Εκ των του Shelley Μήπως από ανίαν έγινες χλωμή του ν’ αναβαίνης εις τον ουρανόν, και προς την γην να ατενίζης, άνευ συντρόφου να γυρίζης μέσω αστέρων ξένων, μακρυνών. Είναι η αλλαγή σου η παντοτεινή ως οφθαλμού άνευ χαράς και συμπαθείας ουδέν ευρίσκοντος άξιον ευσταθείας.
Επιμέλεια Γ. Π. Σαββίδης. Από τα Αποκηρυγμένα, Ίκαρος 1983.
Αποκηρυγμένα

Ελεγεία των Λουλουδιών

επόμενο ποίημα