Άρης Παπαδόπουλος

Ο Άρης Παπαδόπουλος είναι χορευτής, performer και δημιουργός με έδρα την Aθήνα.

Σπούδασε στη Σχολή Αρχιτεκτόνων Μηχανικών ΕΜΠ στην Aθήνα (2009) και στην Κρατική Σχολή Ορχηστικής Τέχνης, Aθήνα (2012) και έκτοτε παραμένει ενεργός στα πεδία του χορού και των παραστατικών τεχνών, στην Ελλάδα και το εξωτερικό, εναλλάσσοντας ρόλους μεταξύ χορευτή, deviser-performer και δημιουργού της προσωπικής του δουλειάς.

Σε αναζήτηση ενός προσωπικού παραστατικού και ανα-παραστατικού λεξιλογίου ο Άρης πειραματίζεται με τις έννοιες του τοπίου και του site-specific ως δημιουργικών πεδίων σχεδιασμού, δράσης και σύνθεσης, και μεταγράφει το υλικό αυτό σε κινητικούς και οπτικούς πειραματισμούς. Την τρέχουσα περίοδο η έρευνα και το καλλιτεχνικό του ενδιαφέρον στρέφεται προς την πληθώρα των αναπαραστατικών και σωματικών αποτυπώσεων της καθημερινής διάδρασης με το αστικό τοπίο, τον σχεδιασμό διαδικασιών, την διατομεακή προσέγγιση του τοπίου ως δυνητικού πεδίου δημιουργίας και το αμφίδρομο σχήμα: σωματοποίηση του τοπίου - μορφοποίηση της εμπειρίας.

Υπό το όνομα arisandmartha, την καλλιτεχνική συνεργασία του με την Μάρθα Πασακοπούλου, έχει παρουσιάσει τα έργα “Lucy. tutorial for a ritual” (2019), “Five Steps to Save the World” (2018) και “touching.just” (2017). Η arisandmartha επιλέχθηκε στην ευρωπαϊκή πλατφόρμα χορού Aerowaves 2018 και έχει περιοδεύσει δουλειά της στην Ελλάδα και την Ευρώπη, μέσω των δικτύων Aerowaves και European Dance Network. Ευέλικτοι και ανοιχτοί στη διπλή ιδιότητα του χορευτή-δημιουργού, ο Άρης και η Μάρθα αναζητούν καινούριες δημιουργικές προσεγγίσεις με κάθε σκηνική απόπειρα.

Σκανάροντας τον εαυτό μου_Σκανάροντας το περιπατητικό τοπίο

Σκανάροντας το περιπατητικό τοπίο

(τίτλος υπό διαμόρφωση)

διαδρομή με ακουστικό οδηγό

«Tο περπάτημα στην πόλη ενός άλλου, η εγκατάλειψη στην καθοδήγηση μιας φωνής, είναι μια παράξενα ενσώματη εμπειρία της πόλης. Δίνεις το σώμα σου συμμετέχοντας σε ένα τέτοιο audio walk, δάνειο και εργαλείο σε μια άλλη πρακτική. Η παρατήρηση εντείνεται μέσα και έξω από το σώμα, καθώς αυτό μετράει τις αποστάσεις, αναλογίες και στοιχεία που αναγνωρίζει ή που γνωρίζει πρώτη φορά στις αφηγήσεις που δέχεται. Το περπάτημα από το σπίτι στη δουλειά του Άρη δίνει το ζητούμενο ταρακούνημα μιας άλλης ματιάς, ομοίως με αυτό που ζήσαμε στην προσφάτως κατεπείγουσα άρση της ρουτίνας μας.»

Δημήτρης Θεοδωρόπουλος, 29/06/2020

Σκανάροντας το σώμα

Παρακαλώ ξάπλωσε ανάσκελα

και άφησε τα πόδια και τα χέρια σου να ξεκουραστούν χαλαρά στο πάτωμα

Διατήρησε μια άνετη απόσταση μεταξύ των ποδιών σου

Εάν χρειάζεται, τώρα ή κατά τη διάρκεια της ανάπαυσης, μπορείς πάντα να λυγίσεις τα γόνατά σου

και να πατήσεις τα πόδια σου στη γη.

* Εκκρεμείς σημειώσεις ή κατά το περπάτημα

– Ο ηχητικός οδήγός ξεκινά καθώς βγαίνω από το σπίτι μου και κατεβαίνω τις σκάλες. Σκανάρουν τα σώματά τους. Όταν φτάνω στο ισόγειο, τους βλέπω να ακούνε το ηχητικό κομμάτι με τα μάτια κλειστά, πίσω από τη γυάλινη πόρτα της κυρίας εισόδου που βγάζει στο δρόμο. Καθώς ανοίγουν ξανά τα μάτια τους, βγαίνω από το κτίριο και πηγαίνω να καθίσω στη μικρή σκάλα έξω από τον παιδικό σταθμό.

– Μου χτυπάνε το κουδούνι καθώς πατάμε ταυτόχρονα το play στις συσκευές αναπαραγωγής ήχου. Είναι στο ισόγειο, είμαι στον όροφο. 12 μέτρα από το έδαφος.

– Περιπατητική διαδρομή: πρόκειται για σταθερό στοιχείο, αφού είναι ήδη «εγγεγραμμένο» στο χώρο και στο έδαφος.

Σώμα: ένα κινούμενο στοιχείο στο χώρο, που γράφει και ξαναγράφει τη διαδρομή.

