβάζεται στους κόλπους του κινήματος από το ένα μέλος στο άλλο –πώς να χρησιμοποιείς ένα τσεκούρι, πώς να πιάνεις ψάρια υπολογίζοντας τον κύκλο της ζωής τους, πώς να αποφασίζεις αν πρέπει να κόψεις ένα δέντρο ή να το αφήσεις όρθιο– δηλαδή σε διάφορες τεχνικές που «κολλεκτιβοποιούν» το άτομο. Οι στρατηγικές που ακολουθεί η ταινία ως προς τη φόρμα της, όπως για παράδειγμα ο διαχωρισμός της φωνής από την εικόνα, αποκαλύπτουν τα επίπεδα κατασκευής του ντοκιμαντέρ και τη σκόπιμη οργάνωση της πληροφορίας. Σε αντίθεση με ό,τι συμβαίνει σε πολλές άλλες ταινίες, η ταινία της Arsanios δεν δίνει την εντύπωση πως επενδύει στην απρόσκοπτη διαφάνεια ή στην αναπαράσταση του «πώς είναι στ’ αλήθεια τα πράγματα».

Commons between land and landlessness (Κοινά μεταξύ γης και υφαρπαγής της)

Σε ποιον ανήκει η γη που κατοικούμε; Τι μπορούμε να μάθουμε από τον τρόπο οργάνωσης των κοινοβίων ανά τον κόσμο;

Με το ζήτημα του εκτοπισμού ως αφετηρία της συζήτησης, διάφοροι ομιλητές και συμμετέχοντες καλούνται σε μια συνέλευση, προκειμένου να σκεφτούν τους κοινούς πολιτικούς τόπους που μπορούν να ενεργοποιηθούν στις μέρες μας, σε έναν αγώνα για την επανάκτηση των κοινών. Ποιους τρόπους αντίστασης μπορούν να προτείνουν οι φεμινιστικές προσεγγίσεις για τα κοινά; Τι μας διδάσκει η ιστορία των γυναικείων συνεταιρισμών και κοινοβίων που βρίσκονται ανά τον κόσμο, αλλά και συγκεκριμένα στην Ελλάδα; Τι μπορούμε να μάθουμε από τους αυτοργανωμένους καταυλισμούς στη χώρα μας; Και, κυρίως, πώς μπορούμε να εναντιωθούμε σε μηχανισμούς σφετερισμού;

Ομιλητές που εκπροσωπούν διαφορετικές πολιτικές ομάδες και ακαδημαϊκά πεδία θα διατυπώσουν αυτά τα ερωτήματα σε σύντομες παρουσιάσεις και ομιλίες, αφήνοντας χώρο για μια ανοιχτή συζήτηση με το κοινό.

ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ
18:00 | Εισαγωγή από τη Marwa Arsanios

18:15 | 1ο πάνελ: Για τις αποστερήσεις
Έλλη Δαμάσκου (Anti-Eldorado Campaign)

18:45 | 2ο πάνελ: Η πολιτικοποίηση και η οργάνωση των αποστερημένων
Nour Abdallah και Mervin Mohammed (καταυλισμός προσφύγων Λαυρίου), KHORA, Ναντίνα Χριστοπούλου (Δίκτυο Μέλισσα)

19:45 | 3ο πάνελ: Μια φεμινιστική προσέγγιση των κοινών
Σταυριανή Κούτσου (Διεθνές Πανεπιστήμιο της Ελλάδος), Ναταλία-Ροζαλία Αυλώνα ( Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο & ΕΛΙΑΜΕΠ)

20:15-20:30 | Διάλειμμα

20:30-22:00 | Συζήτηση

Επιμέλεια: Marwa Arsanios
Συντονισμός: Μαρίνα Τρουπή

Βιογραφικά

• Η Ναταλία-Ροζαλία Αυλώνα είναι νομικός και ερευνήτρια στο Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο, η οποία εργάζεται ως βοηθός ερευνήτρια στο πρόγραμμα TARGET του ΕΛΙΑΜΕΠ (Ελληνικό Ίδρυμα Εξωτερικής & Ευρωπαϊκής Πολιτικής), στην Αθήνα. Ειδικεύεται στον τομέα των ψηφιακών κοινών και στους τρόπους με τους οποίους η τεχνολογία, η νομική και το φύλο τέμνονται σε αυτό το πεδίο. Έχει διεθνή εμπειρία εργαζόμενη για διάφορους οργανισμούς και ευρωπαϊκά προγράμματα στο Ηνωμένο Βασίλειο, το Βέλγιο και την Ελλάδα. Πέραν της ακαδημαϊκής της πορείας, έχει εμπλακεί ακτιβιστικά στο πεδίο των ψηφιακών κοινών και της ισότητας των φύλων.
  
