Crowd

Υπό τους ήχους της electronica που συντρόφεψε τη ζωή μας, η Gisèle Vienne μάς προσκαλεί σε ένα ρέιβ πάρτι-έκπληξη.

Υπό τους ήχους ενός κανονικού ρέιβ πάρτι, τους οποίους έχει επιμεληθεί ο διάσημος Peter Rehberg, παρακολουθούμε τα σώματα 15 νέων χορευτών να δημιουργούν μια ατέλειωτη σειρά από πίνακες σε πολύ αργή κίνηση.

Έχοντας θητεύσει μεταξύ άλλων και στον κινηματογράφο, η Ζιζέλ Βιεν δημιουργεί μια εκπληκτικής ακρίβειας παρτιτούρα κινήσεων. Καθεμιά τους εκτελείται με βάση ένα κινηματογραφικό εφέ, όπως είναι η αργή κίνηση, το πάγωμα της εικόνας ή η διαρκής και «σπασμένη» επανάληψη ενός αρχείου .gif.

Η ροή των κινήσεων διακόπτεται κάθε φορά, για να ακολουθήσει μια διαφορετική κατεύθυνση. Αυτά τα ανολοκλήρωτα ταμπλώ βιβάν αποκαλύπτουν, από τη μια, την εκστατική, σχεδόν θρησκευτική διάσταση της διασκέδασης και, από την άλλη, την πλήρως ασυνείδητη βία που ενυπάρχει σε αυτήν – μια βία απελευθερωτική και γονιμική, σαν σε αρχαία τελετουργία. Ανοίκειος αλλά και εκπληκτικά όμορφος, ο κόσμος του “Crowd” έλκει το βλέμμα σαν μαγνήτης.

Ανατρέχοντας στην περίοδο της δεκαετίας του ’90, όταν η ίδια εμβαπτιζόταν για πρώτη φορά στους κόσμους του κλάμπινγκ και του θεάτρου, στο Βερολίνο, η Ζιζέλ Βιεν προσκαλεί τον διάσημο συνθέτη ηλεκτροακουστικής μουσικής Πήτερ Ρέμπεργκ να επιλέξει τα κομμάτια που συνθέτουν το σάουντρακ για το ρέιβ πάρτι του “Crowd”.

Ο Πήτερ Ρέμπεργκ, συνθέτης και ιδρυτής του label Éditions Mego, βραβεύτηκε στην Ars Electronica το 1999, την ίδια χρονιά που και η Ζιζέλ Βιεν έκανε την πρώτη της σκηνοθεσία.

Οι μουσικές επιλογές του Ρέμπεργκ έχουν σαφείς αναφορές στην τέκνο σκηνή του Ντητρόιτ με κομμάτια, μεταξύ άλλων, του Jeff Mills, των Underground Resistance και των Drexciya, που σημάδεψαν τον ήχο των κλαμπ της βερολινέζικης σκηνής, καθώς και μουσική που έχει γράψει ο ίδιος σε συνεργασία με τον Stephen O’Malley των Sunn O))). Αυτοί οι ήχοι, που κυριάρχησαν στα κλαμπ τα τελευταία τριάντα χρόνια, βρίσκοντας τον δρόμο τους από τα κρυφά ρέιβ πάρτι στις πιο mainstream εκφάνσεις του σημερινού ηχητικού τοπίου, είναι ο ένας από τους άξονες που καθόρισαν τη δημιουργία του “Crowd”.

Ο δεύτερος άξονας είναι η δραματουργία του Dennis Cooper, μόνιμου συνεργάτη της Ζιζέλ Βιεν από το 2004. Ο Νεοϋορκέζος συγγραφέας, ποιητής, κριτικός και επιμελητής έχει αποτελέσει πρότυπο για πολλούς νεότερους συγγραφείς. Έγινε γνωστός από τις πέντε αυτοβιογραφικές νουβέλες του με τον κοινό τίτλο “George Miles Cycle”. Στο έργο του κάνει πολλές αναφορές στην underground και indie μουσική σκηνή, με μέλη της οποίας διατηρεί στενές σχέσεις.