Borderline Festival 2013

Παρασκευή 26 Απριλίου

Acte Vide (GR) / Kassel Jaeger (CH/FR) & Giuseppe Ielasi (IT) / Ryoichi Kurokawa (JAP)

Σάββατο 27 Απριλίου

ΣΩΜΑ + bestbefore (GR) / Bernier & Messier (CAN) / Ikue Mori (JAP) & Zeena Parkins (USA)

Κυριακή 28 Απριλίου

Mohammad (GR) / Reinhold Friedl (GER) & Elliott Sharp (USA)

Acte Vide

Οι Acte Vide είναι το αυτοσχεδιαστικό πρότζεκτ του Γιάννη Κοτσώνη (aka Sister Overdrive) και της Δανάης Στεφάνου. Οι live εμφανίσεις τους περιλαμβάνουν συνήθως πιάνο και υπολογιστή και ενίοτε αυτοσχέδια ηλεκτρονικά. Η Στεφάνου, μουσικός και μουσικολόγος, έχει σημαντική δράση στην αθηναϊκή μουσική σκηνή, είτε με τις διάφορες συνεργασίες της σε ζωντανές εμφανίσεις, είτε με τις επιστημονικές δημοσιεύσεις της. Το ντουέτο έχει δημιουργήσει επίσης τον πολιτιστικό χώρο Knot Gallery, που φιλοξενεί θεατρικές και μουσικές εκδηλώσεις οι οποίες χαρακτηρίζονται για την πειραματική διάθεση.

Kassel Jaeger

O Kassel Jaeger είναι μέλος της Groupe des Recherches Musicales (Oμάδα Μουσικών Ερευνών), που ιδρύθηκε στη Γαλλία το 1958 και η οποία είχε στις τάξεις της πρωτοπόρους μουσικούς, όπως ο Luc Ferrari, ο Pierre Schaeffer και ο Ξενάκης. Ο ίδιος έχει ασχοληθεί με την επεξεργασία «ηχογραφήσεων πεδίου» μαζί με αυτοσχεδιασμούς σε ποικίλα ακουστικά όργανα, δημιουργώντας χαμηλών τόνων, αφηρημένα, σχεδόν «γυμνά» τοπία προς περιπλάνηση. Πρόσφατα, ο ήχος του απέκτησε έναν πιο έντονο και δυναμικό χαρακτήρα με ευρεία χρήση ηλεκτρονικών πηγών.

Giuseppe Ielasi

Ο Giuseppe Ielasi είναι μια δραστήρια προσωπικότητα στη σύγχρονη ηλεκτρονική και αυτοσχεδιαστική σκηνή, εδώ και χρόνια. Ξεκίνησε παίζοντας κιθάρα και κάνοντας συνεργασίες σε αυτοσχεδιαστικά πλαίσια (μεταξύ άλλων, με τους Renato Rinaldi, Michel Doneda). Αργότερα αφοσιώθηκε σε σόλο πρότζεκτ, όπου η κιθάρα παραμένει στο κέντρο της δημιουργίας του, αλλά πλέον συνδυάζεται με ηλεκτρονικά μέσα και με μια αντίληψη αλληλεπίδρασης με το χώρο. Παράλληλα, έχει κυκλοφορήσει μια σειρά προσωπικών δίσκων, που θα μπορούσαν να χαρακτηριστούν αφηρημένα μελωδικοί, ενώ ασχολείται ιδιαίτερα με τις μηχανικές χροιές και τις δυνατότητες του ρυθμού στη μουσική του.

Πρόσφατα, η εταιρεία editions Mego κυκλοφόρησε την πρώτη συνεργασία τους με τίτλο Parallel/Grayscale, που αποτελεί μια σύνθεση της παρούσας κατεύθυνσης του καθενός.

Ikue Mori

Μια ιστορική φυσιογνωμία του φετινού φεστιβάλ, η Ikue Mori, γεννήθηκε στο Τόκυο και το ξέσπασμα της πανκ πυροδότησε το ενδιαφέρον της για τη μουσική. Εγκαταστάθηκε στη Νέα Υόρκη, έμαθε ντραμς και συνδημιούργησε με τον Arto Lindsay τους DNA, ένα από τα συγκροτήματα που επηρέασαν την ανεξάρτητη μουσική σκηνή της Αγγλίας και των ΗΠΑ για τις επόμενες δεκαετίες. Μετά τη διάλυσή τους αφοσιώθηκε ενεργά στην πειραματική μουσική.

Zeena Parkins

H Zeena Parkins γεννήθηκε στο Ντητρόιτ αλλά εγκαταστάθηκε κι αυτή στο Μεγάλο Μήλο, το 1984, για να βρεθεί στο επίκεντρο των εξελίξεων της πειραματικής μουσικής. Οι συνεργασίες της άπειρες: Bjork, Lee Ranaldo, Fred Firth, Yoko Ono, Anthony Braxton, Matmos, John Zorn…

Τι συνδέει μεταξύ τους την Ikue Mori, τη Zeena Parkins και τον Elliott Sharp; Ο κύκλος της πειραματικής νεοϋορκέζικης σκηνής και για την ακρίβεια δύο ομόκεντροι κύκλοι που φέρουν τα ονόματα ο ένας του John Zorn και ο άλλος των Sonic Youth (Moore, Ranaldo, Gordon, O’Rourke).

