«Φωνες»

Η Λόρι Άντερσον, μακρόχρονη θαυμάστρια του καβαφικού έργου, διαβάζει το ποίημα «Φωνές» (1904, τελική μορφή του πρωτόλειου «Φωναί Γλυκείαι» του 1894), αυτό το στοιχειωμένο πρώιμο έργο του Αλεξανδρινού. Παίζοντας με τα θέματα της μνήμης και της φύσης του χρόνου, το ποίημα παρέχει γόνιμο έδαφος για τα βαθιά προσωπικά ακουστικά και οπτικά στιλ του μουσικού, συνθέτη και αφηγητή ιστοριών Τζαντ Άμπουμραντ και του εικαστικού καλλιτέχνη και κινηματογραφιστή Μακ Πρίμο, ενώ περιλαμβάνει υλικό από το αρχείο Καβάφη.

Ο Άμπουμραντ δήλωσε σχετικά: «Με ενδιαφέρουν πάρα πολύ οι τρόποι με τους οποίους εμείς, ως μοναδικά ανθρώπινα όντα που ζούμε μοναδικές ζωές, στην πραγματικότητα ζούμε ένα συνεχές. Σκέφτηκα τον παππού μου κι εκείνη τη στιγμή στον Λίβανο, όταν αναγκάστηκε να θάψει τη μητέρα του στην άκρη του δρόμου καθώς διέσχιζαν με τα πόδια μια απόσταση εκατό χιλιομέτρων πάνω σε ένα βουνό. Εκείνη η εμπειρία τον διαμόρφωσε με έναν τρόπο που τον έκανε να απαιτήσει συγκεκριμένα πράγματα από τον εαυτό του και, στη συνέχεια, τα παιδιά του από μένα. Κατά κάποιον τρόπο, λοιπόν, το φάντασμά του είναι πάντα μαζί μου. Έτσι, αυτός ο στίχος που λέει “Κάποτε μες στα όνειρά μου ομιλούνε”… συνδέομαι με αυτό.

Υπάρχει επίσης και το εξής: Πρόσφατα, νιώθω κάτι να με καταπιέζει σε σχέση με την αφήγηση. Αυτή παίρνει το απόλυτο χάος της εμπειρίας και, σαν τύραννος, την οργανώνει σε αρχή, μέση και τέλος. Έτσι, για μένα αυτό το πρότζεκτ είναι εν μέρει η προσπάθειά μου να βρω νέους τρόπους για να ορίσω την αφήγηση ιστοριών».

Διάρκεια: 5 λεπτά