Laurie Anderson

Η Laurie Anderson είναι μεταξύ των πιο γνωστών –και τολμηρών– δημιουργικών πρωτοπόρων της Αμερικής. Γνωστή κυρίως για τις πολυμεσικές παρουσιάσεις της, έχει εμφανιστεί κατά καιρούς με ένα τεράστιο φάσμα καλλιτεχνικών ταυτοτήτων: εικαστική καλλιτέχνις, συνθέτρια, ποιήτρια, φωτογράφος, κινηματογραφίστρια, ειδική στα ηλεκτρονικά, βοκαλίστα και πολυοργανίστρια.

Το τραγούδι “O Superman” εκτόξευσε τη δισκογραφική της καριέρα το 1980, φτάνοντας στο Νο 2 του βρετανικού καταλόγου ποπ επιτυχιών, και περιλήφθηκε στη συνέχεια στο “Big Science”, το πρώτο από τα επτά συνολικά άλμπουμ που κυκλοφόρησε για τη δισκογραφική εταιρεία Warner Brothers. Άλλες δισκογραφικές της κυκλοφορίες, στο πλαίσιο εκείνης της συνεργασίας της, ήταν τα άλμπουμ “Mister Heartbreak”, “United States Live”, “Strange Angels”, “Bright Red” και η μουσική επένδυση για τη μεγάλου μήκους ταινία της, “Home of the Brave”. Μια πολυτελής κασετίνα με την ανθολογία των κυκλοφοριών της στη Warner Brothers κυκλοφόρησε το φθινόπωρο του 2000 από τη Rhino/Warner Archives, με τίτλο “Talk Normal”. Το 2001, η Άντερσον κυκλοφόρησε τον πρώτο της δίσκο για τη Nonesuch Records, με τίτλο “Life on a String”, τον οποίο ακολούθησε το άλμπουμ “Live in New York”, μια ζωντανή ηχογράφηση που έγινε στο Δημαρχείο της Νέας Υόρκης τον Σεπτέμβριο του 2001 και κυκλοφόρησε τον Μάιο του 2002.

Η Άντερσον έχει περιοδεύσει στις ΗΠΑ και διεθνώς πολλές φορές, με παραγωγές που κυμαίνονται από απλές παραστάσεις λόγου έως περίτεχνες εκδηλώσεις πολυμέσων. Ανάμεσα στα κυριότερα έργα της είναι τα “United States I-V” (1983), “Empty Places” (1990), “The Nerve Bible” (1995) και το “Songs and Stories for Moby Dick”, μια σκηνική παράσταση πολυμέσων βασισμένη στο ομώνυμο μυθιστόρημα του Herman Melville. Το “Songs and Stories for Moby Dick” περιόδευσε διεθνώς το 1999 και το 2000. Το φθινόπωρο του 2001, η Άντερσον περιόδευσε στις ΗΠΑ και την Ευρώπη με συγκρότημα, ερμηνεύοντας τη μουσική από το άλμπουμ “Life on a String”. Έχει παρουσιάσει επίσης πολλά ατομικά της έργα, μεταξύ αυτών και το “Happiness”, που έκανε πρεμιέρα το 2001 και περιόδευσε διεθνώς την άνοιξη του 2003.Η Άντερσον έχει εκδώσει έξι βιβλία. Κείμενα από τις σόλο εμφανίσεις της δημοσιεύτηκαν στο βιβλίο “Extreme Exposure”, σε επιμέλεια της Jo Bonney. Έχει γράψει επίσης το λήμμα για τη Νέα Υόρκη στην εγκυκλοπαίδεια Britannica, ενώ το 2006 ο εκδοτικός οίκος Edition 7L κυκλοφόρησε ένα βιβλίο της με ονειρικά σχέδια, με τον τίτλο “Night Life”.

Το εικαστικό έργο της Λόρι Άντερσον έχει παρουσιαστεί σε μεγάλα μουσεία των ΗΠΑ και της Ευρώπης. Το 2003, το Musée Art Contemporain στη Λυών της Γαλλίας ανέλαβε την παραγωγή μιας περιοδεύουσας αναδρομικής έκθεσης του έργου της, με τίτλο “The Record of the Time: Sound in the Work of Laurie Anderson”. Αυτή η αναδρομική έκθεση περιλάμβανε εγκαταστάσεις, ήχο, όργανα, βίντεο και καλλιτεχνικά αντικείμενα και κάλυπτε χρονικά όλη την καριέρα της, από τη δεκαετία του 1970 μέχρι τα πιο πρόσφατα έργα της. Η έκθεση περιόδευε διεθνώς από το 2003 έως το 2005. Στο εικαστικό της έργο, η Άντερσον εκπροσωπείται από την γκαλερί Sean Kelly της Νέας Υόρκης, όπου έγιναν και τα εγκαίνια της έκθεσής της, “The Waters Reglitterized”, τον Σεπτέμβριο του 2005. Το 2008, το Μουσείο Μοντέρνας Τέχνης της Νέας Υόρκης (MoMA) απέκτησε το έργο της, “Self-Playing Violin”, που συμπεριλήφθηκε στην έκθεση “Making Music” το φθινόπωρο του 2008.

