9 Αφροέλληνες συζητούν: Τι σημαίνει «δεν μπορώ να αναπνεύσω» στην Ελλάδα;

Όλη η συζήτηση διάθεσιμη στο κανάλι του Ιδρύματος Ωνάση στο YouTube από τις 25 Ιουλίου 2020

Η προκατάληψη απέναντι στους Μαύρους περιορίζεται σε κάποιο σημείο του πλανήτη; Τι σημαίνει «Δεν μπορώ να αναπνεύσω» στην Ελλάδα; Η καθημερινότητα, οι σκέψεις, οι εμπειρίες των Αφροελλήνων σε μια συζήτηση που δεν πρέπει να χάσετε.

Ενσωματωμένα Πολυμέσα

Αν επιθυμείτε να δείτε αυτό το υλικό, παρακαλούμε να προσαρμόσετε τις ρυθμίσεις των cookies σας επιλέγοντας τις κατηγορίες Επίδοσης και Στόχευσης. Τα δεδομένα σας ενδέχεται να μεταφερθούν σε υπηρεσίες τρίτων μέσων όπως τα YouTube, Vimeo, SoundCloud και Issuu.

Προσαρμογή των ρυθμίσεων Cookies

«... Μια αδιορατη πτυχη της καθημερινοτητας των Αφροελληνων»

Μετά τη δολοφονία του George Floyd, το Black Lives Matter γίνεται ένα από τα μεγαλύτερα κινήματα στην ιστορία των ΗΠΑ, ξεπερνάει τα σύνορα της Αμερικής και ξεχύνεται με ορμή και στον υπόλοιπο κόσμο για να διεκδικήσει –για άλλη μία φορά– τα αυτονόητα: τον αδιαπραγμάτευτο σεβασμό που δικαιούται κάθε άνθρωπος ανεξαρτήτως χρώματος, την ίση μεταχείριση, καθώς και την εξυγίανση των θεσμών προς μια κοινωνία πραγματικά δημοκρατική, χωρίς βία και ρατσισμό. Η ρατσιστική και προκατειλημμένη εικόνα για τους Μαύρους, από την εποχή της αποικιοκρατίας και της δουλείας στην Αμερική του 17ου αιώνα μέχρι και σήμερα, δεν περιορίζεται μόνο στις ΗΠΑ, αλλά έχει επεκταθεί και διαμορφώσει αντιλήψεις σε όλο τον πλανήτη, ακόμα και στην Ελλάδα.

Η Στέγη προσκάλεσε δύο Αφροελληνίδες, την Τζάκυ Αμπουλιμέν και την Ειρήνη Νιαμουάια Οντούλ, που προέρχονται από τον χώρο της νομικής εκπροσώπησης και του ακτιβισμού, να επιμεληθούν και να συντονίσουν μια δική τους συζήτηση, μαζί με μια ομάδα νέων ανθρώπων που ζουν στην Αθήνα, για το τι σημαίνει anti-blackness στην Ελλάδα και για το πώς βιώνεται ο ρατσισμός από τους ίδιους. Η καθημερινή εμπειρία των ανθρώπων αφρικανικής καταγωγής ανά τον κόσμο –the Black Experience– βρίθει από προβολές και κοινωνικά στερεότυπα που συχνά δεν αφήνουν τη φωνή τους να ακουστεί πραγματικά. Κυρίως, χαρακτηρίζεται από έναν αδιαπέραστο «τοίχο», που ξανά και ξανά ορθώνεται μπροστά τους και διαρκώς τους αναχαιτίζει: Μια ακόμα πτυχή του “I Can’t Breathe”.

«Είναι φορές που λέω “κουράστηκα”. Δεν μπορώ να συνεχίσω», ακούγεται κάποια στιγμή στη συζήτηση, αλλά «τουλάχιστον εδώ είμαστε ακόμα ζωντανοί, δεν μας σκοτώνουν». Οι ίδιες οι επιμελήτριες μας λένε: «Ως μέλη της αφρικανικής διασποράς σε ένα άλλο σημείο του κόσμου, στη Μεσόγειο, θέλουμε να εμπλουτίσουμε τη συνδιαλλαγή με την ελληνική κοινωνία, με αφηγητές εμάς τους ίδιους, εστιάζοντας σε μια αδιόρατη πτυχή της καθημερινότητας των Αφροελλήνων».

Ενσωματωμένα Πολυμέσα

Αν επιθυμείτε να δείτε αυτό το υλικό, παρακαλούμε να προσαρμόσετε τις ρυθμίσεις των cookies σας επιλέγοντας τις κατηγορίες Επίδοσης και Στόχευσης. Τα δεδομένα σας ενδέχεται να μεταφερθούν σε υπηρεσίες τρίτων μέσων όπως τα YouTube, Vimeo, SoundCloud και Issuu.

Προσαρμογή των ρυθμίσεων Cookies

Συντελεστες

Επιμέλεια, συντονισμός:
Τζάκυ Αμπουλιμέν, πολιτική επιστήμονας
Ειρήνη Νιαμουάια Οντούλ, οικονομολόγος

Συμμετέχοντες:
Τζέσικα Ονγιγέτσι Ανοσίκε, φοιτήτρια – ΑΦΡΟfitness Instructor
Μανώλης Ολαγίνκα Αφολάνιο, μουσικός – Anasa Cultural Center
Σόλασε Γκόντγουιν, γιατρός
Τζερόμ Γεράσιμος Νγκου Καλουτά, τραγουδιστής, ηθοποιός, εργαζόμενος στις τέχνες
Κασσίμ Λιγκοπόρα, ιδιωτικός υπάλληλος, ποδοσφαιριστής
Ελένη Άμπια Νζάνγκα, ηθοποιός
Ηλίας Κιάμα Τζογόνας, αγιογράφος, φιλόλογος

Μια παραγωγή των Λέξεων & Σκέψεων της Στέγης του Ιδρύματος Ωνάση

Πάντα νιώθω ότι μπορεί, όταν δουν ότι είμαι Μαύρη, να μου πουν: «Δεν κάνεις»

Τζέσικα Ονγιγέτσι Ανοσίκε