...........................................................
μίαν ημέραν της νεκράς, το φάσμα μιας ημέρας.
Τίς ήτον ο απάνθρωπος δεν λέγ’ η ιστορία.
της Pαμανάκτι ο φονεύς τίς ήτο δεν γνωρίζω.
Πέρσης σατράπης βλοσυρός δούλον λαόν υβρίζων
ως ανακούφισιν τινά κ’εκδίκησιν δι’ όσα
υβρίζεται ο ίδιος παρά ισχυροτέρων·
ή Έλλην υπερήφανος μη βλέπων εν τω κόσμω
άλλο ή την Ελλάδα του, και της πτωχής βαρβάρου
παραμελών το τρυφερόν αίσθημα και του αγνού της βίου
τον τελευταίον πόθον τον αγνόν.
...........................................................
Επιμέλεια Γ. Π. Σαββίδης. Από τα Κρυμμένα Ποιήματα 1877;-1923, Ίκαρος 1993.
Κρυμμένα