Το παλατακι των Αοριων του Βασιλη Παναγιωτακοπουλου
Δειτε ολοκληρο το ντοκιμαντερ
Η ιστορια της Εθιας ειναι αρρηκτα δεμενη με τις ιδιαιτεροτητες του σκληροτραχηλου ορεινου ογκου στον οποιο βρισκεται, τα Αστερουσια ορη.
Ενσωματωμένα Πολυμέσα
Αν επιθυμείτε να δείτε αυτό το υλικό, παρακαλούμε να προσαρμόσετε τις ρυθμίσεις των cookies σας επιλέγοντας τις κατηγορίες Επίδοσης και Στόχευσης. Τα δεδομένα σας ενδέχεται να μεταφερθούν σε υπηρεσίες τρίτων μέσων όπως τα YouTube, Vimeo, SoundCloud και Issuu.
Το βραβευμένο ντοκιμαντέρ του Βασίλη Παναγιωτακόπουλου, «Το Παλατάκι των Αορίων», μετά την επίσημη πρεμιέρα του στο 15ο Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Θεσσαλονίκης και τη συμμετοχή του στο 7ο Los Angeles Greek Film Festival, το 19ο Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου Αθηνών και το 14ο Festival du Film Insulaire de l' Ιlle de Croix (Βραβείο Καλύτερου Μικρού Μήκους Ντοκιμαντέρ), μεταξύ άλλων, κάνει ψηφιακή πρεμιέρα στο Onassis Channel στο YouTube.
Μια σύντομη εισαγωγή, ξεκινώντας με την αφήγηση της Κυρίας Μαρίας Λουλάκη που δεν εγκατέλειψε ποτέ το χωριό, μας οδηγεί μέχρι την άνθηση του οικισμού και στη συνέχεια την αστυφιλία, την εγκατάλειψη, την ερήμωση.
Η ιδέα της ανάπλασης, μια έμπνευση του Γιάννη Ανδρουλάκη ενός μηχανικού με καταγωγή από την Εθιά, στην αρχή αντιμετωπίστηκε με πολλές αμφιβολίες.
Μετά τις αρχικές επιφυλάξεις μπροστά στις τεράστιες πρακτικές δυσκολίες που θα είχε η εφαρμογή αυτής της ιδέας, οι κάτοικοι πέρασαν στη δράση. Οι διηγήσεις των κατοίκων σε συνδιασμό με πλάνα προσωπικών αρχείων της εποχής, μας μεταφέρουν την ένταση της προσπάθειας αλλά και των συναισθημάτων της περιόδου στα μέσα της δεκαετίας του 90. Στοιχειώδη έργα υποδομής, για παράδειγμα ή ύδρευση και η αποχέτευση του οικισμού- έγιναν με έξοδα και συλλογική εργασία των κατοίκων και μόνο, και χωρίς να λείπουν οι πρωτότυπες ιδέες για τη χρηματοδότηση.
Τα σπίτια αναστηλώθηκαν, κρατώντας την παραδοσιακή αρχιτεκτονική και λειτουργικότητα, με απόλυτο σεβασμό στο περιβάλλον.
Φτάνοντας στο σήμερα, βλέπουμε το χωριό να ξαναζεί δικαιώνοντας τις προσπάθειες των κατοίκων: παρέες απολαμβάνουν την πλατεία του χωριού και ξαναγίνονται πανηγύρια μετά από το 30 χρόνια.
Η συλλογική προσπάθεια και η αλληλεγγύη των κατοίκων της, είχαν αποτέλεσμα ένα ερειπωμένο χωριό να γίνει ένας ζωντανός παραδοσιακός οικισμός.
Μέσα απο την απλότητα και την αμεσότητα της διήγησης των πρωταγωνιστών, δημιουργείται μια εννιαία αφήγηση, που σκοπό έχει την συμμετοχή και ταύτιση του θεατή με την ιστορία.
Η επιλεκτική χρήση αρχειακού υλικού των τελευταίων 30 ετών, πλάνα απο τη σημερινή καθημερινότητα των κατοίκων, αλλά και η περιγραφή του ορεινού όγκου όπου βρίσκεται το χωριό, συμβάλλουν στην κατανόηση του περιβάλλοντος μέσα στο οποίο εξελίσεται μια ιστορία με έντονες συναισθηματικές μεταβολές. Στο επίκεντρο της εικόνας είναι πάντα οι άνθρωποι και οι διαφορετικές καταστάσεις που βιώνουν.
Στο φόντο είναι το χωριό και η διαδρομή του μέσα στα χρόνια. Τα ερείπια που έγιναν σπίτια. Τα καφενεία που άνοιξαν, τα δέντρα που πρασίνησαν, η μοναξιά και η εγκατάλειψη, τα παιδιά που γύρισαν και παίζουν στην πλατεία. Εικόνες που είναι τόσο έντονες όσο και διαφορετικές μεταξύ τους.
Συντελεστές:
Παραγωγός : Βασίλης Παναγιωτακόπουλος
Σκηνοθεσία : Βασίλης Παναγιωτακόπουλος
Συμπαραγωγή : Horsefly productions, Save frag, Playground
Συνεργάτης Παραγωγός : Ελένη Χανδρινού
Μοντάζ: Κυριάκος Στυλιανόπουλος
Διεύθυνση Φωτογραφίας : Αλέξης Σταυρόπουλος
Ηχοληψία : Ντίνος Κίττου
Πρωτότυπη Μουσική : Carte Postale
Συμπαραγωγοί : Γιώργος Τσούργιαννης, Κυριάκος Στυλιανόπουλος
Βοηθός Παραγωγού : Δέσποινα Σιφνιάδου
Αρχειακό υλικό : Δωρεά παραχώρηση αρχειακού υλικού από το προσωπικό αρχείο Νικόλαου Μαθιουδάκη
Βοηθός Ηχολήπτη : Ανδρέας Κίττου
Σχεδιασμός ήχου & Μιξάζ : Γιάννης Γιαννακόπουλος
Color grading : Μάνος Χαμηλάκης
Online – DCP mastering : Σάκης Μπουζάνης
Sound studio : Tone studio
Image laboratories : 235
Συμμετέχουν:
Γιάννης Ανδρουλάκης
Μαρία Λουλάκη
Στέλιος Κατσαπρακάκης
Ειρήνη Κουτεντάκη
Γιώργος Σαριδάκις
Νίκος Μαθουδάκης
Ζαχαρίας Καλεντάκης