Cate Giordano

Οι Cate Giordano γυρίζουν ταινίες, φτιάχνουν γλυπτά και δημιουργούν περφόρμανς σε διάφορες εκδοχές παρενδυσίας. Το έργο τους έχει παρουσιαστεί στο παρελθόν στη Microscope Gallery, στο Spectacle Theater, στα Anthology Film Archives, στο Millennium FilmWorkshop και αλλού. Άρθρα για τη δουλειά τους έχουν δημοσιευτεί στα περιοδικά “The Believer”, “BOMB”, “Hyperallergic”, “SanFrancisco Art Quarterly”, “Artnet” κ.ά. Έλαβαν πτυχίο στις καλές τέχνες από το Massachusetts College of Art το 2008 και επιλέχθηκαν στο Smack Mellon Artist Studio Program το 2016-17. Το 2019 η εγκατάστασή τους “After the fire is gone” εκτέθηκε στη συλλογή Margulies στo Warehouse του Μαϊάμι. Οι Giordano γεννήθηκαν στην Πενσακόλα της Φλόριντα, ενώ πλέον ζουν και εργάζονται στο Μπρούκλιν της Νέας Υόρκης.

H Cate Giordano είναι συμμετέχουσα του προγράμματος Onassis AiR (Inter)national Residency για τη σεζόν 2019-20.

Οι Cate Giordano ασχολούνται αυτή την περίοδο με τρία διαφορετικά έργα. Το πρώτο σχετίζεται με τον γάμο του Ερρίκου Η΄ της Αγγλίας με την Άννα φον Κλεβ. Το δεύτερο είναι μια ερμηνεία της σφαγής του 1993 στο Γουέικο του Τέξας. Το τρίτο είναι μια ελεύθερη ανάπλαση ρωμαϊκού λουτρού, όπου ερμηνεύουν κάποιον ανώνυμο πατρίκιο. Οι Giordano χρησιμοποιούν ιστορικά γεγονότα στα οποία πρωταγωνιστούν απολυταρχικές φιγούρες, και παίζουν τους βασικούς ρόλους (Ερρίκος, David Koresh και πατρίκιος). Έλκονται από αυτούς τους συγκεκριμένους χαρακτήρες, γιατί όλοι τους έχουν μια αίσθηση θεϊκού σκοπού και εκφράζουν μια ένοπλη αρρενωπότητα, είτε ως βασιλιάς της Αγγλίας, είτε ως γερουσιαστής της Ρώμης είτε ως αιρεσιάρχης από το Τέξας. Και οι τρεις χαρακτήρες ασκούν εξουσία μέσω των προσωπικών τους παρορμήσεων και ιδιοτροπιών, τις οποίες δικαιολογούν ως προερχόμενες από μια ανώτερη δύναμη. Οι Giordano ενδιαφέρονται να παίξουν τους συγκεκριμένους ρόλους, χρησιμοποιώντας το drag ως μέσο για να ανατραπούν αυτές οι αυταρχικές και ιεραρχικές δομές και να συζητηθεί ο αντίκτυπος του προνομιακού δικαιώματος και της εκχωρημένης εξουσίας, είτε πρόκειται για τη μικρή πόλη Γουέικο του Τέξας, είτε για τα υψηλότερα κλιμάκια διακυβέρνησης. Οι Giordano κατασκευάζουν σκηνικά και γλυπτά για να καλύψουν τις επιμέρους παραμέτρους αυτών των τριών χρονικών περιόδων, τα οποία παίρνουν το σχήμα στεμμάτων, γενειάδων, εκκλησιών, κάστρων, όπλων κ.λπ. Αυτές οι μορφές είναι φτιαγμένες από ξύλο, κόλλα, χαρτόνι, αφρό, χαρτοταινία, μπογιά και διάφορα άλλα υλικά. Συχνά οι Giordano παίζουν μέσα σε αυτά τα γλυπτικά περιβάλλοντα, ενώ τα χειροποίητα αντικείμενα που δημιουργούν γίνονται χαρακτήρες, σκηνικά ή φυσικά εξαρτήματα.

Στην Aθήνα, οι Giordano διερευνούν την ιστορία των ανδρών που κυοφορούν και γεννούν στην αρχαιοελληνική μυθολογία, και συγκεκριμένα την ιστορία του Δία που γεννά την Aθηνά. Ο Δίας μαθαίνει ότι, αν αποκτήσει γιο από την πρώτη του σύζυγο Μήτιδα, το παιδί θα τον ανατρέψει από την εξουσία. Μαθαίνοντας την προφητεία αυτή αφότου η Μήτις ήταν ήδη έγκυος, ο Δίας την καταβροχθίζει για να αποτρέψει τη γέννηση. Το έμβρυο, όμως, βρίσκει τον τρόπο και συνεχίζει να μεγαλώνει μέσα στον Δία, προκαλώντας του τελικά ανυπόφορους πονοκεφάλους. Ο Δίας διατάζει κάποιον να του ανοίξει το κρανίο και με αυτό τον τρόπο γεννά τη θεά Aθηνά, ντυμένη με πλήρη πανοπλία.

Οι Giordano ενδιαφέρονται για την ιδέα ότι το κεφάλι του Δία χρησιμεύει ως μήτρα, καθώς και για το πώς μια πράξη παράνοιας και σκληρότητας τον οδήγησε να αναλάβει αυτή την τόσο στερεότυπη γυναικεία ιδιότητα του τοκετού. Ενδιαφέρονται για τον Δία ως υπεραρρενωπό θεό, που χρησιμοποιεί κάθε πιθανό μέσο για να χορτάσει τις ιδιοτροπίες και τις φαντασιώσεις του, αναλαμβάνοντας τη λειτουργία ενός γυναικείου σώματος και υποφέροντας από τους πόνους του τοκετού.

Kατά τη διάρκεια της συμμετοχής τους στο Onassis ΑiR, η έρευνα των Cate Giordano πήρε τη μορφή της δημιουργίας αντικειμένων, κυρίως από καμβά και σύρμα. Τα έργα αυτά εξετάζουν τις σχέσεις γονέων/παιδιών μέσα από το πρίσμα της κλασικής γλυπτικής και της αρχαιοελληνικής μυθολογίας. Χρησιμοποιώντας την πρόταση με την οποία υπέβαλαν αίτηση στο πρόγραμμα σαν σημείο αναφοράς, οι Giordano ασχολήθηκαν με τη γέννηση σε σχέση με την ενισχυμένη αρρενωπότητα, κατασκευάζοντας μορφές που υπαινίσσονται την κυοφορία αλλά φέρουν βίαιες συνδηλώσεις.