Serge Aimé Coulibaly

Ο Μπουρκινέζος χορευτής και χορογράφος Σερζ Αιμέ Κουλιμπαλύ γεννήθηκε στην Μπομπό Ντιουλασό. Το ανοιχτό του βλέμμα πάνω στις διαφορές που συγκροτούν τον κόσμο, η εποικοδομητική του ενέργεια και η επιθυμία του για καλλιτεχνική δημιουργία τον οδήγησαν σε συνεργασίες με σημαντικούς χορογράφους από όλο τον κόσμο, όπως ο Alain Platel, η Julie Dossavi, ο Sidi Larbi Cherkaoui και η Kalpana Raghuraman. Παράλληλα, το 2002 ίδρυσε τη δική του ομάδα, Faso Danse Théâtre, με την οποία διερευνά σύνθετα θέματα επιθυμώντας να προσφέρει στους νέους της χώρας του δυναμισμό και θετική ματιά. Οι παραστάσεις του έχουν παρουσιαστεί σε πολλά θέατρα και φεστιβάλ στην Ευρώπη και την Αφρική. Εμπνέεται από την αφρικανική παράδοση και δημιουργεί έργα όπου ο δυναμικός σύγχρονος χορός, χωρίς να χάνει τις ρίζες του στο συναίσθημα, γίνεται φορέας αναστοχασμού και ελπίδας. Στα έργα του θέτει πάντα ερωτήματα γύρω από την ευθύνη του καλλιτέχνη και το ρόλο του ως πολίτη.

Ο Κουλιμπαλύ είχε την ευκαιρία να αναπτύξει το ταλέντο του κατά τη διάρκεια της εκπαίδευσής του, αρχικά με την ομάδα FEEREN στην Μπουρκίνα Φάσο, υπό τη διεύθυνση του Amadou Bourou, και κατόπιν στο Εθνικό Χορογραφικό Κέντρο της Νάντης με τον Claude Brumachon.

Ο Κουλιμπαλύ έχει ιδρύσει το Διεθνές Εργαστήριο Έρευνας και Παραγωγής Παραστατικών Τεχνών ANKATA στην Μπομπό Ντιουλασό, με στόχο να προσφέρει στην κοινότητά του ένα χώρο για πειραματισμό και σκέψη, αλλά και να πραγματοποιεί εκεί την έρευνα για τις παραγωγές του. Το εργαστήριο είναι ανοιχτό σε όλους και αποτελεί ένα σταυροδρόμι ανταλλαγής ανάμεσα στις διάφορες ηπείρους, τέχνες και κοινότητες, με όραμα την από κοινού σύλληψη ενός μέλλοντος.

Ο Αλαίν Πλατέλ έχει γράψει γι’ αυτόν: «Ο Σερζ Αιμέ ανήκει σε μια γενιά συναρπαστικών καλλιτεχνών που επιχειρούν να χτίσουν καλλιτεχνικές γέφυρες ανάμεσα στην Ευρώπη και την Αφρική. Και αυτό δεν είναι καθόλου εύκολο. Δεν είναι θέμα υλικών, δυσκολιών οργάνωσης ή γεωγραφίας, αλλά περιεχομένου. Πώς βρίσκει κανείς τη σωστή ισορροπία ανάμεσα στις αναφορές σε μια κοινή ιστορία (με όλες της τις φρίκες), στην ενσωμάτωση πολιτιστικών και πρωτότυπων παραδόσεων και στη θεμελίωση ενός σύγχρονου προβληματισμού; Πρόκειται για μια εξαιρετικά δύσκολη ισορροπία, αλλά ο Σερζ Αιμέ καταφέρνει να την διατηρήσει, κι αυτό δεν μπορεί παρά να προξενεί θαυμασμό.»