«Τα κύματα» της Virginia Woolf

Η Στέγη, ήδη από την πρώτη χρονιά λειτουργίας της, εγκαινίασε μια πολιτική υποστήριξης εφηβικού θεάτρου ποιότητας στη χώρα μας. Συνεργάστηκε με την πρωτοπόρο στο εφηβικό θέατρο ομάδα Grasshopper-Youth και την ιδρύτρια και καλλιτεχνική υπεύθυνή της, τη σκηνοθέτη και παιδοψυχίατρο Σοφία Βγενοπούλου. Η Στέγη και η ομάδα Grasshopper-Youth καθιέρωσαν το Φεστιβάλ Εφηβικού Θεάτρου, αλλά και την ανάθεση έργων για εφήβους σε καταξιωμένους Έλληνες συγγραφείς. Το πρώτο εφηβικό έργο που ανέβηκε ήταν το «Στην οθόνη φως» του Βαγγέλη Χατζηγιαννίδη (2012-13). Ακολούθησαν τα «Ελεύθερα ύδατα» του Γιάννη Τσίρου (2013-14) και «Το τρένο» του Λένου Χρηστίδη (2014-15). Πέρυσι, η πρόταση της Στέγης για την Εφηβική Σκηνή ήταν μια παράσταση «θεάτρου της επινόησης» (devised theater), το «Όχι αθώος πια», σε σκηνοθεσία της Γεωργίας Μαυραγάνη.

«Η Βιρτζίνια Γουλφ βρίσκεται μέσα στη μεγάλη παράδοση της δυτικής λογοτεχνίας και συναριθμείται με τον Προυστ και τον Τζόυς στην τριάδα των μεγάλων καινοτόμων πεζογράφων που άνοιξαν νέους δρόμους στο ευρωπαϊκό μυθιστόρημα τις τρεις πρώτες δεκαετίες του 20ού αιώνα. Από τους κύριους και πιο μαχητικούς πρωταγωνιστές του “μοντερνισμού”, είχε πλήρη επίγνωση του γεγονότος πως η επανάσταση στο ύφος ήταν αναγκαία συνέπεια μιας αλλαγής στάσης και προοπτικής.» – Άρης Μπερλής

Η Βιρτζίνια Γουλφ (γενν. Adeline Virginia Stephen, 1882, Λονδίνο) μεγάλωσε σε αστικό και καλλιεργημένο περιβάλλον, αλλά έζησε δύσκολη και τραυματική παιδική ηλικία. Αυτοδίδακτη καθώς ήταν, δεν επηρεάστηκε από το στείρο ακαδημαϊσμό των πανεπιστημίων. Από το 1905 πρωτοστάτησε στη δημιουργία της ιστορικής πλέον «Ομάδας του Μπλούσμπερυ» (Bloomsbury Group), μιας παρέας από συγγραφείς, ζωγράφους και κριτικούς που είχε καθοριστική επίδραση στην πολιτιστική κίνηση του Λονδίνου για δύο δεκαετίες. Το 1912 παντρεύτηκε τον Leonard Woolf, έναν σύντροφο που στάθηκε δίπλα της σε κρίσιμες στιγμές. Έγραψε οκτώ μυθιστορήματα, διηγήματα, κριτικά και άλλα δοκίμια. «Τα κύματα» (“The Waves”) εκδόθηκαν το 1931 και θεωρούνται ένα από τα αριστουργήματά της. Το πεζογραφικό έργο της χαρακτηρίζεται από την τεχνική της συνειδησιακής ροής, μια τεχνική που καταγράφει τις σκέψεις και τα συναισθήματα σε ροή, χωρίς καμία προφανή λογική σύνδεση. Μετά από περιπέτειες που είχε λόγω της κλονισμένης ψυχικής της υγείας, αυτοκτόνησε το 1941.