ENTER: Nέες αναθέσεις σε καλλιτέχνες από το Ίδρυμα Ωνάση για έργα τέχνης από το σπίτι τους μέσα σε 120 ώρες

Μένουμε μέσα. Αλλά «μένουμε» όλοι μαζί.

Το Ίδρυμα Ωνάση ανακοινώνει την ανάθεση νέων έργων σε καλλιτέχνες από όλο το φάσμα των γενεών και των τεχνών, με την πεποίθηση ότι ο πολιτισμός μπορεί να αποτελέσει «αντισηπτική» ουσία στην περίοδο καραντίνας που διανύουμε.

Για το πρότζεκτ ENTER, η Στέγη του Ιδρύματος Ωνάση και το Onassis USA ανέθεσαν σε καλλιτέχνες ανά τον κόσμο να ετοιμάσουν νέα έργα σε 120 ώρες, με τη σκέψη πως πρέπει να συμπεριλάβουμε και να κατανοήσουμε το παρόν, να διδαχτούμε από αυτό, να το αφηγηθούμε και να το ξορκίσουμε, δημιουργώντας παράλληλα μια ψηφιακή χρονοκάψουλα που θα διατηρήσει τη μνήμη αυτής της εποχής για τις μελλοντικές γενιές. Στον πανδημικό χωροχρόνο, τα σπίτια, τα διαμερίσματα, οι κήποι, οι ταράτσες και τα μπαλκόνια γίνονται οι νέες site-specific σκηνές μας. Παιδιά, σύζυγοι, παππούδες, συγκάτοικοι, ακόμα και κατοικίδια επιστρατεύονται, μαζί με την οικοσκευή, ως χαρακτήρες και σκηνικά αντικείμενα, με το laptop του καλλιτέχνη να ανάγεται σε δημιουργική υπερδύναμη.

Οι πρώτοι καλλιτέχνες που μας υποδέχονται στο σπίτι τους στο Μανχάταν, στο Μπρούκλιν, στο Μοντ Κλέρ και σε άλλα σημεία του αμερικανικού χάρτη είναι οι 600 Highwaymen, Maria Antelman, Kimberly Bartosik, Annie Dorsen, Kathryn Hamilton (SisterSylvester), Emily Johnson, Risa Puno, Radiohole, Isabella Rossellini & Paul Magid, Akira Takayama, Στέφανος Τσιβόπουλος.
Από την Αθήνα μέχρι το Βερολίνο, από τα Βαρδούσια Όρη έως τη Βηρυτό, από τα Καραντινάτα της Κεφαλονιάς έως το Λονδίνο πατούν ENTER οι, Ηλίας Αδάμ, Ziad Antar, Σίμος Κακάλας, Εύη Καλογηροπούλου, Kareem Kalokoh – ATH Kids, RootlessRoot, Βασίλης Κεκάτος, Λένα Κιτσοπούλου, Μαρία Παπαδημητρίου, Κωστής Σταφυλάκης & Τεό Τριανταφυλλίδης & Αλέξης Φιδετζής, Ευθύμης Φιλίππου, Αντώνης Φωνιαδάκης, Daniel Wetzel. Ο καθένας μόνος του, αλλά τελικά όλοι μαζί, δημιουργούν μια σειρά έργων που διακτινίζονται από το δικό τους στο δικό μας σαλόνι, διαμηνύοντας έτσι πως η τέχνη ακυρώνει την απόσταση.

To πρότζεκτ ΕΝΤΕR δεν είναι ένα ακόμη ημερολόγιο καραντίνας, αλλά μια σειρά από πρωτότυπα έργα που δημιουργούνται μέσα στις συνθήκες του «εδώ και τώρα», για να το υπερβούν και να μας ενώσουν στο σύμπαν του ψηφιακού καναλιού του Ιδρύματος Ωνάση στο YouTube και του onassis.org.