Ryoichi Kurokawa

Ο Ryoichi Kurokawa γεννήθηκε στην Ιαπωνία το 1978, αλλά εδώ και χρόνια ζει και εργάζεται στο Βερολίνο. Παρουσιάζει τα έργα του σε ένα ευρύ φάσμα εκφραστικών μορφών, όπως εγκαταστάσεις, ηχογραφήσεις και συνθέσεις για ορχήστρα. Συνθέτει το «γλυπτό του χρόνου» με τις ηχογραφήσεις πεδίου και τις ψηφιακά παραγόμενες δομές, ενώ αναδομεί αρχιτεκτονικά το οπτικοακουστικό φαινόμενο. Τα τελευταία χρόνια, τα έργα του παρουσιάζονται σε διεθνή φεστιβάλ και μουσεία, μεταξύ αυτών και στην Tate Modern (Λονδίνο), στην Transmediale (Γερμανία) και στo Sonar (Ισπανία). Το 2010, έλαβε το διακεκριμένο βραβείο Golden Nica (Χρυσή Νίκη της Σαμοθράκης) στην Prix Arts Electronica (Αυστρία), στην κατηγορία Ψηφιακής Μουσικής & Τέχνης του Ήχου, με τη σύνθεσή του “rheo: 5 horizons”. Οι παραστάσεις του είναι εντυπωσιακές, κυρίως για το οπτικό τους αποτέλεσμα που είναι αναπάντεχο. Το έργο που θα παρουσιάσει στην Αθήνα είναι το Syn.

Martin Messier και Nicolas Bernier

Επίγονοι της φουτουριστικής παράδοσης, στις καλύτερες στιγμές της, ο Martin Messier και ο Nicolas Bernier παρουσιάζουν μια παράσταση ηλεκτρονικής μουσικής, για τη δημιουργία της οποίας βασίστηκαν στη δική τους ερμηνεία των intonarumori, των θρυλικών αυτών μηχανών παραγωγής θορύβου που εμπνεύστηκε ο Ιταλός φουτουριστής ζωγράφος και συνθέτης Luigi Russolo, ο οποίος θεωρείται ο πατέρας του «θορύβου» στην ιστορία της μουσικής. Τα όργανα αυτά κατασκευάστηκαν ειδικά για τη συγκεκριμένη παράσταση και αποτελούνται από γρανάζια, μοχλούς και κάθε είδους μηχανικά και ηλεκτρονικά εξαρτήματα, διερευνώντας την περιοχή επικάλυψης του συνθετικού και του ακουστικού πεδίου.

Το έργο αυτό πρωτοπαρουσιάστηκε στο φεστιβάλ Mutek του Μόντρεαλ το 2010 και έκτοτε έχει παρουσιαστεί στα φεστιβάλ Sonar (Βαρκελώνη και Σικάγο) και Transmediale (Βερολίνο). Απέσπασε το βραβείο ειδικής μνείας στην Ars Electronica 2011 και επελέγη μεταξύ των υποψήφιων προς βράβευση έργων από την κριτική επιτροπή των Japan Media Arts Awards 2011.

Ο Νικολά Μπερνιέ δεν μπορεί να ταξινομηθεί ως δημιουργός, καθώς κινείται με περισσή ευκολία ανάμεσα στους χώρους της musique concrete, της video art, των installations και της performance. Χάρη στην πολυσχιδή του παρουσία, γρήγορα αναγνωρίστηκε διεθνώς, όπως μαρτυρούν και οι διακρίσεις του, μεταξύ άλλων, με το διακεκριμένο βραβείο Prix Ars Electronica (Αυστρία, 2009, 2011), καθώς και τα αντίστοιχα των φεστιβάλ Visionaria (Ιταλία, 2004, 2005) και Chicago Motion Graphic Festival (ΗΠΑ, 2004). Παρά τον εκλεκτικό χαρακτήρα της δημιουργίας του, οι καλλιτεχνικές του αναφορές παραμένουν σταθερές: η ισορροπία ανάμεσα στην εγκεφαλικότητα και το συναίσθημα, καθώς και ανάμεσα στις οργανικές ηχητικές πηγές και την ψηφιακή επεξεργασία τους.

Ο Μαρτίν Μεσσιέ είναι περφόρμερ και καλλιτέχνης από το γαλλόφωνο Κεμπέκ του Καναδά, ο οποίος δραστηριοποιείται στους χώρους των νέων μέσων και της video art. Η αισθητική του προσέγγιση μπορεί να οριστεί ως ένα σύνθετο, απρόσμενο και ευχάριστα παράξενο ηχητικό και ρυθμικό αμάλγαμα, που παίζει ακατάπαυστα με τη δόμηση και την αποδόμηση.

