Dimitris Skyllas: AFTERPOP − 2022

«Τι είναι κλασική μουσική; Κλασική μουσική είναι ο Μπετόβεν». Πώς μπορούμε να μεταφερθούμε από αυτή την άποψη στη σημερινή πραγματικότητα; Υπάρχει τελικά αυτό που λέμε κλασική μουσική της εποχής μας; Το afterpop δημιουργήθηκε για να δώσει μια φρέσκια, προσωπική προοπτική στο θέμα αυτό. Ακολουθώντας τη δημιουργική πορεία ζωής του συνθέτη Δημήτρη Σκύλλα, η ταινία λειτουργεί σαν μια σύγχρονη δήλωση του τι σημαίνει να είναι κανείς δραστήριος νέος συνθέτης στον 21ο αιώνα. Μέσα από ένα ταξίδι που ξεκινά από τις βουκολικές πλαγιές του Πηλίου και κορυφώνεται στην κεντρική σκηνή του Barbican Centre στο Λονδίνο, ο Σκύλλας αποτελεί μια τρανή απόδειξη ότι στο «εδώ και τώρα» οι συνθέτες κλασικής μουσικής και άλλοι πνευματικοί δημιουργοί δεν διαφέρουν από τους ποπ σταρ. Ζουν ανάμεσά μας, τρώνε, γελάνε, κάνουν έρωτα, ανησυχούν, χορεύουν εκστασιασμένοι σε ένα πάρτι.

Η χρονική ακολουθία του afterpop είναι γραμμική. Πρόκειται για το ταξίδι του Kyrie Eleison, ενός μεγάλου συμφωνικού έργου που δημιουργήθηκε μετά από ανάθεση της BBC Symphony Orchestra, καθιστώντας το έτσι το πρώτο ελληνικό έργο που έχει παραγγελθεί ποτέ από αυτή την κολοσσιαία, διεθνή συμφωνική ορχήστρα για το Barbican. Στη διάρκεια αυτή, βλέπουμε πώς χτίζεται ο σκελετός του έργου βήμα προς βήμα, από την πρώτη νότα που γράφεται μονάχα με μολύβι και χαρτί και μέχρι να φτάσει στη διαδικασία των προβών, με τον συνθέτη, τον μαέστρο και ενενήντα μουσικούς της ορχήστρας. Από ένα φωτεινό μπαλκόνι κάτω από τον ελληνικό ήλιο και διονυσιακά ορεινά φεστιβάλ, από διάφορες εκκλησίες και καθεδρικούς ναούς, απογευματινές συγκεντρώσεις με φίλους στο Λονδίνο, νυχτερινές βόλτες στον ποταμό Τάμεση, έως τα εμβληματικά στούντιο Maida Vale, εκεί όπου έχουν παίξει και ηχογραφήσει τη μουσική τους οι Beatles, ο David Bowie και η Beyonce, η ταινία επιχειρεί να απαντήσει στο πιο κοινότοπο, αλλά ειλικρινές ερώτημα του κοινού: Πώς γράφει κανείς ένα μουσικό έργο για ορχήστρα;

Για τον ίδιο τον συνθέτη, το afterpop είναι μια σαφώς ελπιδοφόρα δήλωση. Είναι μια δήλωση ύπαρξης, ένας τρόπος για να διατηρήσει ζωντανό το όραμά του, ανέγγιχτο από τις γρήγορες, αναλώσιμες τάσεις που μας περιβάλλουν στην καθημερινή ζωή. Θέτει μια πρόκληση ως προς το τι πραγματικά σημαίνει ποπ/δημοφιλές: είναι άραγε η στιγμιαία, ευδιάθετη τέχνη εκατομμυρίων χρηστών της σημερινής εποχής ή μήπως τα αθάνατα έργα τέχνης που προϋπήρχαν και θα εξακολουθούν να υπάρχουν και μετά από αυτές τις μόδες; Κινούμενος ανάμεσα σε μια παραδοσιακή και μια ποπ περσόνα, ο Σκύλλας περιγράφει τον τίτλο του afterpop ως την ώρα της μεγαλύτερης έμπνευσής της, τη «δημιουργική αυγή» του, εκείνο το χρονικό διάστημα και στάδιο διαλογισμού ανάμεσα στο τέλος ενός πάρτι και προτού πέσει για ύπνο, όπου συλλαμβάνει τις ιδέες της νέας μουσικής του. Μια και είναι ο πρώτος συνθέτης της γενιάς του για τον οποίο κυκλοφορεί ντοκιμαντέρ μεγάλου μήκους για τη ζωή και τη μουσική του, το afterpop αποτελεί μια συμβολική έκφραση για την ευαισθητοποίηση του κοινού και τη συγκέντρωση μεγαλύτερης προσοχής στην αφανή ζωή σύγχρονων συνθετών, ιδίως εκείνων της νεότερης γενιάς.

Το πρωτότυπο soundtrack της ταινίας υπογράφει ο Δημήτρης Σκύλλας, με την υποστήριξη της Στέγης του Ιδρύματος Ωνάση. Η δισκογραφική κυκλοφορία του θα γίνει μετά την πρεμιέρα της ταινίας.