#Additivism Workshop: Σχεδιάζοντας μέλλοντα μετα-φύσης

Καθώς το ανθρώπινο αποτύπωμα στον πλανήτη είναι πλέον όλο και πιο ορατό, γίνεται αντίστοιχα εμφανής η ανάγκη για νέες μορφές παρέμβασης που να λαμβάνουν υπόψη αυτή τη μακρά, χρονική επίδραση. Φαίνεται πως, ενόσω αναπτύσσαμε πλανητικούς τρόπους όρασης, επικοινωνίας και ελέγχου, μεταβάλλαμε τα ίδια τα οικοσυστήματα πάνω στα οποία επιδιώκαμε να κυριαρχήσουμε. Καθιστώντας ολόκληρη τη Γη ένα αντικείμενο επιστημονικής μελέτης και, συγχρόνως, εμπορικού ενδιαφέροντος, βρεθήκαμε να εμπλεκόμαστε στα βαθιά μέλλοντα του κάθε οργανισμού που μεγαλώνει, σέρνεται και ανθίζει πάνω στην επιφάνειά της. Βρεθήκαμε έτσι να κατοικούμε σε ένα κόσμο όπου, όπως περιγράφουν οι Richard Pell και Lauren Allen, οι οργανισμοί, τα ενδιαιτήματά τους και οι εξελικτικές τους οικοθέσεις «δεν καθορίζονται πλέον απλώς από οικολογικές πιέσεις, αλλά από μια διαρκή διαπραγμάτευση μεταξύ εμπορίου, κανονισμών και γενετικής»[1]. Ή, όπως αναφέρει ο Jason Moore, ο καπιταλισμός είναι ένας συγκεκριμένος τρόπος οργάνωσης της φύσης.

Το εργαστήριο #additivism, των Daniel Rourke και Geraldine Juárez, μας προσκαλεί σε μια διερεύνηση της ιστορίας της μετα-φύσης, της γεω-ιστορίας και των Μεσογειακών κοσμο-οικολογιών, δίνοντας παράλληλα έμφαση σε κριτικές προσεγγίσεις που προέρχονται από τη συνάντηση της τέχνης και του design με τον ακτιβισμό. Το #Additivism, που εκλαμβάνει την κατασκευή με τρισδιάστατη εκτύπωση ως κριτικό του πλαίσιο, ενώ ως όρος είναι ένα σύμμειγμα των αγγλικών λέξεων "additive" (προσθετικός) και "activism" (ακτιβισμός), συγκεντρώνει παραδείγματα ριζοσπαστικών προσεγγίσεων σε συλλογικές δράσεις, διερευνώντας ένα ευρύ φάσμα, από το τοπικό έως τις κλίμακες του γεωλογικού χρόνου.

Σε αυτό το διήμερο εργαστήριο θα εντοπίσουμε και θα κατονομάσουμε τις επιστημικές συνθήκες κάτω από τις οποίες ο όρος «μετα-φύση» αναδύεται και κυριαρχεί. Θα λάβουμε υπόψη την προσθετική λογική του εξτρακτιβισμού (αφαίρεσης από τη φύση) και τις βαθιές καταβολές του με τη μορφή τεχνο-επιστημονικών εγχειρημάτων όπως η εμβιομηχανική και η γεωμηχανική. Θα εξετάσουμε τις Μεσογειακές κοσμο-οικολογίες και θα φανταστούμε δομές γνώσης και δράσης ικανές να υπάρξουν έξω ή πέρα από «το Ευρώκαινο και το Τεχνόκαινο που εκκίνησαν οι Ευρωπαίοι»[2]. Και στο τέλος, ευελπιστούμε να αναρωτηθούμε:

«Είμαστε σε θέση να φανταστούμε εναλλακτικές προσεγγίσεις που δεν θέτουν σε προτεραιότητα τις ανθρώπινης κλίμακας δράσεις και παρεμβάσεις; Για ποιον, γιατί και με ποιο κόστος παράγεται τελικά η «μετα-φύση»; Είναι εφικτό να σκεφτούμε την ανάδυση μιας ηθικής πάνω στη μετα-φύση;»

Το εργαστήριο θα έχει 2 βασικά συστατικά:
μια θεωρητική και κριτική συνεδρία και μια πρακτική και συνεργατική συνεδρία

Οι συμμετέχοντες θα κληθούν να ανταλλάξουν προκλητικές σκέψεις και ιδέες και να εκπονήσουν υποθετικά μοντέλα, κείμενα, σχεδιαγράμματα, σχέδια κ.λπ. Στο πλαίσιο του εργαστηρίου, θα μυηθούν στις διαδικασίες του προσθετικού σχεδιασμού με το πρόγραμμα Meshmixer.

[1] "Out of the Lab, Into the Wild - Center for PostNatural History." Προσπελάστηκε στις 11 Ιανουαρίου 2016. http://postnatural.org/Out-of-the-Lab-Into-the-Wild
[2] P. Sloterdijk, “The Anthropocene: A Process-State at the Edge of Geohistory?”, στο "Art in the Anthropocene", επιμ. E. Turpin & H. Davis, Open Humanities Press, Λονδίνο 2015, σελ. 328.