Suhail Naqshbandi

Ο Suhail Naqshbandi είναι διεπιστημονικός εικαστικός καλλιτέχνης με έδρα το Κασμίρ. Τα τελευταία είκοσι χρόνια έχει εργαστεί ως αφηγητής ιστοριών μέσω εικόνων από διαφορετικές θέσεις –ως πολιτικός γελοιογράφος, εικονογράφος, ζωγράφος και γραφίστας. Έχει επίσης εργαστεί στους κλάδους της δημοσιογραφίας, της ηλεκτρονικής μάθησης και της ακαδημίας, στα πεδία της τέχνης και του design. Τον ενδιαφέρει κυρίως να πει τις ιστορίες αγώνα, σθένους, αντίστασης και εναντίωσης του λαού του Κασμίρ. Στην καθομιλουμένη το Κασμίρ αποκαλείται «Παράδεισος επί Γης» και πράγματι είναι, με όρους φυσικής ομορφιάς. Αλλά πίσω από αυτή την ομορφιά βρίσκονται οι θυσίες και η τραγωδία του λαού αυτού του τόπου, εξαιτίας των πολυετών συγκρούσεων. Γι’αυτόν τον λόγο, ο Suhail επιχειρεί να αναδείξει την αφήγηση του λαού του και τις πολιτικές επιδιώξεις του. Αυτή την περίοδο δραστηριοποιείται ως ανεξάρτητος επαγγελματίας, προσπαθώντας να αντιμετωπίσει τη λογοκρισία και να βρει τρόπους να πει τις ιστορίες του μέσα από ένα μυθιστόρημα σε μορφή κόμικ.

Ως εικαστικός καλλιτέχνης από το Ινδικό Κασμίρ, υπήρξα ο βασικός πολιτικός γελοιογράφος του 'Greater Kashmir', της καθημερινής αγγλικής εφημερίδας του Κασμίρ με τη μεγαλύτερη κυκλοφορία, μέχρι πέρυσι, οπότε εξαναγκάστηκα να παραιτηθώ εξαιτίας της λογοκρισίας. Αυτή ήταν η δεύτερη φορά που εργάστηκα ως πολιτικός γελοιογράφος για τη συγκεκριμένη εφημερίδα. Σημαντικοί περιορισμοί στην ελευθερία έκφρασής μου στην πραγματικότητα είχαν ξεκινήσει την περίοδο πριν τις εθνικές εκλογές στην Ινδία. Τον Φεβρουάριο 2019, η κυβέρνηση στο Νέο Δελχί εξέδωσε μια ανακοίνωση στη διοίκηση του Τζάμου Κασμίρ που ζητούσε την αναφορά όλων των περιστατικών «αντιστασιακής τέχνης», όπως την ονόμασαν. Στην ουσία, κάθε μορφή τέχνης που εμφανιζόταν στο Κασμίρ ακόμα και αν ασκούσε ήπια κριτική στην ινδική κυβέρνηση, έπρεπε να σταματήσει. Αυτό είχε ως αποτέλεσμα οι γελοιογραφίες μου συχνά να μην δημοσιεύονται. Γι’ αυτόν τον λόγο και πριν τα πράγματα γίνονταν χειρότερα, αποφάσισα να αποχωρήσω ως ένδειξη διαμαρτυρίας κατά της λογοκρισίας και παραιτήθηκα από την εφημερίδα τον Απρίλιο 2019.

Μετά την παραίτησή μου από το 'Greater Kashmir', συνέχισα να δημοσιεύω το έργο μου δωρεάν στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης. Ωστόσο, μετά την αναταραχή που ακολούθησε στις 5 Αυγούστου 2019, όταν η Ινδία κατήργησε από μόνη της την πολυετή αυτονομία του Κασμίρ, ακόμα και αυτό σταμάτησε. Από τότε, δεν είχαμε καν πρόσβαση στο ίντερνετ καθώς οι ινδικές αρχές σφράγισαν τις γραμμές σταθερής, ευρείας ζώνης και κινητής τηλεφωνίας –ακόμα και οι υπηρεσίες γραπτού μηνύματος (SMS) διακόπηκαν. Το Κασμίρ έγινε μια μαύρη τρύπα από την οποία δεν μπορούσε να φτάσει κανένα νέο, ας μη μιλήσουμε για την τέχνη και τη γελοιογραφία. Η πρόσβαση στο ίντερνετ, που μόλις τώρα έχει ξανανοίξει και αυτό σε πολύ χαμηλή ταχύτητα, ήταν περιορισμένη μόνο για κάποια κυβερνητικά γραφεία και γενικώς δεν ήταν δυνατή στους απλούς ανθρώπους, όπως εγώ.

Σε αυτήν την «μετά την αλήθεια» (post-truth) εποχή, όπου γίνονται προσπάθειες να ξαναγραφτεί η ιστορία, είναι ανάγκη να παρουσιάζουμε και να προφυλάσσουμε την αλήθεια του παρελθόντος και του παρόντος. Με τη στήριξη του Onassis ΑiR Emergency Fellowship, θα ξεκινήσω την έρευνά μου για ένα μυθιστόρημα σε μορφή κόμικ, το οποίο ευελπιστώ να μου επιτρέψει να εκφράσω ελεύθερα την τέχνη μου. Η βασική υπόθεση της ιστορίας καλύπτει δύο γενιές, τον παρόντα χρόνο του πρωταγωνιστή που γίνεται μάρτυρας της ένοπλης εξέγερσης της δεκαετίας 1990 και τον παρελθοντικό χρόνο του πατέρα τη δεκαετία 1930, όπου εντοπίζονται οι ρίζες του ζητήματος του Κασμίρ.