Συμπόσιο Adhocracy: Από την κατασκευή αντικειμένων στη δημιουργία των κοινών

Πρώτη συνεδρία: «Κατασκευή αντικειμένων»

Στη θέση των μεγάλων εργοστασίων ή των γραμμών παραγωγής, το νέο παραγωγικό πρότυπο αξιώνει χώρους εργασίας για αλληλεπίδραση, όπου οι ιδέες πολιτών που έχουν τη σχετική εκπαίδευση ή εμπειρία μπορούν να αναμειχθούν, να διασταυρωθούν γόνιμα και να διαδοθούν. Ο χώρος εργασίας που διαμορφώθηκε για τη συγκεκριμένη έκθεση αποτελεί ένα σαφές παράδειγμα. Σε χρονικό διάστημα δύο μηνών, έχει μεταμορφωθεί σε χώρο δημιουργών, επιτρέποντας δημιουργικές και κριτικές αλληλεπιδράσεις. Ο χώρος έχει δείξει ότι μπορούν να δημιουργηθούν ευπροσάρμοστες συνθήκες για τη δοκιμασία νέων τρόπων δημιουργίας πραγμάτων, για μάθηση και για διασκέδαση· αναφέρουμε, για παράδειγμα, τη διερεύνηση της επικοινωνιακής διάστασης μιας φρατζόλας ψωμιού ή νέα αστικά τεχνουργήματα και λογισμικό που χρησιμοποιούν λογισμικό και υλικό ανοιχτού κώδικα. Ωστόσο, εν μέσω όλου αυτού του hype για τις δυνατότητες του κινήματος των νέων δημιουργών, χρειάζεται επίσης μια κριτική επισκόπηση των διαδικασιών και των προϊόντων που παράγονται. Ποιες είναι οι ενεργειακές ανάγκες για την τροφοδότηση των νέων κατασκευαστικών εργαλείων; Ποιος προμηθεύει τις πρώτες ύλες για την ανάπτυξη των νέων προϊόντων; Τα χρειαζόμαστε όλα αυτά ή μήπως ουσιαστικά πρόκειται για ανούσια πλαστικά προϊόντα; Άραγε παράγουμε καλύτερα πράγματα και, επίσης, καλύτερα απόβλητα;

Συντονιστές:
Πάνος Δραγώνας, Εισαγωγή / Παρουσίαση των ομιλητών (5')
Ethel Baraona Pohl, Παρουσίαση της έκθεσης (5')

Ομιλητές:
Αφροδίτη Ψαρρά / Μαρία Βαρελά, Παρουσίαση (15')
Thomas Lommée, Παρουσίαση (15')
Joseph Grima, Παρουσίαση (15')
Γιώργος Τζιρτζιλάκης, Παρουσίαση / Σχολιασμός (15')
Συζήτηση (30')

Διάλειμμα

Καφές και σοκολάτες: Souzy Tros / Ελένη Χατζηττοφή "Choco Choco Bam Bam" περφόρμανς

Δεύτερη συνεδρία: «Δημιουργία των κοινών»

Η πρακτική των «κοινών» έγινε κεντρική συζήτηση από τότε που αναπτύχθηκαν τα κινήματα των πλατειών (occupy) και επινοήθηκαν τα οργανωμένα δίκτυα αλληλεγγύης. Το συνολικό αποτέλεσμα της ανάδειξης μιας καλλιεργούμενης Μαζικής Διανοητικότητας συλλογικοτήτων και κοινοτήτων δημιουργεί ένα αισιόδοξο μέλλον κοινής ύπαρξης που προσφέρει εναλλακτικούς τρόπους οικονομιών και συνύπαρξης όχι μόνο σε καθεστώς λιτότητας, αλλά και στο ευρύτερο πλαίσιο των παγκόσμιων νεοφιλελεύθερων πολιτικών. Το design, η αρχιτεκτονική και ο αστικός χώρος συναντούν αυτή τη συζήτηση σε κάθε επίπεδο και κάθε κλίμακα. Μια και η δύναμη της αγοράς είναι πολύ ισχυρή και δεν είναι εφικτό να αποφευχθούν οι κυβερνητικές πολιτικές, το ερώτημα παραμένεις: Πώς είναι δυνατό να αντέξουν και να αναπτυχθούν οι πρακτικές των «κοινών» μας; Ποια είναι η οργάνωση και η ιεραρχία στην πρακτική της δημιουργίας των κοινών; Τις χρειαζόμαστε; Πώς διαφοροποιείται η δημιουργία των κοινών σε ετερογενείς πραγματικότητες διαφορετικών τόπων; Πώς μπορούμε να συζητούμε για τα κοινά ως οντολογική κατηγορία και, συγχρόνως, ως επιστημική κατηγορία; Ποια είναι η θέση που απαιτείται σε νέα εκπαιδευτικά συστήματα;

Συντονιστές:
César Reyes Nájera, Εισαγωγή / Παρουσίαση των ομιλητών (5')
Pelin Tan, Παρουσίαση της έκθεσης (5')

Ομιλητές:
Βαλεντίνα Κάργα, Παρουσίαση (15')
Alessandro Petti, Παρουσίαση (15')
Δημήτρης Παπαλεξόπουλος, Παρουσίαση (15')
Ben Vickers, Παρουσίαση / Σχολιασμός (15')