Borderline Festival 10 | Ημέρα 1

Kostadis

Αισθησιακές μελωδίες ξεχύνονται, μαγνητικές μουσικές φράσεις υπερβάλλουν και η διάκριση μεταξύ πειραματισμού και ποπ εξαλείφεται. Ο Kostadis περιπλανάται στο τρέχον πεδίο της σύγχρονης ηλεκτρονικής μουσικής, με μια μείξη παλιών συνθεσάιζερ, μίνιμαλ ηλεκτρονικών, αφρικανικών κρουστών και prog ενορχηστρωτικών τεχνικών. Ηχητικά κύματα προερχόμενα από μια μακρινή παιδική ηλικία. Για αυτή την εξερεύνηση, ο Kostadis χρησιμοποιεί τεχνικές live looping, ζωντανή ερμηνεία ηλεκτρονικών, παραμορφωμένες φωνές, ηλεκτρονικά τύμπανα, ανασκευασμένα πετάλια, έναν ψηφιακό ταλαντωτή αφής, ηχογραφήσεις πεδίου, μαγνητοταινίες, drum machines και αναλογικά συνθεσάιζερ.

Julia Reidy

Από το 2019, η κελαρυστή μουσική της Julia στη 12χορδη κιθάρα χαρακτηρίζεται από έναν απτό και πάντα θαλερό ήχο. Στο “Guitar”, η εγκατεστημένη στο Βερολίνο Αυστραλέζα μουσικός αναμειγνύει οξείς ήχους συνθεσάιζερ, ηλεκτρικά fuzz και flex, απροσδόκητους τυχαίους ήχους, φωνή με autotune και φυσαρμόνικα δημιουργώντας ένα πανίσχυρο φίλτρο.

Η μουσική της Reidy σε παρασέρνει. Είναι ανήσυχη, πάντα ταξιδιάρικη: Μοναχικοί τόνοι μέσα σε μηχανικά χορωδιακά μέσα σε διστακτικό μουρμούρισμα. Τα μακράς διάρκειας κομμάτια ταλαντεύονται μεταξύ των επιμέρους σκηνών αλλά είναι πάντα γερά εδραιωμένα: η κιθάρα και τα φωνητικά της μοιάζουν αγκιστρωμένα στη φυσική ροή της αναπνοής και της σκέψης. Σε γοητεύουν καθώς διασχίζουν αχανείς και κρυφούς χώρους.

“Honor and Obey” (Warren Sonbert, 1988), ζωντανή μουσική Pinna Bounce

«Στο “Honor and Obey” [Τιμή και Υπακοή] του Warren Sonbert, στρατιώτες παρελαύνουν στοιχισμένοι, μια τίγρη παραμονεύει στο χιόνι, θρησκευτικές πομπές διασχίζουν τους δρόμους και φοίνικες ανεμίζουν με το τροπικό αεράκι. Καθώς οι έντονα χρωματισμένες εικόνες αυθεντιών αναμειγνύονται με σκηνές από κοκτέιλ πάρτι, αυτό το διάρκειας 21 λεπτών βουβό φιλμ ρέει με τη χάρη ενός μουσικού κομματιού που έχει χτιστεί πάνω στις περίπλοκες εντάσεις οι οποίες κρύβονται ανάμεσα στις νότες. “Ποια αυθεντία θα υπακούσεις;” μοιάζει να ρωτάει η ταινία, αποφεύγοντας επιδέξια τις προφανείς αντιπαραβολές. Αντ’ αυτού, βλέπουμε ένα συμπίλημα εικόνων που βρίθει γεωγραφίας (ο καθεδρικός της Παναγίας των Παρισίων, η Όπερα του Σίδνεϊ, η Πέμπτη Λεωφόρος), σε σημείο που το έργο περιγελά την ιδέα ενός συγκεκριμένου σκηνικού. Αργά ή γρήγορα, οι κοινωνικοί και φυσικοί νόμοι συναντιούνται και ενδεχομένως συγκρούονται, υποστηρίζει ο κύριος Σόνμπερτ, αλλά σε αυτό το σενάριο διακριτών εικόνων όλα συνιστούν μια πασίδηλη αρμονία.» – Caryn James, “The New York Times”

Η Θάλεια Ιωαννίδου, aka Pinna Bounce, συνομιλεί ζωντανά με τις γρήγορα εναλλασσόμενες εικόνες της ταινίας “Honor and Obey”. Αυτοσχεδιάζοντας με τους ενισχυτές, τα πετάλια, τους μικροφωνισμούς και την τρομπέτα της, η μουσικός δίνει το δικό της νόημα και ένταση στην ταινία του Sonbert. Ο ηχητικός ρυθμός, άλλοτε σε συγχρονισμό και άλλοτε σε αντίθεση με τον ρυθμό των εικόνων, στρέφει την προσοχή του κοινού στο «εδώ και το τώρα» της ζωντανής πράξης.