  
• Η Σταυριανή Κούτσου είναι Καθηγήτρια στη Σχολή Γεωπονίας του Διεθνούς Πανεπιστημίου Ελλάδος και Διευθύντρια του Εργαστηρίου Αγροτικής Οικονομικής Έρευνας και Ανάπτυξης. Είναι αγροκοινωνιολόγος, ειδικευμένη στην ανθρωπογεωγραφία των αγροτικών περιοχών. Τα επιστημονικά της ενδιαφέροντα περιλαμβάνουν συλλογικές δράσεις σε αγροτικές περιοχές και γυναικεία επιχειρηματικότητα, αγροτική ανάπτυξη, μετασχηματισμό και εξέλιξη των αγροτικών κοινωνιών. Έχει γράψει πολυάριθμα άρθρα για επιστημονικά περιοδικά και συνέδρια και έχει συντονίσει και συμμετάσχει σε διάφορα ελληνικά και ευρωπαϊκά ερευνητικά πρότζεκτ, ενώ είναι μέλος του Συνεργατικoύ Χώρου Κοινωνικής και Αλληλέγγυας Οικονομίας-Dock.
  
  
• H Ναντίνα Χριστοπούλου είναι ανθρωπολόγος, συνιδρύτρια και συντονίστρια του Δικτύου Μέλισσα, ενός οργανισμού που προωθεί την ενδυνάμωση των μεταναστριών στην Ελλάδα. Σπούδασε ανθρωπολογία και πολιτικές επιστήμες στο πανεπιστήμιο McGill του Καναδά και έκανε το μεταπτυχιακό και το διδακτορικό της στο Πανεπιστήμιο του Καίημπριτζ. Η έρευνά της σχετίζεται με τις αφηγήσεις της διασποράς, την αφήγηση ιστοριών και την κοινωνική μνήμη, την παιδική μετανάστευση και τα δίκτυα αλληλεγγύης μεταναστριών.

• Η KHORA είναι μια ανθρωπιστική ελληνική οργάνωση, στην Αθήνα. Σκοπός του Κοινοτικού Κέντρου της KHORA είναι να διευκολύνει την από κοινού ιδιοκτησία και ενεργό συμμετοχή από όσους χρησιμοποιούν τον χώρο και την τοπική κοινωνία, προκειμένου να δημιουργηθεί ένας χώρος όπου άνθρωποι από διαφορετικά υπόβαθρα, κουλτούρες και γλώσσες να μπορούν να μάθουν, να εργαστούν, να δημιουργήσουν, να κοινωνικοποιηθούν και να ξεκουραστούν. Αποσκοπεί επίσης να προσφέρει υποστήριξη, μεταξύ άλλων (και χωρίς να περιορίζεται σε αυτά), για: τροφή, οδοντιατρικές υπηρεσίες, πρόσβαση σε υπολογιστή και στο ίντερνετ, πληροφορίες, νομική υποστήριξη, εκπαίδευση, χώρο για παιδιά, χώρο για γυναίκες, ένα εργαστήριο ξυλουργικής και μεταλλουργίας και έναν ασφαλή χώρο για να περάσει κανείς τη μέρα του.

• Η εκστρατεία κατά της εξόρυξης χρυσού από την Eldorado αντιστέκεται στην εκμετάλλευση των αποθεμάτων χρυσού στη Βόρεια Ελλάδα, τα οποία αποτελούν τον πρώτιστο στόχο εξορυκτικών επιχειρήσεων που επιζητούν να κάνουν επενδύσεις εκεί, σε βάρος των κατοίκων και του περιβάλλοντος. Πρόκειται για μια από τις ισχυρότερες περιβαλλοντικές εκστρατείες αντίστασης της Ευρώπης την τελευταία δεκαετία.
  
  
• Ο αυτόνομος προσφυγικός καταυλισμός του Λαυρίου είναι μια αυτοoργανωμένη δομή, που λειτουργεί με δημοκρατικούς όρους, ακολουθώντας την πρακτική της δημοκρατικής συνομοσπονδίας και διοικούμενη από συνελεύσεις, στις οποίες μετέχουν και γυναικείες επιτροπές. Τα τελευταία 35 χρόνια φιλοξενεί κυρίως Κούρδους πρόσφυγες.

Υφαντουργικό και συλλογικό εργαστήριο ραπτικής από τη Μάρουα Αρσάνιος μαζί με γυναίκες από το Δίκτυο «Μέλισσα»

Το εργαστήριο περιλαμβάνει μια συλλογική διαδικασία ραπτικής που θα συγκεντρώσει διάφορα υφαντικά υλικά τα οποία σχετίζονται με τις συμμετέχουσες, με τον έναν ή τον άλλον τρόπο. Θα προσπαθήσουμε να δημιουργήσουμε μια εικόνα μέσα από αυτή τη διαδικασία.

Το εργαστήριο απευθύνεται αποκλειστικά στις γυναίκες του Δικτύου «Μέλισσα».