Ως συνθέτρια, η Άντερσον έχει γράψει μουσική για ταινίες του Wim Wenders και του Jonathan Demme, χορευτικά έργα των Bill T. Jones, Trisha Brown και Molissa Fenley, καθώς και τη μουσική επένδυση για τη θεατρική παράσταση του Robert Lepage, “Far Side of the Moon”. Έχει γράψει μουσική για το National Public Radio (ΗΠΑ), το BBC και την Expo ’92 στη Σεβίλλη. Το 1997 επιμελήθηκε το πρόγραμμα δύο εβδομάδων του Meltdown Festival στο Royal Festival Hall του Λονδίνου. Το πιο πρόσφατο ορχηστρικό έργο της, “Songs for Amelia Earhart”, έκανε πρεμιέρα στο Carnegie Hall της Νέας Υόρκης τον Φεβρουάριο του 2000 σε ερμηνεία της American Composers Orchestra και κατόπιν περιόδευσε στην Ευρώπη με την Ορχήστρα Μουσικής Δωματίου της Στουτγάρδης, σε μουσική διεύθυνση του Dennis Russell Davies. Το έργο παρουσιάστηκε επίσης στο πλαίσιο του Groningen Festival στην Ολλανδία, που απέφερε στην Άντερσον την τιμητική διάκριση Noord Nederlands Orkest, το φθινόπωρο του 2008.

Διεθνώς αναγνωρισμένη ως πρωτοποριακή μορφή στη χρήση της τεχνολογίας στις τέχνες, η Άντερσον έχει συνεργαστεί με την Interval Research Corporation, ένα εργαστήριο έρευνας και ανάπτυξης που ίδρυσαν ο Paul Allen και ο David Liddle, για την εξερεύνηση νέων δημιουργικών εργαλείων, όπως είναι το Talking Stick. Δημιούργησε την εισαγωγική σεκάνς για το πρώτο τμήμα του ειδικού αφιερώματος του δημόσιου καναλιού PBS των ΗΠΑ στην τέχνη του 21ου αιώνα – μια σειρά με τίτλο “Art 21”. Ανάμεσα στις διακρίσεις της περιλαμβάνονται το Tenco Prize του 2001, στην κατηγορία Σύνθεσης Τραγουδιού, στο Σαν Ρέμο της Ιταλίας, το βραβείο Deutsche Schallplatten του 2001 για το άλμπουμ “Life on a String”, καθώς και χορηγίες από το Ίδρυμα Γκούγκενχαϊμ και το Εθνικό Κληροδότημα για τις Τέχνες των ΗΠΑ. Έχει συνεργαστεί ακόμα με τον Bran Ferren της εταιρείας Applied Minds, για τη δημιουργία ενός καλλιτεχνικού έργου που παρουσιάστηκε στην έκθεση “The Third Mind”, στο Μουσείο Γκούγκενχαϊμ της Νέας Υόρκης, τον χειμώνα του 2009.

Το 2002, η Άντερσον έγινε η πρώτη φιλοξενούμενη καλλιτέχνις της NASA, μια εμπειρία που κορυφώθηκε το 2004 με την περιοδεύουσα σόλο περφόρμανς της, “The End of the Moon”. Ανάμεσα στα σχετικά πρόσφατα καλλιτεχνικά της εγχειρήματα είναι μια σειρά οπτικοακουστικών εγκαταστάσεων και μια ταινία υψηλής ευκρίνειας, με τίτλο “Hidden Inside Mountains”, που δημιουργήθηκε για την έκθεση World Expo 2005 στο Άιτσι της Ιαπωνίας. Το 2007 τιμήθηκε με το βαρυσήμαντο Dorothy and Lillian Gish Prize για τη μοναδική συμβολή της στις τέχνες. Το 2008 ολοκλήρωσε τη διετή παγκόσμια περιοδεία του “Homeland”, μιας περφόρμανς που κυκλοφόρησε και σε δίσκο από τη Nonesuch Records τον Ιούνιο του 2010. Η σόλο περφόρμανς της, “Delusion”, πρωτοπαρουσιάστηκε στους Χειμερινούς Ολυμπιακούς Αγώνες του Βανκούβερ τον Φεβρουάριο του 2010 και περιόδευσε διεθνώς όλο το 2011. Το 2010, μια αναδρομική έκθεση των εικαστικών έργων και εγκαταστάσεών της έκανε εγκαίνια στο Σάο Πάουλο της Βραζιλίας και αργότερα ταξίδεψε στο Ρίο ντε Τζανέιρο.

Το 2011, μια έκθεσή της με νέα έργα και τίτλο “Forty-Nine Days in the Bardo” έκανε τα εγκαίνιά της στο Fabric Workshop and Museum, στη Φιλαδέλφεια των ΗΠΑ. Τον ίδιο χρόνο βραβεύτηκε με το Honorary Legends Award του Ινστιτούτου Pratt. Τον Ιανουάριο του 2012, ήταν φιλοξενούμενη καλλιτέχνις στο High Performance Rodeo, στο Κάλγκαρυ του Καναδά, όπου ανέπτυξε την πιο πρόσφατη σόλο περφόρμανς της, με τίτλο “Dirtday!”. Τον Μάιο του 2012 έγιναν τα εγκαίνια της έκθεσής της, “Boat”, σε επιμέλεια του Vito Schnabel. Πρόσφατα ήταν επίσης φιλοξενούμενη καλλιτέχνις τόσο στο CAP του πανεπιστημίου UCLA στο Λος Άντζελες όσο και στο EMPAC, στο Τρόυ της Πολιτείας της Νέας Υόρκης. Η ταινία της, “Heart of a Dog”, επιλέχθηκε στο επίσημο διαγωνιστικό πρόγραμμα των κινηματογραφικών φεστιβάλ της Βενετίας και του Τορόντο του 2015. Τον ίδιο χρόνο έγιναν τα εγκαίνια της έκθεσής της, με τίτλο “Habeas Corpus”, στο Park Avenue Armory του Μανχάταν, που έλαβε εγκωμιαστικές κριτικές, ενώ το 2016 τιμήθηκε με το Courage Award for the Arts της Yoko Ono για το συγκεκριμένο πρότζεκτ. Η Λόρι Άντερσον ζει στη Νέα Υόρκη.