What is Enter?

To πρότζεκτ ΕΝΤΕR δεν είναι ένα ακόμη ημερολόγιο καραντίνας, αλλά μια σειρά από πρωτότυπα έργα που δημιουργούνται μέσα στις συνθήκες του «εδώ και τώρα», για να το υπερβούν και να μας ενώσουν, μέσα από τις ψηφιακές πλατφόρμες μας.

Η Στέγη του Ιδρύματος Ωνάση και το Onassis USA αναθέτουν σε καλλιτέχνες ανά τον κόσμο να ετοιμάσουν νέα έργα σε 120 ώρες, με τη σκέψη πως πρέπει να συμπεριλάβουμε και να κατανοήσουμε το παρόν, να διδαχτούμε από αυτό, να το αφηγηθούμε και να το ξορκίσουμε, δημιουργώντας παράλληλα μια ψηφιακή χρονοκάψουλα που θα διατηρήσει τη μνήμη αυτής της εποχής για τις μελλοντικές γενιές.

Σπίτια, διαμερίσματα, κήποι, ταράτσες και μπαλκόνια σε Αμερική και Ευρώπη γίνονται οι νέες site-specific σκηνές μας. Παιδιά, σύζυγοι, συγκάτοικοι, ακόμα και κατοικίδια επιστρατεύονται, μαζί με την οικοσκευή, ως χαρακτήρες και σκηνικά αντικείμενα, με το laptop του καλλιτέχνη να ανάγεται σε δημιουργική υπερδύναμη.

600 Highwaymen, Maria Antelman, Kimberly Bartosik, Annie Dorsen, Kathryn Hamilton (SisterSylvester), Emily Johnson, Risa Puno, Radiohole, Isabella Rossellini & Paul Magid, Akira Takayama, Στέφανος Τσιβόπουλος, Ηλίας Αδάμ, Ziad Antar, Σίμος Κακάλας, Εύη Καλογηροπούλου, Kareem Kalokoh – ATH Kids, RootlessRoot, Βασίλης Κεκάτος, Λένα Κιτσοπούλου, Μαρία Παπαδημητρίου, Κωστής Σταφυλάκης, Τεό Τριανταφυλλίδης & Αλέξης Φιδετζής, Ευθύμης Φιλίππου, Αντώνης Φωνιαδάκης, Daniel Wetzel, Isabella Rossellini & Paul Magid, Ziad Antar, Εύη Καλογηροπούλου, Kareem Kalokoh, Akira Takayama, Risa Puno & Avi Dobkin, Nadia Q. Ahmad, Rosebud Ben-Oni, Pichchenda Bao, Nana Brew-Hammond, Jared Harel, Abeer Y. Hoque, Joseph O. Legaspi, Robert Ostrom, KC Trommer, Samita Sinha, Frisly Soberanis, Alina Tenser & Gabo Camnitzer, Xin Liu.

Από το Μανχάταν στο Μπρούκλιν, από την Αθήνα μέχρι το Βερολίνο, από τα Βαρδούσια Όρη έως τη Βηρυτό, από τα Καραντινάτα της Κεφαλονιάς έως το Λονδίνο, καλλιτέχνες απ' όλο τον κόσμο μας υποδέχονται σπίτι τους. Ο καθένας μόνος του, αλλά τελικά όλοι μαζί, δημιουργούν μια σειρά έργων που διακτινίζονται από το δικό τους στο δικό μας σαλόνι, αποδεικνύοντας πως η τέχνη δεν γνωρίζει αποστάσεις.