Balkans: 1poor and one0

Η BADco. ιδρύθηκε το 2000, έχει έδρα της το Ζάγκρεμπ και κύρια ενδιαφέροντά της τη χορογραφία, τη δραματουργία και τη φιλοσοφία. Τέσσερις χορογράφοι/χορευτές, δύο δραματουργοί, ένας θεωρητικός και ένας υπεύθυνος παραγωγής αποτελούν τον πυρήνα της. Η ομάδα φημίζεται για τα ανατρεπτικά εννοιολογικά χοροθεατρικά έργα της, στα όρια των εικαστικών και της multimedia περφόρμανς. Οι δημιουργοί της, σε συνεργασία και με άλλους καλλιτέχνες και επαγγελματίες του χώρου, έχουν δημιουργήσει είκοσι μεγάλες παραγωγές και πολυάριθμα παιδαγωγικά, ακαδημαϊκά, διαδραστικά, εικαστικά και εκδοτικά πρότζεκτ, τα οποία έχουν παρουσιαστεί σε διεθνούς κύρους φεστιβάλ και μεγάλα θέατρα – μεταξύ άλλων στο La Mama της Νέας Υόρκης, στην 54η Μπιενάλε της Βενετίας, στο Rozdroze Festival της Βαρσοβίας, στο Chelsea Theatre του Λονδίνου, στο Campo της Γάνδης κ.α.

Το "1poor and one0" στηρίζεται στο πρώτο φιλμ στην ιστορία του κινηματογράφου, «H έξοδος των εργατών από το εργοστάσιο Λυμιέρ» (1895), και αντλεί έμπνευση από το έργο των πρωτοπόρων κινηματογραφιστών Auguste και Louis Lumière, από τις animation και μικρού μήκους ταινίες του Κροάτη κινηματογραφιστή Vlado Kristl, από τον κινηματογράφο των Jean-Luc Godard και Harun Farocki, καθώς επίσης από το θεατρικό και ποιητικό έργο του Samuel Beckett. Σύμφωνα με τους δημιουργούς του, το "1poor and one0" εστιάζει στη μηχανοποίηση της εργασίας με αφορμή τη σκηνή της πρώτης ταινίας στην ιστορία του κινηματογράφου, η οποία παρουσιάζει εργάτες να φεύγουν από το εργοστάσιό τους». Όπως δηλώνουν οι ίδιοι: «Η κίνηση του εργατικού δυναμικού της Βιομηχανικής Επανάστασης αποτυπωμένη στο φιλμικό σύμπαν: αυτό είναι το σημείο εκκίνησης για την προβληματική σχέση του σινεμά με την απεικόνιση της εργασίας. Γιατί ο κινηματογράφος, ήδη από τα πρώτα του βήματα, έχει την τάση να αφήνει τη χειρωνακτική εργασία εκτός κάδρου. Τουναντίον, εστιάζει μάλλον στις ατομικές ιστορίες των εργατών όταν πια τέλειωναν τη δουλειά τους: στις ερωτικές τους περιπέτειες, στις παραβατικές συμπεριφορές τους και, γενικότερα, στο πεπρωμένο τους σε συνάρτηση με τα παγκόσμια ιστορικά γεγονότα. Το σινεμά ξεκινά εκεί όπου τελειώνει η εργασία. Με αφορμή αυτές τις σκέψεις, στο "1poor and one0" αναρωτιόμαστε για τους πολλαπλούς τρόπους με τους οποίους αφήνει κανείς τη δουλειά του. Τι συμβαίνει, λόγου χάρη, όταν κάποιος εξαντλείται; Τι γίνεται όταν η εργασία οδηγεί στα όρια της φυσικής αντοχής; Τι έρχεται μετά τη δουλειά – μήπως περισσότερη δουλειά; Τι συμβαίνει όταν δεν υπάρχει αρκετή δουλειά; Πώς, τέλος, συνδέεται η ιστορία του σύγχρονου χορού με εκείνη της εκβιομηχάνισης;»