Τιτάνες & Νύμφες

Πώς θα ήταν άραγε να σηκώνετε το βάρος του ουρανού στους ώμους σας; Μπορείτε να ρωτήσετε τον Άτλαντα. Ο Άτλας είναι ένας από τους τρομερούς Τιτάνες, του θεούς που προηγήθηκαν των Ολύμπιων, και αδερφός του Κρόνου. Αφού ο Δίας απελευθερώνει τα αδέρφια του από την κοιλιά του πατέρα του, οι θεοί του Ολύμπου ξεκινούν έναν πολυετή και καταστροφικό πόλεμο εναντίον των Τιτάνων, την Τιτανομαχία. Ο Δίας και οι Ολύμπιοι θεοί νικούν. Για τιμωρία, ο Δίας υποχρεώνει τον Άτλαντα να στέκεται αιώνια στο δυτικό σύνορο της γης, βαστάζοντας τη μία άκρη του ουρανού.

Η Γαία, ή αλλιώς Γη, είναι ζευγάρι με τον Ουρανό. Η Γαία γεννά τα βουνά και τις θάλασσες, τους τρεις Κύκλωπες, καθώς και τους Εκατόγχειρες, τρία τέρατα που το καθένα έχει εκατό χέρια και πενήντα κεφάλια. Μαζί με τον Ουρανό είναι οι γονείς των Τιτάνων. Βέβαια, όπως συμβαίνει συχνά στους μύθους, υπάρχει ένα πρόβλημα: ο Ουρανός μισεί τα παιδιά του, γι’ αυτό τα φυλακίζει στα έγκατα της γης. Όμως η Γαία καταστρώνει ένα σχέδιο μαζί με τον μικρότερο γιο της, τον Κρόνο. Φτιάχνει μια ημικυκλική, οδοντωτή λεπίδα από το πιο σκληρό ατσάλι και τη δίνει στον Κρόνο, ο οποίος σκοτώνει τον πατέρα του και γίνεται αυτός κυρίαρχος του κόσμου.

Οι «γριές» της ελληνικής μυθολογίας γεννήθηκαν με μακριά γκρίζα μαλλιά. Οι τρεις τους έχουν μόνο ένα μάτι και ένα δόντι που χρησιμοποιούν εναλλάξ. Ο ήρωάς μας, ο Περσέας, έχει μια ερώτηση που μόνο αυτές μπορούν να απαντήσουν.

Ο υπ’ αριθμόν ένα Τιτάνας. Η μητέρα του, η Γαία –δηλαδή η γη–, ήταν έξαλλη με τον πατέρα του, τον Ουρανό, που είχε φυλακίσει τους γιους της. Γι’ αυτό έδωσε στον μικρότερο από αυτούς, τον Κρόνο, ένα δρεπάνι από αδάμαντα (ναι, πρόκειται για το ίδιο μέταλλο από το οποίο είναι φτιαγμένα τα νύχια του Γούλβεριν και το σπαθί του Περσέα). Ο Κρόνος χρησιμοποιεί τη λεπίδα για να αποτελειώσει τον πατέρα του. Αλλά, όπως λέει και η παροιμία, «ό,τι σπέρνεις θα θερίσεις». Ο Κρόνος μαθαίνει ότι η μοίρα τού επιφυλάσσει τα ίδια: ένα από τα παιδιά του θα τον εκθρονίσει. Ελπίζοντας να τη γλιτώσει, κάθε φορά που η γυναίκα του, η Ρέα, γεννά ένα παιδί, εκείνος το καταβροχθίζει.

Παρόλο που ο πατέρας της, ο Τιτάνας Άτλας, είναι ορκισμένος εχθρός του Δία, η νύμφη Μαία είναι τόσο όμορφη που ο βασιλιάς των Ολύμπιων θεών την ερωτεύεται. Η Μαία ζει σε μια σπηλιά στο όρος Κυλλήνη, όπου ο Δίας την επισκέπτεται κρυφά. Σύντομα η Μαία κάνει έναν γιο, τον Ερμή, αυτόν τον πανούργο, σκανταλιάρη θεό που γίνεται ο αγγελιαφόρος του Ολύμπου – και ο οικοδεσπότης της εκπομπής μας!

