ΑΤΜΑ

Τι πιο εύπλαστο από το σώμα; Ο χορός είναι η τέχνη που ασχολείται με τις μεταμορφώσεις του σώματος, την ικανότητά μας να το βλέπουμε ποιητικά, αλλά και να στοχαζόμαστε μέσω αυτού την ανθρώπινη κατάσταση.

Ο Διονύσιος Αλαμάνος και η Δανάη Δημητριάδη πειραματίζονται με το πιο οικείο σε αυτούς εργαλείο: το σώμα. Εξερευνούν την ευθραυστότητά του, αλλά και την αντοχή του, ενώ επικαλούνται την κίνηση ως μέσο για να μεταδώσουν τις εναλλαγές ανάμεσα σε αυτό που αποτελεί τη φυσική καταγωγή του ανθρώπου και σε αυτό που εξαλείφεται από τον πολιτισμό.

Στο ATMA οι δύο δημιουργοί εικονοποιούν μια σειρά από θεματικές που συγκινούν και ευαισθητοποιούν τον θεατή: το ζωόμορφο αντιπαραβάλλεται στο ανθρώπινο, όπως το διονυσιακό στο απολλώνειο· όχι τόσο για να δημιουργήσουν ακόμη ένα αγεφύρωτο δίπολο, αλλά για να συμπεριλάβουν δύο πτυχές σε μία φύση, τη συμπληρωματικότητα των στοιχείων που χαρακτηρίζουν την ολότητα του ανθρώπου.

Ο Διονύσιος Αλαμάνος και η Δανάη Δημητριάδη, προτού συνεργαστούν και ακολουθήσουν την κοινή καλλιτεχνική τους πορεία, υπήρξαν συμφοιτητές στην Κρατική Σχολή Ορχηστικής Τέχνης και χορευτές της Hellenic Dance Company, της ομάδας που ιδρύθηκε το 2000 από την ΚΣΟΤ και αποτελεί ζωντανή γέφυρα ανάμεσα στην παγκόσμια χορευτική σκηνή και το ελληνικό δυναμικό του χορού, παρουσιάζοντας έργα χορογράφων όπως της Martha Graham, του Pascal Rioult, του Tono Lachky, της Jasmin Vardimon κ.ά.

Το νεαρό καλλιτεχνικό δίδυμο, πέρα από τις χορευτικές αναζητήσεις, αντιμετωπίζει τη σκηνή και ως εφαλτήριο για να εκφράσει ανησυχίες και σκέψεις γύρω από τη σύγχρονη κατάσταση του περιβάλλοντος και της ζωής στον πλανήτη. Μας προτρέπουν, λοιπόν, να επαναστοχαστούμε για την ύπαρξη μέσα από όρους που μας φέρνουν πιο κοντά στη φύση και στα υπόλοιπα έμβια όντα, να αναθεωρήσουμε τις προτεραιότητές μας, ώστε να δημιουργηθεί και πάλι ο ζωτικός χώρος και χρόνος που θα μας επιτρέψει να είμαστε σε αρμονία και ισορροπία με τα πράγματα.

Στο παγκόσμιο μπεστ σέλερ βιβλίο του Γερμανού δασοφύλακα Peter Wohlleben, «Η μυστική ζωή των δέντρων» (μτφρ. Γιώτα Λαγουδάκου, εκδ. Πατάκη, 2017), ο ανθρωπομορφισμός των δέντρων μάς βοηθά να καταλάβουμε τη συμπεριφορά αλλά και το πολύπλοκο δίκτυο σχέσεων που αναπτύσσεται μεταξύ των φυτών. Στον χορό, από την άλλη, ο ζωομορφισμός πολύ συχνά χρησιμοποιήθηκε για να μας βοηθήσει να συλλάβουμε ποιότητες στην κίνηση, δημιουργώντας έτσι μια αμεσότητα στον τρόπο πρόσληψης του χορευτικού σώματος.