Οι Ολύμπιοι

Αφροδίτη είναι η θεά που έχει τη δύναμη να κάνει τόσο τους θεούς όσο και τους θνητούς να ερωτεύονται. Οι αρχαίοι Έλληνες είχαν πολλές λέξεις για τον έρωτα και την αγάπη. Υπάρχει η αγάπη που νιώθει ένα παιδί για τον γονιό του (που αποδίδεται με την αρχαιοελληνική λέξη «στοργή), ενώ υπάρχει και η αγάπη που νιώθει κανείς για έναν φίλο (η «φιλία» στα αρχαία ελληνικά). Αλλά η αγάπη που εξουσιάζει η Αφροδίτη είναι εκείνη η αγάπη που σε κατακλύζει. Όταν νιώθεις αυτό το είδος αγάπης, είναι αδύνατο να σταματήσεις να σκέφτεσαι το αγαπημένο σου πρόσωπο και κανείς άλλος στον κόσμο δεν μπορεί να σε κάνει ευτυχισμένο. Λέγεται ότι η Αφροδίτη γεννήθηκε από τον αφρό της θάλασσας. Είναι παντρεμένη με τον Ήφαιστο, αλλά αυτό δεν την εμποδίζει να αγαπήσει όποιον η ίδια επιλέξει.

Ο γοητευτικός θεός της μουσικής, ο Απόλλωνας, έχει τη δύναμη να θεραπεύει τους αρρώστους και να προβλέπει το μέλλον. Είναι δεινός τοξότης, αν και μάλλον όχι τόσο δεξιοτέχνης όσο η δίδυμη αδερφή του, η Άρτεμις. Και πάλι, ο Απόλλωνας μπορεί να πετύχει εύκολα οποιονδήποτε στόχο από χιλιόμετρα μακριά. Είναι σχεδόν τέλειος, αλλά λίγο άτυχος στα ζητήματα καρδιάς. Κάποτε είχε ερωτευτεί τη νύμφη Δάφνη, αλλά τα αισθήματα δεν ήταν αμοιβαία και η Δάφνη ικέτευσε τον πατέρα της, έναν ποτάμιο θεό, να τη σώσει. Ο πατέρας της τη μεταμόρφωσε σε δέντρο, γι’ αυτό και ο Απόλλωνας φοράει ένα δάφνινο στεφάνι στα όμορφα μαλλιά του.

Είναι ο θεός του πολέμου, της αιματοχυσίας και του χάους της μάχης. Τίποτα δεν ευχαριστεί περισσότερο τον Άρη από το να ακούει την κλαγγή των χάλκινων σπαθιών ή τον εκκωφαντικό ήχο που κάνει μια ασπίδα όταν συγκρούεται με μια άλλη. Η μυρωδιά του αίματος, του ιδρώτα και των δακρύων στο πεδίο της μάχης του φαίνεται το πιο γλυκό άρωμα. Ο Άρης κάποτε διατηρούσε δεσμό με την Αφροδίτη, αλλά τους έπιασε στα πράσα και τους ταπείνωσε ο σύζυγός της, ο σιδηρουργός των θεών Ήφαιστος. Ο Άρης με την Αφροδίτη απέκτησαν δύο γιους, τον Φόβο και τον Δείμο –δηλαδή τον τρόμο–, και μία κόρη, την Αρμονία. Στον κόσμο των θνητών, όποτε μαίνεται μια σύγκρουση, μια μάχη ή ένας πόλεμος, να είστε σίγουροι ότι ο Άρης είναι κάπου κοντά, απολαμβάνοντας το θέαμα και τους ήχους της σφαγής.

