طلعت، Moon-faced

Θέλω να μοιραστώ μαζί σας μια ιστορία.

Είναι ωραί@

Στην αρχαία περσική λογοτεχνία, το επίθετο «φεγγαροπρόσωπ@» (ماه طلعت) δεν είχε γραμματικό γένος. Έτσι, το χρησιμοποιούσαν για την περιγραφή τόσο της ανδρικής όσο και της γυναικείας ομορφιάς. Σήμερα, στο Ιράν η λέξη αναφέρεται μόνο στη γυναικεία ομορφιά.

Τι συνέβη; Μια αντίστοιχη ιστορία, αυτή τη φορά στον κόσμο των εικόνων αντί των λέξεων, μπορεί να κρύβει την απάντηση. Η εισαγωγή τεχνολογιών, όπως της φωτογραφίας, δεν έδωσαν απλώς τη δυνατότητα να καταγραφεί στη φωτογραφική πλάκα μία στιγμή, αλλά και μία συγκεκριμένη οπτική γωνία, η οποία ενδύθηκε τον χαρακτήρα της απόλυτης αλήθειας, αποσιωπώντας κάθε άλλη διαφορετική. Η τεχνολογία της φωτογραφίας, εμποτισμένη στην παράδοση του ευρωπαϊκού «ρεαλισμού» στη ζωγραφική, έρχεται να επιβάλει το κυρίαρχο αφήγημα ως «αντικειμενική» πραγματικότητα. Στη διαδικασία αυτή, queer αναπαραστάσεις του φύλου, όπως αυτές των ζωγραφικών πορτρέτων της δυναστείας των Κατζάρων (1789-1925), με χαρακτηριστικό γνώρισμα την απροσδιοριστία της έμφυλης ταυτότητας των προσώπων τους, περιθωριοποιούνται, σιγούν και, τελικά, χάνονται.

Μπορεί μια άλλη τεχνολογία, όπως των πολυτροπικών μοντέλων τεχνητής νοημοσύνης, να αναστρέψει τη διαδικασία αυτή; Η Moreshin Allahyari, μέσα από το έργο της “ماه طلعت Moon-faced”, μας δείχνει ότι κάτι τέτοιο είναι δυνατόν. Εκπαιδεύοντας τον αλγόριθμο μέσα από μια συλλογή ρευστών, σε ό,τι αφορά το φύλο, πορτρέτων της δυναστείας των Κατζάρων, το πρόγραμμα τεχνητής νοημοσύνης μαθαίνει να ζωγραφίζει άφυλα πορτρέτα. Η ρευστότητα έρχεται να αντικαταστήσει τη σταθερότητα, η ελευθερία τη νεωτερικότητα και η πληθυντικότητα την ηγεμονική αφήγηση του δυαδικού φύλου.

Τη μουσική του βίντεο υπογράφει η Mani Nilchiani.