O Ευθύμης Φιλίππου, μας υποδέχεται με έναν μονόλογο για το ανθρώπινο γένος που μάλλον έχει πια εξαφανιστεί με ερμηνευτή έναν Ιταλό εν μέσω πανδημίας (Βίντεο 2: Μέλη του σώματος, υφάσματα και σπορ), ο Δημήτρης Καραντζάς, με τον φακό στραμμένο στην καθημερινότητα ενός άνδρα κλεισμένου στο σπίτι με μία βωβή ερμηνεία από τον Αινεία Τσαμάτη (Φυτά εσωτερικού χώρου), το βραβευμένο με Obie θεατρικό ντουέτο 600 HIGHWAYMEN, με ένα ιδιότυπο road-movie για τον καιρό της καραντίνας (Fighting World), η εικαστικός Maria Antelman, που αιχμαλωτίζει τη συναισθηματική κατάσταση του σώματος κατά τη διάρκεια της πανδημίας (AntiBody), η Kimberly Bartosik, Guggenheim Fellow το 2019, η οποία επιστρατεύει τους συγκατοίκους της στο σπίτι, τον σύζυγό της, φωτιστή Roderick Murray, και τη 13χρονη κόρη τους, Dahlia Bartosik-Murray, για να μοιραστούν μαζί μας ένα παιχνίδι παράλογης ανταλλαγής που δημιούργησαν μετά από έναν μήνα καραντίνας, καλώντας μας να τραβήξουμε τα δικά μας βίντεο παίζοντάς το (The Game). Η σκηνοθέτρια και συγγραφέας Annie Dorsen (MacArthur Fellow το 2019), η οποία δημιούργησε ένα σύντομο φιλμ κινουμένων σχεδίων ως απάντηση στην ερώτηση «Ποιο είναι το νόημα της ζωής;» (Training Text, Step 2250). Tέλος, η καλλιτεχνική ομάδα των Radiohole, που μας καλεί σε έναν διαλογισμό εν καιρώ κοινωνικής απομάκρυνσης (Happy Hour).

Από τη Δευτέρα 4 Μαΐου μας υποδέχονται στο σπίτι τους: ο Ηλίας Αδάμ, με έναν διαφορετικό Άμλετ, ο Σίμος Κακάλας, με μια σειρά videos με γενικό τίτλο Tarantino, ο Βασίλης Κεκάτος, με μια μικρού μήκους ταινία σε έναν έρημο κόσμο και την αγάπη που επιμένει (Όταν κοιμάσαι ο κόσμος αδειάζει), με μουσική του Παύλου Παυλίδη, οι RootlessRoot, με τη διάσημη σε όλο τον κόσμο πρακτική τους, Fighting Monkey, που μας βοηθούν, μέσα από βίντεο τα οποία θα προβάλλονται σε συνέχειες κάθε εβδομάδα, να διαχειριστούμε καλύτερα την καθημερινότητά μας, ο Αντώνης Φωνιαδάκης, με ένα ντουέτο που μικραίνει τις αποστάσεις, χορογραφώντας μέσω Skype, από το διαμέρισμά του στο Παρίσι, δύο χορευτές στο Μόντρεαλ (st Dominique bd Arago), με πηγή έμπνευσης και μουσική υπόκρουση το ολοκαίνουριο τραγούδι του Αμερικανού συνθέτη Active Child, “Color Me”, η Emily Johnson, με έναν «χορό» που διανύει μια πορεία εκατό ετών και τηλεμεταφέρει το παρελθόν στο παρόν (inbetween Kwimiak, blue), η Kathryn Hamilton (Sister Sylvester), με μια σειρά μικροσκοπικών σκηνών που επικεντρώνονται στις αλλαγές συμπεριφοράς ενός οργανισμού, στη σειρά των γονιδίων, στο ανθρώπινο DNA, μπλέκοντας και τον Μπρεχτ σε όλα αυτά. Τέλος, ο Στέφανος Τσιβόπουλος, με μια ματιά που αιωρείται ανάμεσα στην αβεβαιότητα για το παρελθόν και την αγωνία για το μέλλον (Untitled [Junkopia Redux]).