Η Άρτεμις είναι η θεά της τοξοβολίας, του κυνηγιού, των δασών και του φεγγαριού. Το αγαπημένο της μέρος είναι τα βουνά και τα δάση της Ελλάδας, αφού εκεί μπορεί να παίξει χωρίς περιορισμούς, με το τόξο και τα βέλη της ανά χείρας. Τίποτα δεν της ξεφεύγει – θα λέγαμε ότι είναι η σκοπεύτρια του Ολύμπου. Δώστε της έναν κινούμενο στόχο σε οποιαδήποτε απόσταση, πείτε της ποιο σημείο ακριβώς θέλετε να πετύχει, και η Άρτεμις θα τα καταφέρει κάθε φορά. Επίσης είναι φοβερή χορεύτρια και ξέρει να χορεύει τα πάντα, από παραδοσιακούς ελληνικούς χορούς μέχρι χιπ χοπ. Η Άρτεμις αδιαφορεί πλήρως για τους άντρες, ανθρώπους και θεούς, και απεχθάνεται τους αλαζόνες θνητούς που νομίζουν ότι είναι καλύτεροι από τους θεούς. Προτιμά τη συντροφιά των φιλενάδων της των νυμφών, απαιτεί αφοσίωση και δεν διστάζει να τα βάλει με όποιον προδώσει την εμπιστοσύνη της.

Η Αθηνά, που γεννήθηκε πάνοπλη από το κεφάλι του πατέρα της, του Δία, είναι από τους ισχυρότερους θεούς του Ολύμπου: είναι η θεά της σοφίας, της χειροτεχνίας και της στρατηγικής. Είναι επίσης η θεά της μάχης, αλλά όχι του ανηλεούς πολέμου που αρέσει στον αδερφό της τον Άρη. Αντ’ αυτού, η Αθηνά εμπνέει το θάρρος, τον ηρωισμό και την τιμή. Δεν θα δείτε ποτέ την Αθηνά χωρίς την περικεφαλαία, την πανοπλία, το δόρυ και την ασπίδα της. Βρίσκεται πάντα στο πλευρό όσων αγαπά – όπως τον ήρωα μας τον Περσέα. Αλλά δεν δείχνει οίκτο σε όποιον προκαλέσει την οργή της.

Είναι η θεά της γεωργίας και του θερισμού και μητέρα της Περσεφόνης. Όταν ο Άδης αρπάζει την Περσεφόνη και την πηγαίνει χωρίς τη θέλησή της στο παλάτι του στον κάτω κόσμο για να την κάνει βασίλισσά του, η Δήμητρα περιπλανιέται απεγνωσμένη στη γη, ψάχνοντας χωρίς ελπίδα για την κόρη της. Η καρδιά της Δήμητρας κυριεύεται από βαθιά θλίψη και αφήνει όλα τα φυτά στη γη να μαραθούν και να πεθάνουν. Οι θνητοί δεν έχουν τι να φάνε! Ο Δίας ακούει τις προσευχές των θνητών και υποχρεώνει τον Άδη να ελευθερώσει την Περσεφόνη.

Αλλά, όσο είναι με τον Άδη, η Περσεφόνη τρώει έξι σπόρους ροδιού. Κάθε σπόρος σημαίνει ότι πρέπει να περάσει έναν μήνα με τον Άδη στον κάτω κόσμο. Έτσι, κάθε χρόνο, όταν ο έξω κόσμος είναι άγονος και κρύος, να θυμάστε ότι αυτοί είναι οι έξι μήνες που η Περσεφόνη είναι με τον Άδη στον κάτω κόσμο ενώ η Δήμητρα είναι μόνη, λαχταρώντας την επιστροφή της κόρης της.

