Για την εξιλέωση του κουτσομπολιού

Υπό το πρόσχημα της καθολικότητας ή της ουδετερότητας, οι γυναίκες και η συμβολή τους στα αστικά περιβάλλοντα παραμένουν παραμελημένες στις συζητήσεις για την (αστική) κληρονομιά. Βασισμένο σε ερευνήτριες όπως η Federici (2019) και η Spacks (1982), το έργο στοχεύει να αμφισβητήσει τη δομική μεροληψία του κλάδου, αναδεικνύοντας τις γυναικείες πρακτικές του κουτσομπολιού ως διαμεσογειακά στοιχεία (άυλης) αστικής κληρονομιάς. Αντίθετα με τους συνήθεις, υποτιμητικούς χαρακτηρισμούς του κουτσομπολιού –ότι πρόκειται για κενές, κακεντρεχείς κουβέντες– το έργο αναδεικνύει την εκπαιδευτική και πολιτική του αξία.