Marc Ribot & The Young Philadelphians

Ο Μαρκ Ρίμπο αναγνωρίζει ως βασικές επιρροές τους δίσκους των Arto Lindsay, Sonny Sharrock, Robert Quine και την μπάντα Prime Time, όπου έπαιζαν οι σημερινοί συνεργάτες του, Τακούμα και Ουέστον.

Η μπάντα παρουσιάζει εντυπωσιακές διασκευές, άξιες ιντερνετικής αναζήτησης: κομμάτια των Beatles, που ακούγονται σαν ο Πολ και ο Τζον να μην έχουν ακόμα αποφασίσει τι ακριβώς θέλουν, αλλά και το “Fat Man Blues” με μια κιθάρα που μοιάζει αγορασμένη από παλιατζίδικο!

Η μοναδική χημεία των Young Philadelphians είναι εμφανής σε όλα τα live που έχουν πραγματοποιήσει, όμως η αποτύπωση έγινε κυρίως στο δίσκο "Live in Tokyo" (2014)

Εκτός των Young Philadelphians, ο Ρίμπο διατηρεί άλλα τρία σχήματα. Στο Marc Ribot Trio παίζει free jazz με τον θρυλικό μπασίστα Henry Grimes, στους Ceramic Dog κάνει τα πάντα, ενώ το Caged Funk είναι μια φανκ προσέγγιση στο έργο του John Cage!

Ο συνθέτης Steward Wallace έγραψε ειδικά για τον Ρίμπο, με μεγάλη επιτυχία, ένα κοντσέρτο για κιθάρα και συμφωνική ορχήστρα.

Άλμπουμ του Ρίμπο, όπως το "Silent Movies", έχουν χαρακτηριστεί αριστουργήματα, ενώ κατά την περίοδο 2010-14 οι δίσκοι του ήταν στη λίστα των κορυφαίων της χρονιάς σε καταξιωμένα έντυπα όπως οι "Los Angeles Times" και το "Downbeat".

Το 2009 ήταν επιμελητής και καλλιτεχνικός διευθυντής της Τριενάλε του Ρουρ (Γερμανία), μέσα από την οποία προέκυψαν συνεργασίες με τους Iggy Pop, Marianne Faithfull και David Hidalgo.

Ο Ρίμπο έχει δηλώσει σε συνέντευξή του: «Είναι υπέροχο να χορεύει ο κόσμος στις συναυλίες μας. Η ιδέα είναι να συνδυάσουμε τους χορευτικούς ρυθμούς της ντίσκο με τον ενστικτώδη αυτοσχεδιασμό. Το να λικνίζεται το κοινό, είναι στόχος μας. Θέλουμε το χορό, αλλά δεν μένουμε εκεί. Σπάμε τα θέματα σε μοτίβα και τα επεκτείνουμε.»

Έχοντας 20 δίσκους με το δικό του όνομα και δεκάδες άλλους ως συνεργαζόμενος, κινείται εξερευνώντας διάφορους μουσικούς κόσμους, από την πρωτοπορία του Albert Ayler έως το κουβανέζικο son του Arsenio Rodriguez. Δεν τυποποιείται παραμένοντας «απατηλά ασαφής καλλιτέχνης που χρησιμοποιεί την ασάφεια ως εκφραστικό τέχνασμα» ("New York Times").

Ορισμένες από τις 42 ταινίες που έχουν προβληθεί στην Ελλάδα και περιέχουν μουσική του είναι οι: "All Good Things" («Μοιραία σχέση», σκην.: Andrew Jarecki, 2010, με τον Ryan Gosling), "Howl" («Το ουρλιαχτό», σκην.: Rob Epstein & Jeffrey Friedman, 2010), "The Kids Are All Right" («Τα παιδιά είναι εντάξει», σκην.: Lisa Cholodenko, 2010), "Motherhood" («Μαμά σε κρίση», σκην.: Katherine Dieckmann, 2009), "The Departed" («Ο πληροφοριοδότης», σκην.: Martin Scorsese, 2006), "Don’t Come Knocking" («Μην ξαναγυρίσεις», σκην.: Wim Wenders, 2005), "Heights" («Μία νύχτα στο Μανχάταν», 2005, σκην.: Chris Terrio, με την Glenn Close), "Brother to Brother" («Αδελφός σε αδελφό», σκην.: Rodney Evans, 2004), "Short Cuts" («Στιγμιότυπα», σκην.: Robert Altman, 1993), "The Night We Never Met" («Τη νύχτα που δεν συναντηθήκαμε», σκην.: Warren Leight, 1993) κ.ά.

Δύο βίντεο που αξίζει να αναζητήσει κανείς στο YouTube είναι ένας αυτοσχεδιασμός με τον McCoy Tyner και μια διασκευή του “Hey Joe” με τους Medeski, Martin & Wood.

Αν μη τι άλλο, ο Ρίμπο διαθέτει χιούμορ όταν λέει: «Μην πιστεύετε τις αφίσες των Young Philadelphians. Εγώ δεν είμαι από εκεί [Φιλαδέλφεια]. Ούτε νέος είμαι!»

Από τις ευρύτατου στυλιστικού φάσματος συνεργασίες του, αναφέρουμε ενδεικτικά: Elton John, Bill Frisell, Allen Ginsberg, Gaetano Veloso, Madeleine Peyroux, Elvis Costello, Nora Jones, David Sylvian, Sam Phillips, T-Bone Bumett, Diana Krall, Solomon Burke, Susana Baca, Robert Plant.

Στο ρεπερτόριο των Young Philadelphians υπάρχει και ευρωπαϊκή disco (“Fly, Robin, Fly”), αλλά και κλασικά σόουλ κομμάτια όπως το “The Hustle”, το οποίο ο Ρίμπο είχε παίξει αναρίθμητες φορές σε γάμους, ως νεαρός επαγγελματίας. Η ένταξη του “The Hustle” στο πρόγραμμά τους ήταν, σύμφωνα με τον ίδιο, μια «γλυκιά εκδίκηση».