Δημιουργίες του –ηχητικές περφόρμανς, live electronics, εγκαταστάσεις, μουσική για video art, για χορευτικές και θεατρικές παραστάσεις– έχουν παρουσιαστεί σε καναδικά και διεθνή φεστιβάλ, όπως το Mutek (Μόντρεαλ), το Festival TransAmériques (Μόντρεαλ), το Bang on a Can (Νέα Υόρκη), η Transmediale (Βερολίνο) και το Sonar (Βαρκελώνη, Σικάγο).

ΣΩΜΑ

Το ντουέτο ΣΩΜΑ γεννήθηκε στο Βερολίνο το 2005, μέσα από τη μακρόχρονη καλλιτεχνική συμβίωση των μουσικών Αντώνη Ανισέγκου και Θύμιου Ατζακά. Η εργασία του ντουέτου επικεντρώνεται στο δημιουργικό συγκερασμό σύνθεσης και αυτοσχεδιασμού, χτίζοντας –και γκρεμίζοντας– τις γέφυρες μεταξύ βιωμένου και ιδεατού ήχου. Tα τελευταία πέντε χρόνια, δίπλα στο ΣΩΜΑ έχουν εμφανιστεί ζωντανά πολλοί εξαιρετικοί μουσικοί - εκπρόσωποι διεθνώς αναγνωρίσιμων μουσικών παραδόσεων, όπως ο Σωκράτης Σινόπουλος (πολίτικη λύρα), ο Ιρανός Βijan Chemirani (tombak), ο Κινέζος Wu Wei (sheng), η Σαβίνα Γιαννάτου (τραγούδι), ο Μιχάλης Σιγανίδης (μπάσο), η Μαρία Θωίδου (τραγούδι) και –πρόσφατα- ο κορυφαίος Γιαπωνέζος αυτοσχεδιαστής Soji Hano (τύμπανα).

Σε αυτή τη συναυλία, με τίτλο Κραδασμοί, θα παρουσιαστεί μία νέα εκδοχή της μουσικής πράξης του ντουέτου η οποία εκτυλίσσεται σε δύο αυτόνομες ενότητες. Στη δεύτερη ενότητα το ΣΩΜΑ θα διευρυνθεί ως τρίο με τον video artist bestbefore (Αντρέας Καραουλάνης).

Ο Αντώνης Ανισέγκος (πιάνο, live electronics) έχει εμφανιστεί στη Στέγη και με ένα άλλο πρότζεκτ, που διατηρεί με τα αδέλφια του, το Trio IAMA. Ο Θύμιος Ατζακάς (κιθάρες, ούτι), από την άλλη πλευρά, είναι μία εκ των ψυχών πίσω από το Μουσικό Χωριό του Πηλίου, τη δραστηριότητα του οποίου επίσης είχαμε την ευκαιρία να δούμε φέτος στη Στέγη.

Mohammad

Tο όνομα Mohammad στεγάζει τρία κορυφαία ονόματα της ελληνικής πειραματικής μουσικής. Ο Coti (κοντραμπάσο) έγινε γνωστός κυρίως ως ο ιθύνων ηχητικός νους στους Στέρεο Νόβα. Υπήρξε όμως συνάμα από τους πρωτοπόρους της ambient στη χώρα μας και από τους περιζήτητους παραγωγούς, ενώ αρκετά νωρίτερα είχε δοκιμάσει και σε ροκ συγκροτήματα ως μπασίστας. Ο Νίκος Βελιώτης (τσέλο) έγινε γνωστός από τη συνεργασία του με τον Γιάννη Αγγελάκα και από τις διάφορες καλλιτεχνικές συμπράξεις του, αλλά κι αυτός έχει το ροκ παρελθόν του, τους In Trance 95. Τέλος, ο ILIOS έχει μια πορεία 20 χρόνων, με συνεργασίες σε ποικίλα μέσα. Το κοινό τους σχήμα αποτελεί καταστάλαγμα της ατομικής πορείας του καθενός στο χρόνο.

Elliott Sharp

O Elliott Sharp είναι η πιο εμβληματική μορφή του φετινού Borderline. Δεινός πολυοργανίστας, παίζει με άνεση κιθάρες (ενίοτε με δύο μπράτσα, μπάσο-κιθάρα), σαξόφωνα, κλαρινέτο, οκτάχορδο μπάσο κλπ. Από τα τέλη της δεκαετίας του ’70 στην πειραματική σκηνή της Νέας Υόρκης, έχει συνεργαστεί σχεδόν με άπαντες της σκηνής αυτής, έχει κυκλοφορήσει περίπου εκατό δίσκους (από τζαζ και μπλουζ έως no wave, θόρυβο και τέκνο), υπήρξε ο πρώτος που χρησιμοποίησε λάπτοπ πάνω στη σκηνή και συχνά υιοθετεί αλγορίθμους και ακολουθίες Φιμπονάτσι στις συνθέσεις του (για περισσότερα, πατήστε εδώ). Σε αυτή τη συναυλία θα έχει στο πλάι του έναν εξαιρετικό Γερμανό πιανίστα, τον Reinhold Friedl (YouTube). Ηχολήπτης του ντούο θα είναι ο, μουσικός και ο ίδιος, Rashad Becker, γνωστός για τη δουλειά του στο mastering.