One Song | Miet Warlop

RUN FOR YOUR LIFE
‘TILL YOU DIE
‘TILL I DIE
‘TILL WE ALL DIE

KNOCK KNOCK
WHO’S THERE?
IT’S YOUR GRIEF FROM THE PAST
NOT POSSIBLE
FOR ALL TIME SAKE
CAUSE
GRIEF IS LIKE A ROCK
IN YOUR HEAD
IT’S HARD IT’S ROUGH
IT’S JUST ALWAYS THERE
IT’S SALTY
I CAN TASTE IT ON THE DROP
ROLLING DOWN MY NOSE
GRIEF IS LIKE A BLOCK
IN YOUR HEAD
ALL SINCE THEN
I HEAT THE ROCK
I SAND THE ROCK
I MOVE THE BLOCK
I CAN TASTE IT ON THE DROP
ROLLING DOWN MY NOSE
GRIEF IS LIKE A BLOCK
IN YOUR HEAD
IT’S HARD
IT’S ROUGH

SHIFTING SHAPE
TURNING SWEET
GRIEF BECOMES A GRAPE

AT THIS VERY MOMENT
WHEN OTHERS ARE ON MUTE
THE GRAPE WILL BURST
YET GRIEF REMAINS A FRUIT

ALL WE NEED IS
THAT IT FINDS ITS WAY
STREAMING DOWN THE WALLS
GRIEF IS HERE TO STAY

ALL WE NEED IS
THAT IT FINDS ITS WAY
SNAP, BREAK, CRACK, FOLDS, RIPPLES
GRIEF IS HERE TO STAY

ALL WE NEED IS
THAT IT FINDS ITS WAY
GRIEF IS LIKE A LIQUID
AND IT NEVER GOES AWAY

ALL WE NEED IS
THAT IT FINDS ITS WAY
THE EARTH BENEATH YOUR FEET
DAY AFTER DAY AFTER DAY AFTER DAY…

(OH, YOU THINK YOU ARE SILENT AND IN A BUBBLE,
BUT EVERYONE AROUND YOU SMELLS YOUR TROUBLE)

Αυτή την ερώτηση έθεσαν από το NTGent (Εθνικό Θέατρο της Γάνδης) στη Βελγίδα εικαστικό και δημιουργό περφόρμανς Miet Warlop όταν της ανέθεσαν να δημιουργήσει μια παράσταση για τη σειρά “Histoire(s) du Théâtre”, μετά από έργα των σκηνοθετών Milo Rau, Faustin Linyekula και Angélica Liddell.

Το "One Song" ήταν η απάντησή της. Μια εξύμνηση της «ανθρώπινης συνθήκης» σε όλο το ιδρωμένο μεγαλείο της. Μια ενορχηστρωμένη έκφραση συλλογικής θλίψης. Ένα προσωπικό ρέκβιεμ για τον εκλιπόντα αδελφό της, Γιάσπερ. Ένας αγώνας ενάντια στον χρόνο που μας προκαλεί αδιάκοπα.

ΥΓ: Θέλουμε να εντυπωθεί αυτό το τραγούδι στο μυαλό σας μέσα από τη συνεχή επανάληψή του. Η ιδέα είναι να προσπαθείς ξανά και ξανά, να ξεκινάς διαφορετικά κάθε φορά. Όπως στη ζωή.

– Miet Warlop και η ομάδα του "One Song"

Tο Σάββατο 24 Φεβρουαρίου από τις 22:30 και μετά, το ODD κάνει πάρτι στο φουαγιέ του ισογείου με τη Miet Warlop και τους συντελεστές του “One Song” στην επιλογή της μουσικής. Με ελεύθερη είσοδο.

Μέσω της μεταφοράς μιας ζωντανής συναυλίας/αθλητικού αγώνα, που περιλαμβάνει έναν σχολιαστή και μια μαζορέτα, η Miet Warlop μας προσκαλεί στο “One Song” να σχηματίσουμε μια κοινότητα και να ανυψώσουμε ο ένας τον άλλον, όπως σε μια γιορτή. Έτσι, το εφήμερο γίνεται οικουμενικό και το προσωπικό γίνεται κάτι συλλογικό. Αυτό είναι το υπόβαθρο του “One Song”: πώς ένα τραγούδι μπορεί να δώσει νόημα σε μια ολόκληρη κοινωνία. Ενότητα στην ποικιλομορφία.

