«Ιθακη»

Είναι εύκολο να φανταστούμε μια πνευματική συγγένεια ανάμεσα στον Αλεξανδρινό ποιητή και στον πρωτεϊκό καλλιτέχνη Τέιλορ Μακ, το έργο του οποίου δεν παραλείπει ποτέ να αμφισβητεί, να τέρπει και να προκαλεί. Για την ενότητα “Visual Cavafy”, αυτός ο καθηλωτικός ηθοποιός ερμηνεύει δύο από τα αθάνατα ποιήματα του Καβάφη, την «Ιθάκη» (1911) και το «Περιμένοντας τους Βαρβάρους» (1904), με γυρίσματα που έγιναν στο ClearLight Performance Space της Νέας Υόρκης. «Όταν πήρα στα χέρια μου αυτό το βιβλίο με τα ποιήματα του Καβάφη ήταν σαν να έπαιρνα ένα βιβλίο του [Alexander] Pushkin ή του [Walt] Whitman για πρώτη φορά» τόνισε ο Μακ. «Είναι σαν να εμφανίζεται μπροστά σου κάποιος που θα έπρεπε να υπάρχει στη ζωή σου από τα παιδικά σου χρόνια, κι όμως είναι κάτι καινούριο για σένα. Αυτό το νιώθεις ως κάτι τραγικό και συγχρόνως ως το μεγαλύτερο θαύμα – σαν να ανακαλύπτεις τον ωκεανό ή μια τελείως νέα χώρα με μια ολότελα νέα γλώσσα».

Ο Τέιλορ Μακ φαντάστηκε αρχικά την «Ιθάκη» ως ένα ποίημα για «νέους» ανθρώπους, με το οποίο τους διδάσκεις πώς να υπάρχουν μες στον κόσμο. «Ύστερα σκέφτηκα τον εαυτό μου στα καμαρίνια, στη διάρκεια [των παραστάσεων] του έργου “A 24-Decade History”, καθώς ετοιμαζόμουν να κάνω αυτή τη μεγάλη, μακράς διάρκειας, εικοσιτετράωρη παράσταση. Και σκέφτηκα: Αχ, μακάρι να είχα αυτό το ποίημα μαζί μου τότε, για να πω απλώς, “είσαι καλός, χαλάρωσε, το ζήτημα δεν είναι να φτάσεις στο τέλος. Όλες οι αμέτρητες ώρες και ώρες και ώρες που διαρκεί, αυτό είναι το ζητούμενο.”» Καθώς προετοιμαζόταν για το γύρισμα των «Βαρβάρων», σταδιακά αυξάνονταν οι συνδέσεις του ποιήματος με σύγχρονα γεγονότα: «Όταν πρωτοξεκίνησα, δεν συνέδεα στ’ αλήθεια τους βαρβάρους με τους στασιαστές της 6ης Ιανουαρίου [2021 στο αμερικανικό Καπιτώλιο]. Το έβλεπα πιο πολύ ως μια μεταφορά για αυτά που λέμε στους ανθρώπους να φοβούνται, δηλαδή τους μετανάστες και όλα τα σχετικά – ότι πρέπει να αλλάξουμε όλους τους νόμους μας, ότι πρέπει να προστατευτούμε. Το ερμήνευα κάπως κυνικά, αλλά όσο προχωρούσα, τόσο μου έβγαινε τελικά ότι, “αχ, όχι, αυτό τελικά είναι και για τους στασιαστές. Έχει πολύ διασταλτική ερμηνεία. Είναι μια μεταφορά για όλους τους τρόπους με τους οποίους κοροϊδεύουμε τους εαυτούς μας”».

Διάρκεια: 6 λεπτά