Προσπαθώ να παραμείνω πιστός στο πρώτο μονοπάτι που περπάτησα και να μην παρεκκλίνω από αυτό. Είναι η 69η φορά που κάνω αυτή τη διαδρομή μαζί σας. Πώς κινείται το σώμα, πώς νιώθει και πώς τεκμηριώνει το τοπίο που διασχίζει;

– Απορροφώ το αστικό τοπίο, οικειοποιούμαι τον αστικό ιστό. Αυτό είναι το πεδίο εργασίας μου.

– Η αμοιβαία σχέση μεταξύ περιεχομένου και δοχείου. Ποιο διαμορφώνει ποιο;

Το Τοπίο διαμορφώνει το Σώμα και το Σώμα διαμορφώνει το Τοπίο.

– Το σώμα μου είναι η μονάδα μέτρησης. Συνεπώς, κάθε σώμα αισθάνεται, απορροφά και συλλέγει διαφορετικά στοιχεία, διαφορετικές πληροφορίες και με έναν εντελώς διαφορετικό τρόπο.

– Το σώμα μου διασχίζει τα σταθερά σημεία–θραύσματα στο χώρο. Οι διασταυρώσεις της γραμμικής, ζωντανής κίνησής μου με τα φωτογραφικά θραύσματα του τοπίου είναι ο κοινός σημειακός τόπος μεταξύ περιεχομένου και δοχείου.

– ΕΥΡΗΜΑ / ΜΥΘΟΣ – σύνδεση των θραυσμάτων: Η σημασία του φανταστικού τοπίου ως συνεχές και κατανοητό μόνο κατά τη μετακίνηση από το ένα θραύσμα στο άλλο. Υπάρχει ήδη ένας βαθμός ερμηνείας του τοπίου κατά τη λήψη της φωτογραφίας. Το να της δώσεις όνομα ή να την κατηγοριοποιήσεις είναι ένα άλλο τεράστιο βήμα, που περιλαμβάνει τη χρήση μιας μεταφοράς.

– Μία άρθρωση του βλέμματος - Η διαδρομή ως σύνδεση θραυσμάτων

– Πολλαπλά σημεία θέασης στο ίδιο κάδρο – χωρική διάταξη αντικειμένου και θεατή.

Πολλαπλά σημεία θέασης σε διαφορετικούς χρόνους – διαφορετικές στιγμές παρατήρησης (‘Γυμνό που κατεβαίνει τη σκάλα’ του Μαρσέλ Ντυσάν).

– Επιμηκύνοντας το κενό. Η κοιλότητα των τάφων σε παραλληλισμό με το κενό των πνευμόνων όταν είναι άδειοι. Εισπνέοντας και εκπνέοντας στα γρήγορα. Παρατείνοντας την αναπνοή. Στο ανηφορικό μονοπάτι πάρε μια βαθιά εισπνοή, κράτησε τον αέρα στους πνεύμονές σου και άρχισε να περπατάς. Προσπάθησε να κρατήσεις την αναπνοή σου και να επιμηκύνεις τον χρόνο όσο μπορείς. Όταν δεν αντέχεις άλλο, άρχισε να εκπνέεις σταδιακά παρατείνοντας την εκπνοή για όσο μπορείς.

– ΣΥΝΕΧΙΣΕ ΤΟ ΠΕΡΠΑΤΗΜΑ: Περπατάω γρήγορα και συνήθως είμαι πάντα μπροστά από τους άλλους, σταματώντας κάθε λίγο για να τους περιμένω και γυρίζοντας για να ελέγξω αν συνεχίζουν. Η σημερινή βόλτα δεν αποτελεί εξαίρεση, σας προσέχω κάθε τόσο, ελέγχοντας ότι είστε εντάξει, ακόμα κι αν δεν έχουμε τον ίδιο ρυθμό.

– ΚΑΛΗ ΤΥΧΗ: Μία άλλη Παρασκευή, την πρώτη Παρασκευή που έκανα αυτόν τον περίπατο με συμμετέχοντες και φίλους, ένας πρώην σύντροφός μου μού ευχήθηκε καλή τύχη στα αγγλικά, δηλαδή «να σπάσω το πόδι μου» (“break a leg”), απαντώντας σε μια ανάρτηση που είχα κάνει νωρίτερα. Η ανάρτηση συνοδευόταν από μια φωτογραφία με μένα και το τοπίο σε παράθεση. Έγραφε: “Keep up on the walk” (δηλαδή, «συνέχισε το περπάτημα»).

Αυτές οι δύο φράσεις συνοψίζουν την ιστορία των περιπάτων μας. Εκείνος περπατούσε πάντα με τον δικό του ρυθμό πίσω μου κι εγώ γυρνούσα να δω αν συνεχίζει. Μια φορά έσπασα κυριολεκτικά το πόδι μου στη βιασύνη μου να τον συναντήσω.

– Το περπάτημα σημαίνει εξ ορισμού ότι το ένα πόδι είναι πάντα σε επαφή με το έδαφος στο οποίο πατάς.

– Το τρέξιμο είναι ένα επιταχυνόμενο περπάτημα και η αύξηση της ταχύτητας σηκώνει το σώμα στιγμιαία στον αέρα αποσυνδέοντάς το για κλάσματα του δευτερολέπτου από το έδαφος. Μια διακοπή της επαφής με τη γη.

– Όπως και οι στιγμιαία εναλλασσόμενες φωτογραφίες του Μάιμπριτζ, το τρέξιμο θέτει τα συλλεγόμενα θραύσματα, τις εικόνες, τις ιστορίες, τις σκέψεις και τις νέες ιδέες σε κίνηση.

Μέντορες: Δημήτρης Θεοδωρόπουλος, Λενιώ Κακλέα