Tom Sellar

Ο Tom Sellar, συγγραφέας, εκδότης, δραματουργός και επιμελητής, είναι διευθυντής σύνταξης της διεθνούς επιθεώρησης “Theater” του Πανεπιστημίου Yale και καθηγητής στο τμήμα Δραματουργίας και Θεατρικής Κριτικής του ίδιου πανεπιστημίου. Κείμενα και κριτικές του έχουν εμφανιστεί σε διεθνούς απήχησης ΜΜΕ, όπως τα Artforum, BOMB, New Yοrk Times, Guardian, TheatreForum και το περιοδικό “American Theatre”.

Από το 2001 έως το 2016 ήταν τακτικός συνεργάτης στο “Village Voice”, όπου έγραφε για το θέατρο και τις παραστατικές τέχνες, ενώ για δύο χρόνια ήταν στην κριτική επιτροπή των βραβείων Obie, ως βασικός κριτικός θεάτρου. Έχει επιμεληθεί τη σειρά διαλέξεων-περφόρμανς “Bodies on the Gears” για το φεστιβάλ American Realness του 2019 στη Nέα Υόρκη, τη σειρά πολιτισμικών δράσεων “Hidden Hate/Hidden Love” το 2017, με την Anna Deavere Smith στο Institute on the Arts and Civic Dialogue, καθώς και τα Prelude 2015 (“What Could We Build, or Is the Future Already Behind Us?”) και Prelude 2016 (“Welcome Failure”), με την Antje Oegel στο Martin E. Segal Center της Νέας Υόρκης.

Έχει επίσης επιμεληθεί δημόσια προγράμματα για την Prague Quadrennial (“Stages of Utopia”, 2014), το Philadelphia Fringe Arts (“Live Remix: Stage Adaptations in the New Media Age”, 2015), το Fusebox Festival και άλλους οργανισμούς. Έχει εισηγηθεί διαλέξεις και εργαστήρια σε πολλά πανεπιστήμια, θέατρα και κέντρα τέχνης, όπως στο Swarthmore College, το Πανεπιστήμιο του Χάρβαρντ, το De Singel στην Αμβέρσα, το Zürcher Hochschule der Künste, το Oslo Internasjonale Teaterfestival και το Signal / CIFAS στις Βρυξέλλες.

Στο πλαίσιο του πιλοτικού προγράμματος καλλιτεχνικής και επιμελητικής έρευνας και φιλοξενίας Οnassis AiR (2018), ο Τομ Σέλαρ διεξήγαγε ανεξάρτητη έρευνα που εμπίπτει στα γενικότερα θεματικά πεδία της φιλοξενίας, της ενδεχομενικότητας και του τρόπου με τον οποίο αυτά τα φίλτρα θα μπορούσαν να εφαρμοστούν σήμερα σε θέματα καλλιτεχνικής πολιτικής και καλλιτεχνικής εκπαιδευτικής πολιτικής στην Ελλάδα.

Κατά τη διαμονή του στην Αθήνα, ο Σέλαρ οργάνωσε πάνω από δώδεκα εστιασμένες κατ’ ιδίαν συνεντεύξεις με άτομα από τον χώρο της τέχνης, της επιμέλειας και της πολιτισμικής πολιτικής, καθώς και με άλλα μέλη της καλλιτεχνικής κοινότητας της Αθήνας. Αυτές οι συνομιλίες δεν ήταν ανοιχτές στο κοινό, προκειμένου να διασφαλιστεί και να ενισχυθεί το επίπεδο της συζήτησης και να επιτραπεί η μέγιστη δυνατή διαφάνεια κατά τη διάρκειά της.