Είναι η σοφότερη από όλους τους θεούς. Για τους αρχαίους Έλληνες το όνομά της σημαίνει σοφία, συμβουλή ή προνοητικότητα. Ο Δίας ερωτεύεται τη Μήτιδα αλλά μαθαίνει ότι, αν του χαρίσει γιο, αυτός θα τον ανατρέψει, όπως εκείνος είχε ανατρέψει τον πατέρα του. Έτσι μια μέρα, καθώς ο Δίας και η Μήτις μεταμορφώνονται σε κάθε λογής ζώα (οι θεοί περνάνε πολύ δημιουργικά τον ελεύθερο χρόνο τους), ο Δίας προτείνει στη Μήτιδα να μεταμορφωθεί σε μύγα. Και όταν αυτή το κάνει, ο Δίας την καταπίνει, για να ακούει πάντα τις σοφές συμβουλές της. Όμως η Μήτις έχει ένα μυστικό: είναι ήδη έγκυος στο παιδί του Δία, έτσι του προκαλεί φριχτούς πονοκεφάλους, ετοιμάζοντας την πανοπλία για το βρέφος που πρόκειται να φέρει στον κόσμο. Ο Δίας ζητά απεγνωσμένα βοήθεια από τους υπόλοιπους θεούς, και όταν ο Ήφαιστος ανοίγει το κεφάλι του στα δύο με το τρομερό σφυρί του, πετάγεται η Αθηνά – επιβλητική, φορώντας την αστραφτερή πανοπλία που της είχε φτιάξει η μητέρα της.

Η Ρέα έχει έξι παιδιά με τον Κρόνο – ο οποίος, όπως πλέον γνωρίζουμε, καταβροχθίζει τα παιδιά του με το που γεννιούνται, φοβούμενος τον χρησμό ότι ένα από αυτά θα τον ανατρέψει. Και ίσως πέντε φορές να τις καταπιούμε, αλλά έξι; Η Ρέα δεν αντέχει άλλο και γεννά κρυφά τον μικρό Δία σε μια σπηλιά στην Κρήτη. Τυλίγει μια πέτρα με σπάργανα και ξεγελά τον Κρόνο ο οποίος την τρώει, πιστεύοντας ότι είναι το παιδί του. Και τα υπόλοιπα, όπως λένε, είναι μυθολογία. Ο Δίας μεγαλώνει κρυμμένος, αλλά δυνατός και ελεύθερος. Με τη βοήθεια της Μήτιδας καταφέρνει τον πατέρα του να ξεράσει τη φασκιωμένη πέτρα και τα πέντε αδέρφια του – τους Ολύμπιους θεούς.

Υπάρχουν χιλιάδες νύμφες που τρέχουν, χορεύουν και περνούν τις μέρες τους στη φύση. Κάποιες από αυτές (οι Δρυάδες) προτιμούν να ζουν στα δάση, ενώ άλλες (οι Ναϊάδες) βρίσκονται πάντα κοντά στα γλυκά νερά των πηγών, των ποταμών και των λιμνών. Οι Ωκεανίδες διασκεδάζουν στη θάλασσα και οι Ορεάδες ευφραίνονται στα βουνά. Δεν είναι ακριβώς θεές και σίγουρα δεν είναι θνητές· ας πούμε πως αποτελούν ελάσσονες θεότητες. Οι περισσότερες είναι νέες και πανέμορφες, κάτι που δεν αφήνει ασυγκίνητους τους θεούς και άλλα μυθικά πλάσματα, ενώ δεν λείπουν και οι περιπτώσεις νυμφών που ερωτεύονται θνητούς.