Η ταινία "One of These Days" του Nadim Tabet κάνει ψηφιακή πρεμιέρα στο YouTube του Ιδρύματος Ωνάση

Διαθέσιμη από τις 2 έως τις 8 Ιουλίου

Still από την ταινία

Λίγα λόγια από τον Σκηνοθέτη

Το "One of These Days" [Μία από αυτές τις μέρες] είναι πρώτα απ’ όλα η ιστορία της Μάγια, της Γιασμίνα, του Ραμί και του Ταρέκ. Νέοι ηλικίας μεταξύ 17 και 22 ετών, απασχολημένοι με το να κάνουν ερωτήσεις και να βιώνουν εμπειρίες ανάλογες της ηλικίας τους: έρωτας, σεξ, ναρκωτικά, μουσική, πλήξη, ανεμελιά... Με σκοπό να εκπληρώσουν την αναζήτησή τους για έντονες εμπειρίες ζωής, ψάχνουν τα δικά τους σημεία αναφοράς σε μια λιβανική κοινωνία στα πρόθυρα της αποσύνθεσης, μολυσμένη από την κρίση των θεσμών της και τα προβλήματα στην περιοχή.

Αυτή η συνεχής εξέλιξη μεταξύ των αξόνων της ζωής και του θανάτου αποτελεί την καθημερινή πραγματικότητα των Λιβανέζων. Σε αυτό το πλαίσιο, το να μιλάω για τους νέους αποτελεί για μένα ιδανικό σημείο εκκίνησης ώστε να απεικονίσω ένα μέρος της συγκεκριμένης πραγματικότητας. Στην ιστορία του Ραμί, της Γιασμίνα, της Μάγια και του Ταρέκ, οι δύο άξονες της ζωής και του θανάτου ενσαρκώνονται στη δίψα τους για εμπειρίες και στους δρόμους της Βηρυτού, όπου συναντάμε διαδηλωτές, Σύριους πρόσφυγες και στρατιωτικά μπλόκα, όπου ακούμε ραδιοφωνικές εκπομπές για παρελθούσες και μελλοντικές καταστροφές σε καθημερινή βάση. Ακόμα κι αν καταφέρνουν να την αγνοήσουν για λίγο, η ατμόσφαιρα αυτής της πολιορκημένης πόλης τελικά εισβάλλει στο οπτικό πεδίο και στο περιβάλλον τους. Με ενδιαφέρει αυτή η αποσύνδεση μεταξύ του κόσμου των νέων και της πραγματικότητας της χώρας, η οποία και αντιπροσωπεύει το νήμα της αφήγησης της ταινίας.

Αυτή τη «συνηθισμένη» μέρα, όπου οι τέσσερις νέοι πρωταγωνιστές μας ασχολούνται με ερωτικά και αποπλανητικά τερτίπια, θα παρακολουθήσουν επίσης τη σταδιακή συρρίκνωση του περιβάλλοντος διαβίωσής τους, μένοντας σχεδόν χωρίς καθόλου περιθώρια ανεμελιάς. Είναι σαν στον Λίβανο, για να γίνει κανείς ενήλικας, να πρέπει να μολυνθεί από την πραγματικότητα της χώρας και της γεωγραφικής ζώνης. Έχοντας ήδη σκηνοθετήσει πολλές ταινίες μικρού μήκους γύρω από τον κόσμο των νέων, η πρόθεσή μου με το One of These Days ήταν να διευρύνω τις απόψεις μου για αυτό το σύμπαν. Υπάρχει σίγουρα ένα νοσταλγικό στοιχείο που συχνά με οδηγεί να εντάξω τις ταινίες μου στον κόσμο της νεολαίας. Και είναι επίσης σίγουρο ότι υπάρχουν αυτοβιογραφικές πτυχές σε αυτή την ταινία. Αυτό που με ενδιαφέρει ιδιαίτερα στη νεολαία του σήμερα, είναι το γεγονός ότι ο Λίβανος της εφηβείας μου δεν μοιάζει καθόλου με τον δικό τους.

Γεννήθηκα κατά τη διάρκεια του εμφυλίου πολέμου και πέρασα τη δική μου εφηβεία σε μια χώρα υπό ανασυγκρότηση, όπου η καταναλωτική κοινωνία δεν ήταν ακόμη παρούσα. Σε αντίθεση με τις προηγούμενες γενιές, οι νέοι του σήμερα δεν έχουν βιώσει πόλεμο και δεν συνθλίβονται κάτω από το βάρος του παρελθόντος. Πέρα από αυτήν την ευθύτητα που τους διακρίνει, ωστόσο, έχω παρατηρήσει ότι οι ίδιοι νέοι εξακολουθούν να οδηγούνται στην επανάληψη, στην αναπαράσταση των φιλονικιών των προηγούμενων γενιών. Στρέφοντας την κάμερά μου προς την εξέταση της νεολαίας του σήμερα, είναι σχεδόν σαν να προσπαθώ να εντοπίσω τους τρόπους με τους οποίους επιτρέπουν στους εαυτούς τους να μολυνθούν από την πραγματικότητα της χώρας και του θολού παρελθόντος της.

-Nadim Tabet

Σύνοψη

Ένα 24ωρο χρονικό της νεολαίας στη Βηρυτό. Είναι όλοι γύρω στα 20, έξυπνοι, όμορφοι και πεινασμένοι για ζωή. Η Βηρυτός βιώνει μια ακόμη τρομοκρατική επίθεση με διαδηλώσεις στους δρόμους και μπλόκα της αστυνομίας. Για αυτήν τη γενιά που γνωρίζει τον πόλεμο από τη γέννησή της, είναι δυστυχώς άλλη μία από αυτές τις μέρες. Έχουν όμως ακόμα τη μουσική, τα νιάτα τους και τα όνειρά τους. Παίζουν το παιχνίδι της αποπλάνησης, ερωτεύονται και ξε-ερωτεύονται και σκοτώνουν την πλήξη.