Parallels, από τα Plásmata II: Ioannina στο Lumen Prize και στο Lincoln Center στη Νέα Υόρκη

To 2023, το έργο Parallels [Παράλληλοι] των Matthew Niederhauser και Marc Da Costa συνεπήρε τους επισκέπτες της έκθεσης στα Plásmata II: Ioannina, με τη διαδραστικότητα και την παιγνιώδη διάθεσή του, καθώς σε ένα μαγευτικό σημείο δίπλα στη λίμνη μπορούσαμε να δούμε έναν «άλλο» εαυτό μας. Πριν από λίγες μέρες, η εγκατάσταση που δημιουργήθηκε σε ανάθεση της Στέγης του Ιδρύματος Ωνάση για την έκθεση Plásmata II: Ioannina και αναπτύχθηκε στο πλαίσιο του Onassis ONX, του επιταχυντή του Ιδρύματος Ωνάση στη Νέα Υόρκη, τιμήθηκε με το σπουδαίο Lumen Prize στην κατηγορία Interactive Immersive Award. Τo Lumen Prize, από τα κορυφαία βραβεία ψηφιακής τέχνης ανά τον κόσμο, βραβεύει κάθε χρόνο έργα που δημιουργήθηκαν με ψηφιακά μέσα και πρωτοπορούν στη διασταύρωση τέχνης και τεχνολογίας.

Και η πορεία του Parallels δεν σταματά εκεί. Το Σαββατοκύριακο 26 και 27 Οκτωβρίου, το έργο παρουσιάζεται στο σπουδαίο Lincoln Center for the Performing Arts (LCPA) της Νέας Υόρκης, στην Josie Robertson Plaza, τη φημισμένη πλατεία με το ιστορικό σιντριβάνι Revson που έχουμε θαυμάσει σε πλήθος ταινιών (από το Moonstruck και το Ghostbusters έως το Black Swan). Εκεί, στην πλατεία όπου βρίσκεται η είσοδος του Lincoln Center, στη συμβολή της Columbus Avenue με τη 64th West Street, απέναντι από το κτίριο της Metropolitan Opera House, οι Νεοϋορκέζοι θα έχουν την ευκαιρία να απολαύσουν το Parallels, την τοποειδική διαδραστική εγκατάσταση μηχανικής μάθησης, η οποία μετατρέπει μια μεγάλη επιτοίχια LED οθόνη σε πύλη, επιτρέποντας στους επισκέπτες να γνωρίσουν τον κόσμο αλλά και τον εαυτό τους μέσα από το πρίσμα ενός νευρωνικού δικτύου. Το έργο προσφέρει μια ενστικτώδη και αδιαμεσολάβητη εμπειρία του τρόπου με τον οποίο η μηχανική όραση διακρίνει το περιβάλλον μέσω της ζωντανής ψηφιακής αποκωδικοποίησης ενός μεταβαλλόμενου τοπίου, ενώ συγχρόνως το ονειρεύεται και το αναπλάθει σε διαρκή συνομιλία με όσους και όσες το συναντούν. Το έργο επιδιώκει να αναπλαισιώσει τις αναδυόμενες τεχνολογίες μηχανικής όρασης εντός του φυσικού τοπίου των Ιωαννίνων, που κατοικείται εδώ και 20.000 και πλέον χρόνια, θέτοντας το ερώτημα του πώς μπορούν να τοποθετηθούν οι νέες μορφές τεχνητής γνώσης εντός των μακραίωνων ανθρώπινων πρακτικών αισθητηριακής πρόσληψης. Η εγκατάσταση φέρνει τη σφαίρα της μηχανικής όρασης σε συνομιλία με τον φυσικό κόσμο και την ιστορική ενσωμάτωση του θεατή, δίνοντας μια αφορμή για διαλογισμό τη στιγμή που αναδιαμορφώνονται οι τρόποι οπτικής αίσθησης.