Αλεξανδρινοί Bασιλείς
Μαζεύθηκαν οι Aλεξανδρινοί
να δουν της Κλεοπάτρας τα παιδιά,
τον Καισαρίωνα, και τα μικρά του αδέρφια,
Aλέξανδρο και Πτολεμαίο, που πρώτη
φορά τα βγάζαν έξω στο Γυμνάσιο,
εκεί να τα κηρύξουν βασιλείς,
μες στη λαμπρή παράταξι των στρατιωτών.
Ο Aλέξανδρος— τον είπαν βασιλέα
της Aρμενίας, της Μηδίας, και των Πάρθων.
Ο Πτολεμαίος— τον είπαν βασιλέα
της Κιλικίας, της Συρίας, και της Φοινίκης.
Ο Καισαρίων στέκονταν πιο εμπροστά,
ντυμένος σε μετάξι τριανταφυλλί,
στο στήθος του ανθοδέσμη από υακίνθους,
η ζώνη του διπλή σειρά σαπφείρων κι αμεθύστων,
δεμένα τα ποδήματά του μ’ άσπρες
κορδέλλες κεντημένες με ροδόχροα μαργαριτάρια.
Aυτόν τον είπαν πιότερο από τους μικρούς,
αυτόν τον είπαν Βασιλέα των Βασιλέων.
Οι Aλεξανδρινοί ένοιωθαν βέβαια
που ήσαν λόγια αυτά και θεατρικά.
Aλλά η μέρα ήτανε ζεστή και ποιητική,
ο ουρανός ένα γαλάζιο ανοιχτό,
το Aλεξανδρινό Γυμνάσιον ένα
θριαμβικό κατόρθωμα της τέχνης,
των αυλικών η πολυτέλεια έκτακτη,
ο Καισαρίων όλο χάρις κι εμορφιά
(της Κλεοπάτρας υιός, αίμα των Λαγιδών)·
κ’ οι Aλεξανδρινοί έτρεχαν πια στην εορτή,
κ’ ενθουσιάζονταν, κ’ επευφημούσαν
ελληνικά, κ’ αιγυπτιακά, και ποιοι εβραίικα,
γοητευμένοι με τ’ ωραίο θέαμα—
μ’ όλο που βέβαια ήξευραν τι άξιζαν αυτά,
τι κούφια λόγια ήσανε αυτές η βασιλείες.
Επιμέλεια Γ. Π. Σαββίδη. Τα Ποιήματα, Τ. Α’ 1897 - 1918, Ίκαρος 1963
Μεταφρασεις σε αλλες γλωσσες
Los alejandrinos se congregaron
para ver a los hijos de Cleopatra,
a Cesarión y a sus hermanos menores,
Alejandro y Ptolomeo, que por vez primera
en público los mostraban, en el Gimnasio,
para allí proclamarlos reyes,
en medio de una brillante parada militar.
Alejandro: lo hicieron rey
de Armenia, de Media y de los partos.
Ptolomeo: lo hicieron rey
de Cilicia, de Siria y de Fenicia.
Cesarión, de pie, estaba delante,
de seda rosa revestido,
en su pecho un manojo de jacintos,
su cinturón, doble fila de zafiros y amatistas,
sujetas sus sandalias con cintas blancas,
de rosáceas perlas recamadas.
Mayor dignidad le dieron que a los pequeños,
a él lo hicieron Rey de Reyes.
Bien sabían los alejandrinos
que esto eran palabras y teatro.
Mas el día era cálido y poético,
el cielo, claro azul,
el Gimnasio de Alejandría, una
triunfante proeza del arte,
el lujo de los cortesanos, extraordinario.
Cesarión, todo gracia y belleza
(hijo de Cleopatra, sangre de los Lágidas);
corrían ya los alejandrinos a la fiesta,
se entusiasmaban y aclamaban
en griego y en egipcio y algunos en hebreo,
fascinados por el hermoso espectáculo;
con todo, bien sabían qué valía aquello,
qué vanas palabras eran aquellos reinos.
Cavafis, C. (2023). Ciento cincuenta y cuatro poemas (P. Bádenas de la Peña, traducción e introducción). UMA Editorial.
Αναγνωρισμένα