Πατήστε ΕΝΤΕR, χωρίς αντίτιμο ή χρονικό περιορισμό, και δείτε πως τελικά δεν είμαστε μόνοι σε όλο αυτό που συμβαίνει και μοιάζει συχνά να μας ξεπερνά.

«Χρειαζόμασταν κάτι για να αναπνεύσουμε αλλιώς. Να δούμε και να ζήσουμε κάτι που αποδεικνύει ότι το μυαλό δεν σταματά να γεννά ιδέες όταν το κλείνεις αναγκαστικά στα όρια ενός σπιτιού, ότι η φαντασία δεν φρενάρει όταν μας περικυκλώνει ο φόβος για ό,τι συμβαίνει, η αγωνία για το τι μπορεί να συμβεί. Στραφήκαμε στους ανθρώπους που μας βάζουν στον κόσμο τους και σε πολλούς άλλους, σε εκείνους που με τα εφόδια της τέχνης τους πολλαπλασιάζουν τις ζωές μας. Στους καλλιτέχνες. Αυτή την ομάδα που φροντίζει την ψυχή μας και μετακινεί τη σκέψη μας. Πώς χορεύει ένας χορευτής στην κουζίνα του; Πόσες εικόνες αιχμαλωτίζουν τα μάτια ενός σκηνοθέτη, όταν περνά τις περισσότερες ώρες του ξαπλωμένος στον καναπέ του; Είναι όλο το σπίτι μια σκηνή; Μπαίνουμε για να δούμε. Φιλοξενούμενοι. Κι εσείς. ENTER.»

«Ο χώρος που δημιούργησε, κατέκλυσε και, ενίοτε με τραγικό τρόπο, υφάρπαξε ο COVID έχει θέσει μια πρόκληση στο πώς βιώνουμε και δημιουργούμε νέα τέχνη. Αυτός ο αλλόκοτος συνδυασμός απομόνωσης και συνεχούς προσέγγισης, νέων τρόπων ακρόασης και ομιλίας, αλλά και νέων τρόπων να αγγίζουμε και να μας αγγίζουν – όλα αυτά μας έδωσαν το έναυσμα για να δημιουργήσουμε ένα νέο πρόγραμμα αναθέσεων με τίτλο ENTER, το οποίο ελπίζουμε ότι θα αποτελέσει εν μέρει ένα είδος καλλιτεχνικής χρονοκάψουλας, διαθλώντας τη ματαίωση, τη θλίψη, την κωμωδία και τον φόβο αυτής της χρονικής στιγμής της πανδημίας. Ευελπιστούμε ότι πρόκειται για τον πρώτο γύρο πολλών μικρο-αναθέσεων – όλες εγγενείς της καραντίνας, της ψηφιακής παράδοσης και της κοινωνικής απόστασης. Με αυτά τα έργα προασπίζουμε και υποστηρίζουμε τους καλλιτέχνες που πιστεύουμε ότι θα αρθρώσουν το μέλλον μας και τους δίνουμε την ευκαιρία να κάνουν ένα βήμα μπροστά προς νέες φόρμες. Αυτοί οι καλλιτέχνες (μαζί με τις οικογένειες, τα κατοικίδια και τα σπίτια τους!) αντιπροσωπεύουν ένα ευρύ φάσμα ιδεών, ιδιωμάτων, κλάδων και ιστοριών – τόσο οικείων όσο και νέων για το Ίδρυμα Ωνάση. Το καθένα έχει δημιουργηθεί κάτω από αυστηρούς χρονικούς περιορισμούς και μόνο με τα υλικά που υπήρχαν διαθέσιμα. Κάτι που πάει να πει πως αγαπάμε εξίσου τη φιλοδοξία και τα ψεγάδια τους.»