Another Moon

Ο χρόνος μας είναι η ενέργεια που χάνεται.

Καθώς πλησιάζουμε στο άγαλμα της θεάς Αθηνάς, σύμβολο της πόλης αλλά και του πολέμου και της γνώσης, και ταυτόχρονα μνημείο των Βρετανών, Αυστραλών και Νεοζηλανδών πεσόντων στην Ελλάδα, ένα τεχνητό φεγγάρι από ακτίνες λέιζερ εμφανίζεται στα εβδομήντα μέτρα από το έδαφος, πάνω από τη μαρμάρινη περικεφαλαία της θεάς. Σαράντα πυλώνες με φωτοβολταϊκά σώματα στην κορυφή τους συλλέγουν την ενέργεια του ήλιου στη διάρκεια της ημέρας και προβάλλουν αυτό το φως πίσω στον ουρανό τη νύχτα. Μια τρισδιάστατη στέγη φωτός δημιουργεί ένα τεχνητό φεγγάρι, ένα συλλογικό σώμα χωρίς υλικότητα πάνω από ένα μνημείο αφιερωμένο στα σώματα που δεν βρέθηκαν ποτέ.

Το τεχνητό φεγγάρι των Kimchi and Chips παρουσιάστηκε για πρώτη φορά στα βιομηχανικά κατάλοιπα του Zeche Zollverien, της περιοχής με τα μεγαλύτερα –ιστορικά– λιγνιτωρυχεία στην Ευρώπη. Σε μια συγκυρία που ο λιγνίτης και η πυρηνική ενέργεια –μέχρι πρότινος, αδιανόητες εναλλακτικές– εμφανίζονται πλέον ως βιώσιμες επιλογές, το “Another Moon” θέτει ερωτήματα που αφορούν την καθημερινότητά μας. Εμφανιζόμενο πλέον πάνω από ένα άγαλμα που παραπέμπει στην απώλεια και τον πόλεμο και πάνω από ένα αλσύλλιο με ελιές, σύμβολα κι αυτές της ειρήνης, το έργο μάς μιλά για την προσπάθεια συμφιλίωσης όχι μόνο με τους άλλους, αλλά και με τον εαυτό μας και τον πλανήτη μας. Ο κύκλος της ενέργειας εμφανίζεται πλέον ως υπαρξιακό ερώτημα του κύκλου της ίδιας μας της ζωής.

Τα λέιζερ, καθώς η ενέργεια που συλλέγουν τα φωτοβολταϊκά στη διάρκεια της μέρας εξαντλείται, αρχίζουν να σβήνουν το ένα μετά το άλλο. Το τεχνητό φεγγάρι αργοσβήνει, υπενθυμίζοντάς μας τις διαρκείς μετατροπές της ενέργειες, το εύθραυστο και εφήμερο της ύπαρξής μας, αλλά και την ελπίδα για τη νέα μέρα που έρχεται.