Lemi Ponifasio

Το 1995, ο καλλιτέχνης του θεάτρου Λέμι Πονιφάζιο ίδρυσε στο Ώκλαντ της Νέας Ζηλανδίας τη MAU, μια ομάδα καλλιτεχνών και μελών των τοπικών κοινοτήτων από τη Νέα Ζηλανδία και τα νησιά του Ειρηνικού, την αποκαλούμενη Ωκεανία. Στη γλώσσα της Σαμόα, η λέξη MAU σημαίνει μια δήλωση της αλήθειας ενός ζητήματος ή μια επανάσταση ως προσπάθεια μετασχηματισμού.

Στο καλλιτεχνικό του σύμπαν, ο Πονιφάζιο προσανατολίζει το σύγχρονο άτομο προς άλλες διαστάσεις της συνείδησης με τον επιβραδυμένο ρυθμό της αυστηρής αισθητικής του, κάνοντας χρήση έντονων εικόνων, κίνησης και δυναμικής αλληλεπίδρασης ανάμεσα στο φως και το σκοτάδι. Πρωτοπόρος διεθνώς της ώσμωσης μεταξύ των τεχνών του χορού και του θεάτρου, έχει ένα θεατρικό όραμα που ξεπερνά τις διαχωριστικές γραμμές μεταξύ ειδών και πολιτισμών, μεταφέροντας την οικουμενική δύναμη της τέχνης.

Ο Λέμι Πονιφάζιο έχει παρουσιάσει τις παραγωγές του σε χώρους και διοργανώσεις όπως η Ruhrtriennale της Γερμανίας, το Lincoln Center της Νέας Υόρκης, το Διεθνές Φεστιβάλ του Εδιμβούργου, το Théâtre de la Ville του Παρισιού, το Southbank του Λονδίνου, το Ολλανδικό Φεστιβάλ, το Διεθνές Θεατρικό Φεστιβάλ Santiago a Mil της Χιλής, το Φεστιβάλ Βιέννης και το Festspiele του Βερολίνου.

Τα πιο πρόσφατα έργα του είναι: το “I am” στο οποίο ο Πονιφάζιο, στρέφοντας το βλέμμα του στις μεγαλουπόλεις του σύγχρονου κόσμου, διερευνά την εύθραυστη ισορροπία ανάμεσα στη δημιουργία και την καταστροφή που ορίζει διαχρονικά τον ανθρώπινο πολιτισμό (παρουσιάστηκε το καλοκαίρι του 2014 στην Αβινιόν και συνεχίζει την περιοδεία του σε σημαντικούς σταθμούς, όπως η Ruhrtriennale και το Φεστιβάλ του Εδιμβούργου)· το “Birds With Skymirrors” που αναφέρεται στα νησιά του Ειρηνικού τα οποία απειλούνται με εξαφάνιση λόγω της κλιματικής αλλαγής και αποτελούν πατρίδα των περισσότερων χορευτών του (μια παράσταση που είδαμε και στη Στέγη το 2012)· το “Tempest: Without A Body”, που ασχολείται με τη συλλογική μας παράλυση ενώπιον της αλήθειας, όπως διαφαίνεται από την αυξανόμενη και παράνομη κατάχρηση κρατικής εξουσίας στην εποχή μετά την 11η Σεπτεμβρίου· το “Le Savali: Berlin”, όπου φέρνει αντιμέτωπη την αυτοκρατορική πόλη του Βερολίνου με τις κοινότητές της, τη νέα γενιά των οικογενειών μεταναστών που πασχίζουν να ενταχθούν κάπου αλλά αντιμετωπίζουν διαρκώς την απειλή της απέλασης· και το “Stones In Her Mouth” που παρουσιάζει δέκα γυναίκες Μαορί ως φορείς μιας δύναμης ζωής που εκπορεύεται μέσα από ρητορείες, αρχαία άσματα, χορικά και χορογραφίες και στο οποίο οι γυναίκες αυτές εκφράζουν την προσαρμοστικότητα, την αντοχή και την οργή τους απέναντι στους μηχανισμούς της εξουσίας, στην καταπίεση, αλλά ακόμα και στο δυτικότροπο φεμινισμό. Το 2012 ο Πονιφάζιο ανέβασε την επική όπερα «Προμηθέας» του Carl Orff στη Ruhrtriennale.