The Planet After Geoengineering

Με τον όρο γεωμηχανική περιγράφονται οι τεχνολογίες που αντισταθμίζουν τις επιπτώσεις της ανθρωπογενούς κλιματικής αλλαγής μέσω εκούσιας παρέμβασης στα συστήματα της Γης. Οι κλιματικοί επιστήμονες και οι πολιτικοί ιθύνοντες είναι βαθιά διχασμένοι ως προς τις μορφές γεωμηχανικής που πρέπει να υιοθετηθούν – ή ακόμα και για την ίδια την αναγκαιότητά της. Ποιες προοπτικές διαφαίνονται για τον πλανήτη τη στιγμή που τα περιθώρια δράσης για την κλιματική αλλαγή στενεύουν ταχύτατα; Το έργο “The Planet After Geoengineering” αποτελεί μια εικοτολογική μυθοπλασία σχετικά με τις τεχνολογίες κλιματικής μηχανικής. Δείχνει μια σειρά από πιθανές εκδοχές της Γης μετά την εφαρμογή υποσχόμενων τεχνολογιών τέτοιου είδους, ενώ συγχρόνως τις τοποθετεί μέσα σε μια γενεαλογία προγραμμάτων κλιματικού ελέγχου, από την παραγωγή τεχνητής βροχής τον 19ο αιώνα και τις ηφαιστειακές εκρήξεις έως τα στρατιωτικά προγράμματα την περίοδο του Ψυχρού Πολέμου. Η σειρά των πέντε επιμέρους κεφαλαίων –Απολιθωμένος Άνθρακας, Αρκτική Λευκαύγεια, Ουράνιος Ποταμός, Θειική Θύελλα και Σύννεφο Σκόνης– συναρθρώνεται σε μια πλανητική ενότητα, που καλύπτει ένα εύρος από το βαθύ υπέδαφος έως το Διάστημα. Η κάθε γεωιστορία περιγράφει τους αντίστοιχους κόσμους τέτοιων τεχνολογιών λαμβάνοντας συγχρόνως υπόψη τις αθέλητες παράπλευρες επιπτώσεις τους – σε τοποθεσίες, κλίμακες, οικονομίες, αξίες και μορφές ζωής.