Laura Jane Grace

Η Laura Jane Grace είναι μια ηγετική φυσιογνωμία της σύγχρονης ροκ σκηνής, τόσο με την προσωπική της καριέρα όσο και ως επικεφαλής του συγκροτήματος Against Me!, το οποίο ίδρυσε στην πόλη Νέιπλς της Φλόριντα στα τέλη της δεκαετίας του 1990. Μέχρι σήμερα έχει κυκλοφορήσει τέσσερις προσωπικούς της δίσκους και επτά άλμπουμ με τους Against Me!, ενώ το 2012 δημοσιοποίησε τη φυλομετάβασή της μέσα από τις σελίδες του περιοδικού “Rolling Stone”. Στη μουσική της, εξακολουθεί να περιγράφει λεπτομερώς αυτό το ταξίδι της, ενώ συγχρόνως παραμένει πιστή στα προηγούμενα στιχουργικά της θέματα, που χαρακτηρίζονται από σκληρή πολιτική κριτική –περιβαλλοντισμός, προσωπική και κοινωνική απελευθέρωση– και έχουν σαφείς αναφορές στην αμερικανική μουσική (ακόμα και την κάντρι ή το φολκ-ροκ), με μια κλίση προς τον θόρυβο και την αναρχία.

Το 2014 ήταν μια μνημειώδης χρονιά για την Γκρέις, καθώς τότε κυκλοφόρησε το ενδυναμωτικό άλμπουμ “Transgender Dysphoria Blues”, μια δημιουργική κατάθεση με μεγάλη πολιτισμική σημασία, καθοριστική για μια ολόκληρη γενιά, αλλά και ο πιο καταξιωμένος δίσκος των Against Me! μέχρι σήμερα. Η υποδοχή του άλμπουμ από το κοινό οδήγησε στην κυκλοφορία της σειράς ντοκιμαντέρ δέκα επεισοδίων με τίτλο “True Trans With Laura Jane Grace” (AOL Studios), μια δουλειά της Γκρέις που της απέφερε υποψηφιότητα για βραβείο Emmy Ειδήσεων & Ντοκιμαντέρ, στην κατηγορία Νέες Προσεγγίσεις στις Τέχνες, τον Τρόπο Ζωής και τον Πολιτισμό. Η Γκρέις έκλεισε εκείνη τη χρονιά εμφανιζόμενη στις σελίδες του ΛΟΑΤΚΙ+ περιοδικού “Out”, στο πλαίσιο της ετήσιας λίστας του, Out100, στο τεύχος Δεκεμβρίου του 2014.

Δύο χρόνια αργότερα, οι Against Me! κυκλοφόρησαν το έβδομο στούντιο άλμπουμ τους με τίτλο “Shape Shift with Me”, το οποίο το αμερικανικό ραδιόφωνο NPR χαρακτήρισε «οργισμένο, τρυφερό, αληθινό, ερωτικό και απελευθερωτικό». Επίσης, σε αυτό για πρώτη φορά η Γκρέις έγραψε κομμάτια πραγματικά μέσα από την καρδιά της, χωρίς να χρειάζεται να καταφύγει σε μεταφορές στους στίχους της. Είναι ένα άλμπουμ που μιλά για την αγάπη, αυτό το απατηλά περίπλοκο συναίσθημα με το οποίο παλεύουμε όλοι μας, αλλά το οποίο εν πολλοίς απουσίαζε από τα τραγούδια της Γκρέις των προηγούμενων είκοσι χρόνων.

Λίγο μετά την κυκλοφορία του άλμπουμ, η Γκρέις κυκλοφόρησε τον πολυαναμενόμενη αυτοβιογραφία της με τίτλο “TRANNY: Confessions of Punk Rock’s Most Infamous Anarchist Sellout“ [Εξομολογήσεις της πιο περιβόητης αναρχικής ξεπουλημένης του πανκ ροκ]. Το βιβλίο, που γράφτηκε από κοινού με τον δημοσιογράφο Dan Ozzi, ανακηρύχτηκε ανάμεσα στα «100 κορυφαία μουσικά βιβλία όλων των εποχών» από το περιοδικό “Billboard”, ενώ το “Harper’s Bazaar” έγραψε ότι «καθιερώνει την Γκρέις ως τρανς σύμβολο και ηρωίδα της σύγχρονης λογοτεχνίας». Επίσης, παρουσιάστηκε σε μεγάλης θεαματικότητας τηλεοπτικές εκπομπές, όπως στο “Late Night” με τον Seth Meyers, στο “Fresh Air” με τον Terry Gross και στο “The Daily Show” με τον Trevor Noah, ο οποίος αποκάλεσε το έργο της Γκρέις «μια πραγματικά συναρπαστική αφήγηση και μια όμορφη εξερεύνηση του τι είναι ένα ανθρώπινο ον».

Το 2017 έκανε την εμφάνισή της στο άνοιγμα της περιοδείας “Revolution Radio” των Green Day, σε ανοιχτά στάδια της Βόρειας Αμερικής, ενώ την ίδια χρονιά απέσπασε το Icon Award στα μουσικά βραβεία του περιοδικού “Alternative Press”. Έκτοτε. η Γκρέις κυκλοφορεί σόλο άλμπουμ, ενίοτε με το νέο σχήμα της, Laura Jane Grace & the Devouring Mothers, το οποίο περιλαμβάνει επίσης τον Atom Willard, ντράμερ των Against Me!, και τον μηχανικό ήχου Marc Hudson. Στους δίσκους της, “Bought to Rot” (2018), “Stay Alive” (2020) και “At War with the Silverfish” (EP, 2021), η διάσημη τραγουδοποιός συνεχίζει να συγκεντρώνει όλους τους μύχιους φόβους, την οργή και την αγωνία της και να τους απελευθερώνει, σαν μια βόμβα μολότοφ που εκσφενδονίζεται στην άβυσσο.