Το “One Song” αντηχεί μια ιστορία καλλιτεχνικής αλλά και προσωπικής σημασίας για τη Warlop. Ο αναστοχασμός της πάνω στο θέατρο ως καλλιτεχνικό ιδίωμα οδηγεί σε μια σωματική σύλληψη, στην οποία αναγνωρίζουμε στοιχεία από προγενέστερες δουλειές της.

Η ίδια αναφέρει σχετικά: «Η σκηνή του “One Song” είναι σαν ένας μικρόκοσμος, όπου όλες οι πράξεις και οι επιθυμίες που διέπουν τις αρχές του συλλογικού μπορούν να εξορκιστούν, ακόμη και να μετατραπούν σε τελετουργία. Η ενέργεια που εκλύεται στη σκηνή θέλω να ξεπεράσει τα όρια της αίθουσας και η εξορκιστική φύση της επανάληψης μιας κίνησης ή ενός συναισθήματος να φτάσει στους θεατές».

Η σωματική προσπάθεια ως μεταφορά είναι ένα στοιχείο της έρευνας που ξεκίνησε η Warlop στο “Sportband / Afgetrainde Klanken” (2005), το οποίο δημιουργήθηκε τότε ως ρέκβιεμ και φόρος τιμής στον εκλιπόντα αδελφό της, Γιάσπερ. Από την άλλη, η τελετουργική συναυλία με ένα χορογραφικό μοτίβο ήταν η βάση για το έργο “Ghost Writer and the Broken Hand Break” (2018). Η πρόσκληση να ανασάνουμε μαζί για να εξορκίσουμε τους φόβους και τους δαίμονές μας μάς παραπέμπει στο “Fruits of Labor” (2016), χρησιμοποιώντας την παράσταση ως «ένα παυσίπονο για τον κόσμο».

Το “One Song” μπήκε στη λίστα των “New York Times” με τις καλύτερες παραστάσεις του 2022. «Απίστευτη δεξιοτεχνία. Μια άγρια, συναρπαστική σπουδή στο παράλογο» γράφει η εφημερίδα, ενώ αποθεωτικές είναι οι κριτικές και σε μεγάλες ευρωπαϊκές εφημερίδες, όπως οι “The Guardian”, “Le Monde”, “De Standaard”, “Le Soir” κ.ά.

Η Miet Warlop είναι η τέταρτη καλλιτέχνιδα που αναλαμβάνει την πρόκληση του NTGent να δημιουργήσει μια «Ιστορία του Θεάτρου», μετά τον Milo Rau, τον Faustin Linyekula και την Angélica Liddell και πριν από τον Tim Etchells, σαν μια σκυτάλη που παραδίδεται από καλλιτέχνη σε καλλιτέχνη για να αφηγηθούν την προσωπική τους ιστορία του θεάτρου. Ο τίτλος της σειράς, «Ιστορία του Θεάτρου» [“Histoire(s) du Théâtre”], σε ανάθεση του NTGent και υπό την καλλιτεχνική διεύθυνση του Milo Rau, είναι εμπνευσμένος από το ντοκιμαντέρ “Histoire(s) du Cinéma” του Jean-Luc Godard, στο οποίο ο σπουδαίος κινηματογραφιστής αναδεικνύει κορυφαίες στιγμές από την ιστορία του παγκόσμιου σινεμά, μιλώντας έτσι παράλληλα για την ιστορία του εικοστού αιώνα. Το “One Song”, το τέταρτο έργο στη σειρά “Histoire(s) du Théâtre”, έκλεψε τις εντυπώσεις στο Φεστιβάλ της Αβινιόν το 2022 ως ένα μαγευτικό τελετουργικό αποχαιρετισμού, ζωής και θανάτου, ελπίδας και ανάστασης.