Ο Διόνυσος είναι ο θεός του κρασιού και των αμπελιών. Η μητέρα του, η πανέμορφη θνητή Σεμέλη, τραβάει την προσοχή του Δία. Ο βασιλιάς των θεών υπόσχεται να πραγματοποιήσει κάθε της ευχή και η Σεμέλη ζητά να δει όλη τη θεϊκή λάμψη του Δία. Ανόητη θνητή! Η λάμψη του Δία είναι τόσο δυνατή που η Σεμέλη τυλίγεται στις φλόγες όταν τον αντικρίζει. Αλλά είναι έγκυος, οπότε ο Δίας αρπάζει γρήγορα το αγέννητο μωρό και το ράβει στο πόδι του. Σύντομα γεννιέται ο Διόνυσος. Φυσικά η Ήρα είναι έξαλλη με όλη αυτή την ιστορία, έτσι ο Δίας βάζει τον Ερμή να πάει τον Διόνυσο κάτω στη γη. Εκεί ο Διόνυσος γίνεται θεός των αμπελιών και του κρασιού, το οποίο μοιράζεται με τους θνητούς, προκαλώντας από τότε ευφορία αλλά και μπελάδες.

Όταν οι Ολύμπιοι θεοί μοιράζουν τον κόσμο μετά την επικράτησή τους επί των Τιτάνων, ο Δίας παίρνει τον ουρανό και ο Ποσειδώνας τη θάλασσα. Τι μένει για τον Άδη; Ο Κάτω Κόσμος, γνωστός και ως Έρεβος. Από τεχνικής άποψης, ο Άδης δεν είναι Ολύμπιος θεός γιατί δεν κατοικεί στον Όλυμπο. Για να φυλάει το βασίλειό του, έχει έναν άγριο τρικέφαλο σκύλο, τον Κέρβερο. Μοιράζεται τον θρόνο του με τη σύζυγό του, την Περσεφόνη (για λίγους μήνες τον χρόνο). Βέβαια ο Άδης έχει πάντα συντροφιά, γιατί κάθε φορά που κάποιος θνητός εγκαταλείπει τα εγκόσμια, η ψυχή του μεταβαίνει στον κάτω κόσμο, και γίνεται «αιώνιος επισκέπτης» του Άδη στο Έρεβος.

Είναι ο θεός της φωτιάς και των σιδηρουργών. Ένας μύθος λέει ότι η Ήρα ήταν έξω φρενών με τον σύζυγό της, τον Δία, γι’ αυτό αποφάσισε να κάνει ένα παιδί μόνη της – τον Ήφαιστο. Αλλά το καημένο το μωρό είχε αδύναμα πόδια, έτσι η Ήρα αποφάσισε να το πετάξει από τον Όλυμπο. Ο Ήφαιστος έπεσε στη θάλασσα και ανατράφηκε από ωκεάνιους θεούς, που του έμαθαν να φτιάχνει τα πιο όμορφα κοσμήματα. Όταν επέστρεψε στη γη, τελειοποίησε τις δεξιότητές του ως τεχνίτης κι έγινε κορυφαίος σιδηρουργός. Σφυρηλατεί εντυπωσιακά όπλα, ασπίδες, πανοπλίες και άλλες έξυπνες κατασκευές. Λέγεται επίσης ότι ο Ήφαιστος είχε φτιάξει χρυσαφένια ρομπότ που μιλούσαν, για να τον βοηθούν στο εργαστήρι και στο σπίτι του. Είναι παντρεμένος με την Αφροδίτη, τη θεά του έρωτα.

Η Ήρα είναι η βασίλισσα του Ολύμπου, σύζυγος του Δία και προστάτιδα του γάμου. Ένα από τα προσωνύμιά της είναι «βοϊδομάτα» –κάτι που ήταν μεγάλη φιλοφρόνηση στην αρχαία Ελλάδα– και πράγματι τα μεγάλα, στρογγυλά μάτια της είναι… χάρμα οφθαλμών. Επίσης έχει τη φήμη ότι ζηλεύει παράφορα. Και ενώ το μάτι του Δία παίζει πολύ, και προσπαθεί διακαώς (αν και χωρίς μεγάλη επιτυχία) να της κρύψει τις άλλες του αγάπες και τα παιδιά του, ο Δίας έχει την Ήρα πάνω απ’ όλα.

