Audiovisual Works

Στο βιβλίο της, “Staying with the Trouble: Making Kin in the Chthulucene” (2016), η Donna Haraway καλεί τους αναγνώστες να επανεξετάσουν τους τρόπους που αντιμετωπίζουν τις δυσκολίες σε μια επιτακτική εποχή, καθώς και τους τρόπους διαβίωσης και συσχέτισης με άλλους και άλλα πλάσματα υπό αυτές τις συνθήκες. Η πρόταση της Haraway να μείνουμε με τη δυσκολία (staying with the trouble) βασίζεται στην ιδέα πως αντικρίζουμε, χωρίς να αγνοούμε, τις δυσκολίες της παρούσας στιγμής, αναγνωρίζοντας τις πολυπλοκότητες ενός κόσμου που έχει υποστεί φθορά, αλλά δεν είναι στάσιμος.

Εκκινώντας από τις ιδέες της Haraway σχετικά με την επανεξέταση της σχέσης μας με τον κόσμο, λαμβάνοντας υπόψη τις πολυπλοκότητές του και τις διαφορές μας, αυτό το σύντομο πρόγραμμα προβολών λειτουργεί σαν πλατφόρμα για να παρατηρήσουμε αποσπασματικά αυτό που η Haraway αποκαλεί το «πυκνό παρόν, σε διαρκή εξέλιξη» (thick, ongoing, presence). Σε έναν πλανήτη που πλήττεται έντονα από την κλιματική αλλαγή, με τα ανθρώπινα και μη ανθρώπινα έμβια όντα να αντιμετωπίζουν σημαντικές αλλαγές στις συνθήκες διαβίωσής τους, ποιες ιστορίες μπορούν να αφηγηθούν την κατάσταση του κόσμου στις αρχές του 21ου αιώνα; Τι είδους πολιτισμικές ιστορίες για τη φύση και το περιβάλλον υφαίνονται και από ποιους;

Συνοδεύοντας τα θέματα του συνεδρίου, τα οπτικοακουστικά έργα παρουσιάζουν ιστορίες τοπίων, τόπων και κοινοτήτων, σκέψεις για το παρόν και το μέλλον, καθώς και στιγμές δυστοπίας και ελπίδας. Το πρόγραμμα ενσωματώνει έργα τα οποία, μέσα από διαφορετικές προσεγγίσεις, συνθέτουν ένα πλέγμα αφηγήσεων σχετικά με το περιβάλλον, τις ανθρώπινες πρακτικές, αλλά και το φαντασιακό. Μέσα από ιδέες και παραδείγματα της δεκαετίας του 1970 σχετικά με το κλίμα και τον ακτιβισμό, τη σύγχρονη κριτική για τις περιβαλλοντικές πολιτικές και οικονομίες, αλλά και την επιστημονική φαντασία, τα έργα στοχάζονται πάνω στην κρίση και στην ανθρώπινη παρουσία και απουσία. Οι υφές, τα χρώματα και οι ήχοι της φύσης και του φυσικού χώρου συμπληρώνουν την εμπειρία, διευρύνοντας την οπτική σε μη ανθρώπινες αφηγήσεις του χώρου.

Το πρόγραμμα διαδικτυακών προβολών και ηχητικών έργων ανταποκρίνεται επίσης στις δικτυωμένες συνθήκες θέασης που ενισχύθηκαν λόγω της πανδημίας. Φέρνει στο προσκήνιο ερωτήματα σχετικά με τους τρόπους που οι πολιτιστικοί οργανισμοί αναγνωρίζουν το διαδίκτυο όχι μόνο ως ένα κανάλι προώθησης, ή μέσο επικοινωνίας, αλλά ως έναν ενεργό χώρο για την έκθεση καλλιτεχνικών έργων για ένα διευρυμένο κοινό. Φυσικά, η εμβύθιση σε μια οθόνη υπολογιστή δεν μπορεί να συγκριθεί με την εμπειρία του φυσικού χώρου του μουσείου, της γκαλερί ή του κινηματογράφου. Ωστόσο, η πανδημία έφερε πολλούς πολιτιστικούς οργανισμούς σε θέση να σκεφτούν πώς μπορούν να κάνουν τα πράγματα διαφορετικά, χρησιμοποιώντας τις τεχνολογίες που ήδη έχουν, απευθυνόμενοι στους χώρους που το κοινό ήδη καταλαμβάνει. Άλλωστε, το διαδίκτυο είναι από μόνο του ένα οικοσύστημα που έχει τις δικές του ιστορίες και πολλαπλούς δρώντες που ζητούν την προσοχή μας.

Για την καλύτερη δυνατή εμπειρία, συνίσταται να δείτε τα βίντεο σε λειτουργία πλήρους οθόνης και να ακούσετε τα ηχητικά έργα με ακουστικά.