Cavafy Blinks [Ο Καβάφης ανοιγοκλείνει τα μάτια]

Στην ποίηση του καταξιωμένου Κωνσταντίνου Καβάφη, η πόλη της Αλεξάνδρειας είναι ένας συνοριακός χώρος – μια προέκταση της Ελλάδας. Ο Καβάφης προάγει στη γραφή του τον μύθο μιας ελληνικής Αλεξάνδρειας, επινοώντας την ταυτότητα της πόλης. Τα ποιήματα του Καβάφη αποκτούν την ποιότητα των ελληνικών ερειπίων. Η ανάκτησή τους γίνεται ουσιαστικό μέρος του υβριδοποιημένου αλεξανδρινού/αθηναϊκού εθνικού φαντασιακού. Στην Αίγυπτο σήμερα το καθεστώς εμφανίζεται αδιάφορο για τη Μεσόγειο ως χώρο, με τα ελληνορωμαϊκά και άλλα ευρωπαϊκά σημάδια της. Παρ’ όλα αυτά, η Αλεξάνδρεια ως πόλη είναι προνομιούχα σε σχέση με τα σημάδια αυτά – δεν μιλάμε ποτέ για άλλες αιγυπτιακές μεσογειακές πόλεις.

Η Αλεξάνδρεια διαβρώνεται ως σύγχρονη πόλη, οι υποδομές της εξαφανίζονται σιγά-σιγά. Αυτή η απώλεια είναι ανάλογη με εκείνη της Αθήνας, μια εικονική κατάρρευση που γίνεται αισθητή κατά μήκος των διαχωριστικών γραμμών της οικονομικής κρίσης και του αστικού εξευγενισμού. Αν η Αλεξάνδρεια του Καβάφη ήταν μια ρομαντική προέκταση της Αθήνας, της Ελλάδας, σήμερα οι δύο πόλεις συνεχίζουν να εμπεριέχουν η μία την άλλη: η απώλεια των αστικών υποδομών στην Αλεξάνδρεια συνεπάγεται τον αγώνα των Αθηναίων που πασχίζουν να διατηρήσουν έναν χώρο ελευθερίας, αυτονομίας και φαντασίας, ενάντια στην ηγεμονική επέκταση της Ευρώπης.