Ο Ερμής είναι ο αγγελιαφόρος των θεών, ο προστάτης των ταξιδιωτών, των κλεφτών, των παραμυθάδων και όλων εκείνων που κυνηγούν την τύχη τους. Όντας ένα ζωηρό βρέφος, ο Ερμής πηδά από το λίκνο του και αρχίζει αμέσως τις σκανταλιές. Βρίσκει μια καημένη χελώνα και από το καβούκι της φτιάχνει ένα μουσικό όργανο, τη λύρα. Μετά κλέβει πενήντα ιερά βόδια από τον αδερφό του τον Απόλλωνα, προσφέροντας μερικά στους θεούς για θυσία και κρύβοντας τα υπόλοιπα. Αλλά ο Απόλλωνας δεν μπορεί να παραμείνει θυμωμένος με τον αξιαγάπητο αδερφό του για καιρό, ο οποίος με τη σειρά του επανορθώνει χαρίζοντάς του τη λύρα από τη χελώνα. Η Ερμής εκτελεί χρέη αγγελιαφόρου στον Όλυμπο, γι’ αυτό δεν αποχωρίζεται ποτέ το κηρύκειό του (ραβδί που κρατούν οι κήρυκες), το πλατύγυρο ταξιδιωτικό καπέλο του και τα φτερωτά του σανδάλια.

Παρόλο που υπάρχουν λίγοι μόνο μύθοι γι’ αυτήν, η Εστία είναι από τους πιο σημαντικούς θεούς για τους Έλληνες, γιατί είναι υπεύθυνη για τη φωτιά που βρίσκεται στο κέντρο κάθε σπιτιού και σε κάθε ναό. Είναι η θέρμη που προστατεύει τους Έλληνες από την παγωνιά μιας χειμωνιάτικης νύχτας, είναι η φλόγα πάνω από την οποία οι οικογένειες μαγειρεύουν τα γεύματά τους για να σβήσουν την πείνα τους. Ο Δίας δίνει στην Εστία το δικαίωμα να είναι η πρώτη που απολαμβάνει τα αρώματα και τις γεύσεις των θυσιών που κάνουν οι θνητοί. Η Εστία είναι το πρωτότοκο παιδί του Κρόνου και της Ρέας, αλλά το τελευταίο που βγαίνει από την κοιλιά του Κρόνου, όταν ξερνάει τα παιδιά που έχει καταβροχθίσει.

Αδερφός του Δία, είναι ο θεός της θάλασσας, των αλόγων και των σεισμών. Ο Ποσειδώνας κατοικεί σε ένα πανέμορφο υποβρύχιο παλάτι μαζί με τη σύζυγό του, τη Νηρηίδα Αμφιτρίτη. Ο Ποσειδώνας είναι ο άρχοντας του απέραντου ωκεανού, που οι αρχαίοι Έλληνες πίστευαν ότι περιβάλλει όλο τον γνωστό κόσμο, και όλα τα ύδατα της γης υπακούν στις προσταγές του. Με την αστραφτερή τρίαινά του, ο Ποσειδώνας μπορεί να προκαλέσει τρικυμία στον βυθό, και πολλά πλοία έχουν καταστραφεί από την οργή του.

Ηγέτης των Ολύμπιων θεών, ο Δίας γίνεται άρχοντας του κόσμου ανατρέποντας τον τρομερό πατέρα του, τον Κρόνο, ο οποίος καταβρόχθιζε τους απογόνους του. Έχοντας στον έλεγχό του τις αστραπές και τις βροντές, ο Δίας κηρύσσει πόλεμο εναντίον των Τιτάνων. Όταν αυτός και οι Ολύμπιοι θεοί βγαίνουν νικητές, ο Δίας ρίχνει τους Τιτάνες στα Τάρταρα. Είναι παντρεμένος με την Ήρα, η οποία ζηλεύει παράφορα τις όμορφες θεές, νύμφες και θνητές που πολιορκεί ο Δίας.