Παναγής Παναγιωτόπουλος

Ο Παναγής Παναγιωτόπουλος γεννήθηκε στο Παρίσι το 1971. Σπούδασε στο Τμήμα Πολιτικής Επιστήμης και Δημόσιας Διοίκησης του Πανεπιστημίου Αθηνών. Στη συνέχεια ειδικεύτηκε στην κοινωνιολογία στην École des hautes études en sciences socials, όπου μελέτησε (υπό την εποπτεία του Michel Wieviorka) τους θεσμούς πολιτικού εγκλεισμού στην Ελλάδα και την κομμουνιστική ιδεολογία, τα στρατόπεδα συγκέντρωσης και τις στρατηγικές ανασυγκρότησης της μνήμης ακραίων εμπειριών. Κατόπιν ερεύνησε την κομμουνιστική ηθική στην Ελλάδα, τη Γαλλία και τη Σοβιετική Ένωση, στο πλαίσιο της διδακτορικής του διατριβής στο πανεπιστήμιο Paris X-Nanterre την οποία εκπόνησε υπό την εποπτεία του Étienne Balibar.

Δίδαξε στο Τμήμα Πολιτικών Επιστημών του ΑΠΘ (2000-2007) και στο Ελληνικό Ανοικτό Πανεπιστήμιο (2002-2007) και ασχολήθηκε, μεταξύ άλλων, με την πολιτική βία καθώς και με το φαινόμενο της τρομοκρατίας. Από το 2007 είναι λέκτορας Κοινωνιολογίας στο Τμήμα Πο1λιτικής Επιστήμης και Δημόσιας Διοίκησης του Πανεπιστημίου Αθηνών.

Στα ερευνητικά του ενδιαφέρονται εντάσσονται οι διαδικασίες εξατομίκευσης και κοινωνικού εκσυγχρονισμού στη μεταπολεμική Ελλάδα στον ορίζοντα της κοινωνίας του ρίσκου, οι πολιτισμικές επιρροές στην πολιτική κουλτούρα και η συνάρθρωση των παραδοσιακών δομών με τις μετανεωτερικές πρακτικές ευδαιμονισμού στα ελληνικά μεσοστρώματα, οι διαδικασίες εκδημοκρατισμού στα μεταπολιτευτικά χρόνια.

Βιβλιογραφία:
- «Το Γεγονός. Βαναυσότητα, πόλεμος και πολιτική μετά την 11η Σεπτεμβρίου», Βιβλιόραμα, Αθήνα 2002.
- «Η Ελλάδα στη δεκαετία του ’80. Κοινωνικό, πολιτικό και πολιτισμικό λεξικό», Βιβλιόραμα, Αθήνα 2010 (επιμέλεια σε συνεργασία με τον Βασίλη Βαμβακά)