Γιατί γιορτάζουμε την είσοδο της χώρας στον πόλεμο και όχι το τέλος του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου;

Η προοπτική του μέλλοντος παραμένει άρρηκτα δεμένη με το παρελθόν, τόσο σε ατομικό όσο και σε συλλογικό επίπεδο. Οι ματιές στο παρελθόν μας μέσα από ερωτήματα νέα αλλά και παλαιότερα, ερωτήματα επίκαιρα ή επίμονα, τα οποία το παρόν επιβάλλει να επαναδιατυπωθούν προκειμένου να τα συζητήσουμε εκ νέου, έρχονται να φωτίσουν από απροσδόκητες οπτικές γωνίες πρόσωπα, γεγονότα, ερμηνείες, κάνοντας έτσι τη σχέση μας με την Ιστορία πιο ζωντανή, δημιουργική και γόνιμη.

Γιατί γιορτάζουμε την είσοδο της χώρας στον πόλεμο και όχι το τέλος του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου;
Σε αντίθεση με άλλες χώρες που γιορτάζουν –και έχουν καθιερώσει ως ημέρες αργίας– τις ημέρες της λήξης των δύο Παγκόσμιων Πολέμων, η Ελλάδα έχει καθιερώσει ως εθνική εορτή αποκλειστικά την είσοδο στο Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, την έναρξη δηλαδή του Ελληνοϊταλικού πολέμου. Αξίζει, ίσως, να ανιχνεύσουμε πότε καθιερώθηκε ο εορτασμός, με ποια κριτήρια και γιατί δεν καθιερώθηκαν παράλληλα άλλοι εορτασμοί για τη λήξη του πολέμου.