“Ok, that’s you..”

Ο Χρήστος Ξυραφάκης και ο Άντι Τζούμα γνωρίστηκαν στη διάρκεια των σπουδών τους στην Κρατική Σχολή Ορχηστικής Τέχνης. Η συνεργασία τους –είτε στη συνδιδασκαλία του χορού είτε στη δημιουργία– είναι ένα στοίχημα, μια διαρκής πρόκληση. Ωστόσο, αυτό δεν σημαίνει ότι ο καθένας τους δεν διαθέτει αυτονομία στον τρόπο που διαχειρίζεται την καλλιτεχνική του πορεία: ο Άντι Τζούμα υπήρξε χορευτής στη διεθνούς φήμης ομάδα του Lloyd Newson, DV8 Physical Theatre (στην παραγωγή “John” που παρουσιάστηκε και στη Στέγη, το 2014), ενώ ασχολείται επίσης με το video dance, έχοντας λάβει ως κινηματογραφιστής και περφόρμερ τιμητικές διακρίσεις σε φεστιβάλ. Ο Χρήστος Ξυραφάκης, πέρα από τις αμιγώς χορευτικές δουλειές με Έλληνες και ξένους χορογράφους, έχει συνεργαστεί και με θεατρικούς σκηνοθέτες, όπως με την Κατερίνα Ευαγγελάτου, στην πρόσφατη παραγωγή του Εθνικού Θεάτρου, «Άλκηστη» (2016).

Στο εν λόγω εγχείρημα, οι δύο χορογράφοι καταπιάνονται με τον τρόπο που η γενιά τους –και όχι μόνο– βιώνει τη σχέση του εαυτού με την εικόνα, καθώς και με τις αλλαγές που έχει επιφέρει η τελευταία στην ανθρώπινη επικοινωνία και την καθημερινότητά μας. Παρά το νεαρό της ηλικίας τους, η ενασχόληση με αυτό το θέμα προκύπτει από τα δικά τους αντιφατικά βιώματα και τη συμμετοχική παρατήρηση, ενώ οι ίδιοι φαίνεται να επεξεργάζονται τόσο τους φόβους που ελλοχεύουν στη μεταβατική αυτή φάση της κοινωνίας όσο και τις υποσχέσεις για έναν πιο «διαφανή» τρόπο διαχείρισης των ανθρώπινων σχέσεων.

Στη σύγχρονη εποχή των μέσων κοινωνικής δικτύωσης, έχει διαμορφωθεί ένας διαφορετικός τρόπος διαχείρισης της εικόνας του εαυτού, με αποτέλεσμα την ανάδειξη μιας νέας «αξίας», αυτήν της δημοσιοποίησης του ιδιωτικού. Τα όρια ανάμεσα στην ιδιωτική και τη δημόσια σφαίρα αίρονται, δημιουργώντας πλείστες αντιφάσεις και συγκρούσεις. Ο «μικρόκοσμος του ίντερνετ δεν είναι πια μικρόκοσμος»· ανανεώνει ακατάπαυστα την ίδια του τη δόξα, μετατρέποντας τη ζωή σε θέαμα. Τι να σημαίνει άραγε, φαίνεται να αναρωτιούνται οι νεαροί δημιουργοί, ότι παρατηρούμε τις ζωές των άλλων σε μια συνθήκη όπου η αποστροφή του βλέμματος, ο κατευνασμός της οδύνης ή η ανανέωση της ηδονής απέχει μόνο ένα «κλικ» από τον επιθυμητό στόχο;