Πορτραίτο Συνθέτη: Γιώργος Κουμεντάκης

Το «Ισοκράτημα ενός παιδιού» για ορχήστρα, το τρίτο στον κύκλο των «Ισοκρατημάτων», γράφτηκε μετά από ανάθεση του Οργανισμού Μεγάρου Μουσικής Θεσσαλονίκης και παρουσιάζεται σε πρώτη εκτέλεση στην Αθήνα.

Τα «Ισοκρατήματα» είναι μια ομάδα έργων που ερευνούν το βυζαντινό ισοκράτημα (όρος της βυζαντινής μουσικής που σημαίνει τη μουσική συνοδεία της κύριας μελωδίας με το επίμονο «κράτημα» μίας και μόνο νότας), το καθηλωτικό «ίσο». Πρόκειται για τη θεμέλιο νότα κάθε αρμονίας που μοιάζει να κινείται επ' άπειρον, μια στέρεη βάση που πάνω της οικοδομεί ο άνθρωπος την πνευματική του υπόσταση.

Το “Amor Fati” για ορχήστρα, γράφτηκε μετά από ανάθεση του Μύρωνα Μιχαηλίδη και της Κρατικής Ορχήστρας Θεσσαλονίκης για τα πενήντα χρόνια από το θάνατο του Νίκου Καζαντζάκη και είναι βασισμένο σε κρητικές κοντυλιές.

Ο Ίρβιν Γιάλομ αναφέρει στο βιβλίο του «Θρησκεία και ψυχιατρική»: «Εκείνοι που νιώθουν ότι έχουν ζήσει πλούσια τη ζωή τους, ότι έχουν εκπληρώσει τις δυνατότητές τους και τον προορισμό τους, βιώνουν λιγότερο πανικό μπροστά στο θάνατο. [...] Μ' αρέσει πολύ η φράση στην «Αναφορά στον Γκρέκο»: “Να μην αφήσω στον Χάρο τίποτα να μου πάρει – μονάχα λίγα κόκαλα.” Είναι ένας καλός οδηγός για τη ζωή μας...» Και σημειώνει ο Γιώργος Κουμεντάκης: «Οι σκέψεις αυτές του Ίρβιν Γιάλομ έγιναν η αφετηρία έμπνευσης του “Amor Fati” [Αγάπη για τη μοίρα], ενός αισιόδοξου έργου, ίσως του πρώτου μου με θετική παρόρμηση για τη ζωή. Προσπάθησα να δω το έργο του Νίκου Καζαντζάκη με σύγχρονη ματιά, χωρίς τη συνήθη φολκλορική διάσταση, λαθεμένη και πολύ περιοριστική για την ουσία της δημιουργίας του, το φιλοσοφικό και ιδεολογικό του περιεχόμενο».

Τα “Folk Songs” είναι από τα πλέον αγαπημένα έργα του μεγάλου Ιταλού συνθέτη Λουτσιάνο Μπέριο, στο οποίο προσεγγίζει με αναλυτικό, δεξιοτεχνικό αλλά και άμεσα κατανοητό τρόπο μουσική από ιταλικές και άλλες λαϊκές πηγές.

Η «Εξαϋλωμένη Νύχτα» αποτελεί ίσως το σημαντικότερο πρώιμο έργο του μεγάλου Αυστριακού συνθέτη Άρνολντ Σαίνμπεργκ. Γραμμένο σε πέντε μέρη και σε ένα ακραίο υστερορομαντικό μουσικό ύφος που ωθεί την τονική γραφή στα όριά της, το έργο βασίζεται προγραμματικά στο ομώνυμο ποίημα του Richard Dehmel.